Ο μόνος δημοσιογράφος που βάλαμε στο χειρουργείο. Ευτυχώς όχι εξαιτίας της επίθεσης που δέχτηκε πριν μερικούς μήνες μπροστά στον 9χρονο γιο του, αλλά μπας και του πάρουμε το κινητό απ’ το χέρι για να πληκτρολογήσει τις απαντήσεις του. Ο Σωτήρης Βετάκης άργησε ένα χρόνο για να προλάβει το Ευρωμπάσκετ του 1987 και οι γονείς του άργησαν μερικά λεπτά να συνειδητοποιήσουν τι συνέβαινε στο σπίτι όταν η Νίκη Μπακογιάννη έπαιρνε μετάλλιο στην Ατλάντα! Έχει περάσει όλη του την καριέρα στα «ΝΕΑ», πέρασε από το Filmnet και μάλλον τον έκαψε ο Νίκος Μαχλάς, ενώ διστάζει να αποκαλύψει ειδήσεις που δεν έχει γράψει για να κρατήσει τα δικαιώματα για το βιβλίο του!
- Ποια είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας σου;
«Δεν γράφτηκε. Ήταν μια πληροφορία που δεν δημοσιεύτηκε ποτέ. Έτσι, για να υπάρχει κίνητρο, ελπίζω πως η μεγαλύτερη επιτυχία θα γραφτεί στο μέλλον. Ως τώρα νομίζω οτι η αποκάλυψη της «αρπαγής» του Σισκάουσκας από την ΤΣΣΚΑ ήταν η κορυφαία επιτυχία, αν και δυσκολεύομαι να την επιλέξω μεταξύ της συνέντευξης του Ντίνο Ράτζα, όταν έφυγε από τον Ολυμπιακό και εκείνης που μου έδωσε ο Σούμποτιτς μιλώντας εναντίον του Τάκη Μπαλτάκου, αποχωρώντας το 1999 από τον Παναθηναϊκό, αλλά και της αποκάλυψης ότι το planB του ΠΑΟ αν ο Ομπράντοβιτς δεν παρέμενε ήταν ο Αργύρης Πεδουλάκης. Το τελευταίο μάλιστα διαψεύστηκε ως ψευδές και κακόβουλο δημοσίευμα»
- Ποια είναι η μεγαλύτερη γκάφα που έχεις κάνει;
«Επειδή δεν είμαι των άκρων κι έχω μεγαλώσει στα ΝΕΑ, ένα Μέσο που απαιτεί να διασταυρώνονται οι πληροφορίες, δεν έχω υποπέσει σε γκάφες. Η μεγαλύτερη νομίζω ήταν όταν άρχισε η μικρή συνεργασία μου με το Filmnet, νυν Novasports. H πρώτη περιγραφή που έκανα, ήταν στο Ηράκλειο και ήμουν τραγωδία. Ειδικά στο 5ο γκολ του ΟΦΗ (5-0 τη Δόξα Δράμας), που ήταν το πρώτο του Νίκου Μαχλά στο ματς, ήμουν για γέλια!»
- Είσαι στη μακρά λίστα των δημοσιογράφων που έχουν δείρει ή απειλήσει ποτέ;
«Θα τολμούσα να πω οτι ευτυχώς ναι, αλλά επειδή η επίθεση που δέχτηκα έγινε μπροστά στον 9χρονο γιο μου και το γεγονός προκάλεσε πολλά προβλήματα, θα πω οτι δυστυχώς έχω θέση σε αυτή τη μακρά και μαύρη λίστα. Το ευτυχώς μην σας παραπέμψει σε κάποιας λανθάσουσας μορφής μαζοχισμό. Στην προκειμένη έχει να κάνει με επιβεβαίωση οτι κάνω σωστά τη δουλειά μου».
- Για ποιο κείμενο έχεις μετανιώσει;
«Έχω μετανιώσει για πράγματα που δεν έχω γράψει. Όχι για κείμενο που δημοσίευσα».
- Ποια είναι η δουλειά στην οποία θα ήθελες να επιστρέψεις ή να μην έχεις φύγει ποτέ;
«Από τη στιγμή που βρίσκομαι στα ΝΕΑ από την πρώτη ημέρα της καριέρας μου, δεν έχω τέτοιους προβληματισμούς. Δεν θα ήθελα να επιστρέψω κάπου. Θα ήθελα να μην είχα φύγει από τη Nova, στην οποία εργάστηκα στα πρώτα χρόνια ζωής της, αλλά μάλλον δεν έκανα για την τηλεόραση»
- Σε ποια εποχή θα ήθελες να έχεις δουλέψει ή ποιο περιστατικό να έχεις καλύψει;
«Θεωρώ ότι η γενιά μου έζησε την έκρηξη του ελληνικού αθλητισμού. Έχουμε παρακολουθήσει από κοντά ή εξ αποστάσεως την καλύτερη εποχή, οπότε θα ήμουν αχάριστος να την αλλάξω με άλλην. Θα ήθελα να είχα καλύψει το Ευρωμπάσκετ του 1987, αλλά άρχισα τη δουλειά έναν χρόνο αργότερα, θα ήθελα να ήμουν ως απεσταλμένος στο Euro 2004 και ακόμη περισσότερο στο Mundobasket 2006, ενώ θα ήθελα να κάλυπτα τον αγώνα της Νίκης Μπακογιάννη στο ύψος στην Ατλάντα (1996). Ακόμη θυμάμαι στο πατρικό μου το τραπέζι του σαλονιού που έσπασε από τους πανηγυρισμούς μου και τους γονείς μου να ξυπνούν έντρομοι από τις φωνές μου μέσα στα άγρια χαράματα…».
- Έχεις αποκρύψει ποτέ είδηση και για ποιο λόγο; Θες να την αποκαλύψεις τώρα;
«Το πιο σωστό για τη δημοσιογραφία το έχει πει ο Henri Braud. Γάλλος δημοσιογράφος και συγγραφέας: «Η δημοσιογραφία είναι ένα επάγγελμα στο οποίο περνάει κανείς τη μισή του ζωή μιλώντας για πράγματα που δεν γνωρίζει και την άλλη μισή σωπαίνοντας για αυτά που έχει μάθει…». Κάπως έτσι νομίζω πως όλοι έχουμε αποκρύψει ειδήσεις. Ο σπουδαιότερος λόγος είναι η αδυναμία αποδείξεως της πληροφορίας και ακολούθως οι ηθικές αρχές του κάθε ενός. Πολλές από όσες θα ήθελα να τις αποκαλύψω, νομίζω θα αποκαλυφθούν σε βιβλίο, σε κάποια βιογραφία»
- Τι είναι εκείνο που σε γεμίζει περισσότερο σε αυτή τη δουλειά;
«Η δημιουργία, η προσπάθεια να περάσεις σε μια κοινωνία που έχει διαβρωθεί τα σωστά μηνύματα, η αγάπη για τον αθλητισμό που μετά τη μουσική είναι το δεύτερο πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο και φυσικά οι προσωπικές σχέσεις που έχουμε την πολυτέλεια να δημιουργούμε με ανθρώπους που θαυμάζουμε».
- Ποιο κουσούρι ή ποια κακή συνήθεια σου έχει αφήσει η δημοσιογραφία;
«Η αϋπνία! Στην αρχή το πρόβλημα ήταν οτι κοιμόμουν αργά. Τελευταία κοιμάμαι και αργά και λίγο. Το δεύτερο κουσούρι είναι πως το κινητό έχει γίνει προέκταση του χεριού μου. Μπορούν να το αποσπάσουν μόνο με εγχείρηση»
- Ποια είναι για σένα τα συστατικά του δημοσιογραφικού DNA;
«Μεγάλη κουβέντα. Επιγραμματικά θα πω όσα κρίνω ως απαραίτητα: Αντίληψη, διερευνητικότητα, ρίσκο, διασταύρωση της πληροφορίας, οπωσδήποτε λίγη τρέλα κι όλα αυτά πρέπει να συνδυάζονται με αξιοπρέπεια, ηθική και σεβασμό προς τον εαυτό σου και τους άλλους».