Η είδηση της ανανέωσης του Ομάρ Ελ Καντουρί αντιμετωπίστηκε όπως ακριβώς ήταν αναμενόμενο, στο «καφενείο» των social media. Η συντριπτική πλειονότητα των οπαδών του ΠΑΟΚ εκφράστηκε με ειρωνεία, στην καλύτερη των περιπτώσεων, με απόλυτη απαξίωση στην χειρότερη.
Ο Μαροκινός είναι ομολογουμένως μια περίεργη περίπτωση. Ήρθε ως βαρύ όνομα (ανακοινώθηκε μάλιστα την ώρα του αποκλεισμού από την Έστερσουντ) και με βαρύ συμβόλαιο. Αποτέλεσε βασικό στέλεχος της ομάδας, στην καλύτερη περίοδο της ιστορίας της όσον αφορά στην κατάκτηση τίτλων (αλλά δεν έπαιξε δευτερόλεπτο στους τρεις νικηφόρους τελικούς κυπέλλου της τελευταίας τετραετίας). Άλλαξε διάφορες θέσεις, υπήρξαν ματς που έβγαλε μάτια, υπήρξαν και πολλά άλλα που κινήθηκε στην μετριότητα.
Οι αριθμοί του δεν εντυπωσιάζουν, κάθε άλλο: 8 γκολ και 11 ασίστ μετράει ο Καντουρί μετά από μια τετραετία στον ΠΑΟΚ και 121 συμμετοχές. Για παίκτη που κινείται κατά κανόνα στην μεσοεπιθετική γραμμή, τα λες και φτωχά.
Περισσότερα και από τα στατιστικά εντούτοις, εκείνο που προσωπικά θα καταλόγιζα στον Μαροκινό είναι η έλλειψη συνέπειας και ηγετικής προσωπικότητας.
Η πρώτη οφείλεται και στους συχνούς τραυματισμούς. Ακόμη και στην τελευταία σεζόν, όπου ο Καντουρί κατέγραψε 39 συμμετοχές, ήταν τραυματίας και ανέτοιμος να βοηθήσει στα κρίσιμα ματς του φινάλε.
Η έλλειψη ηγετικής προσωπικότητας έχει καταστεί, νομίζω εμφανής σε όλη την διάρκεια της παρουσίας του στον ΠΑΟΚ. Ο Ομάρ Ελ Καντουρί είναι ένας χρήσιμος ποδοσφαιριστής, με ποιότητα και υψηλή τεχνική κατάρτιση, ο οποίος λειτουργεί καλύτερα όταν υπάρχουν άλλοι να βγουν μπροστά και ο ίδιος αποτελεί απλώς ένα σημαντικό γρανάζι σε ένα καλοδουλεμένο σύνολο.
Μέσες – άκρες και με το γνωστό, επιθετικό και ισοπεδωτικό ύφος, αυτά κυκλοφόρησαν και στα social media όταν μαθεύτηκε η ανανέωσή του.
Πλην όμως, από την κριτική ή την θεμιτή άποψη ότι ο νέος ΠΑΟΚ που θα διεκδικήσει τα πρωτεία από τον Ολυμπιακό δεν μπορεί να έχει τον Καντουρί ως πρωταγωνιστή, μέχρι τον χλευασμό προς έναν ποδοσφαιριστή που έχει συνδέσει το όνομά του με την μια τετραετία γεμάτη τίτλους και επιτυχίες, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Και δεν είναι μόνο θέμα σεβασμού (είναι και τέτοιο φυσικά – ουδείς εκ των πρωταγωνιστών της περιόδου των τίτλων αξίζει τέτοια συμπεριφορά από τον κόσμο). Είναι και αγωνιστικό.
Ο Καντουρί αποτελεί έναν παίκτη που δίνει την απαιτούμενη ισορροπία στην ενδεκάδα του ΠΑΟΚ. Ανεξαρτήτως σχηματισμού και ανεξάρτητα από την θέση στην οποία παίζει, ανεξάρτητα πολλές φορές και από την προσωπική του απόδοση, ο «Δικέφαλος» κατά κανόνα λειτουργεί καλύτερα με τον Μαροκινό στο γήπεδο, παρά όταν τον έχει εκτός. Υπάρχουν τέτοιοι ποδοσφαιριστές, οι οποίοι ακόμα και όταν δεν εντυπωσιάζουν ατομικά, με τα χαρακτηριστικά τους βελτιώνουν συνολικά την λειτουργία της ομάδας τους. Τέτοιος είναι ο Καντουρί.
Διόλου τυχαία, όλοι οι προπονητές που πέρασαν από τον ΠΑΟΚ, όχι απλώς τον ήθελαν αλλά δεν δίσταζαν να εκφράσουν δημόσια την εκτίμησή τους προς το πρόσωπό του. Ο Αμπέλ τον χαρακτήρισε τον καλύτερο παίκτη που προπόνησε ποτέ, ο Πάμπλο τον περίμενε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο για τον τελικό του ΟΑΚΑ και ο Ραζβάν, ο οποίος τον είχε βασικό στο πρώτο του πέρασμα από τον «Δικέφαλο», σχεδόν απαίτησε την παραμονή του στην συνέντευξη τύπου που παραχώρησε προ ημερών.
Θα θυμίσω, προς όσους σήμερα διαμαρτύρονται για την παραμονή του Καντουρί, τι έλεγαν όταν έφυγαν ο Κάνιας και ο Σάκχοβ, παρά την αντίθετη εισήγηση του Ρουμάνου: έβριζαν την διοίκηση που δεν τον άκουσε. Τώρα, λοιπόν, τον άκουσε. Και βρίζουμε πάλι; Δεν γίνεται έτσι παιδιά. Όλα δικά μας;
Άρα, στην απαξιωτική ερώτηση «Ποιος Καντουρί;» που χρησιμοποιείται κατά κόρον και μάλιστα από ΠΑΟΚτσήδες για να μειώσει τον Μαροκινό, η απάντηση είναι μια: «Αυτός που θέλουν όλοι οι προπονητές του ΠΑΟΚ – αυτός του οποίου την παραμονή ζήτησε ο Λουτσέσκου».
Και κανονικά, κάθε κουβέντα τελειώνει εκεί.
Υ.Γ. Ομολογώ ,πάντως, ότι και εγώ θα προτιμούσα για …ψυχολογικούς λόγους, οι ανανεώσεις να ξεκινήσουν με μια άλλη ανακοίνωση, την οποία περιμένουν, θεωρώ, όλοι οι ΠΑΟΚτσήδες: Αυτήν του Αντρίγια Ζίφκοβιτς.
