Η αγωνιστική εικόνα του Παναθηναϊκού στο 4ο διεθνές τουρνουά “Παύλος Γιαννακόπουλος” οδηγεί σε ένα συμπέρασμα. Ότι είναι νωρίς και επιπόλαιο να εξαχθεί οποιοδήποτε ουσιαστικό συμπέρασμα και πρόβλεψη, πέραν του ότι οι Πράσινοι θα έχουν καλύτερο και πιο ισορροπημένο ρόστερ κάτι που θα τους κάνει πιο ανταγωνιστικούς.
Στο “Παύλος Γιαννακόπουλος” ο Παναθηναϊκός εμφάνισε όλα τα… συμπτώματα και τις αδυναμίες κάθε ομάδας που έχει αλλάξει προπονητή, όλους τους ξένους της, την πλειονότητα των παικτών του ρόστερ της και επιπλέον έχει εκτός δράσης τους δύο πιο ποιοτικούς παίκτες της. Ο Γκριγκόνις, που αποκτήθηκε “εγκαίρως” αλλά ήρθε με μικροτραυματισμό από το Eurobasket και ο Πονίτκα που προστέθηκε την ύστατη στιγμή -μόλις το βράδυ της Παρασκευής, μετά τον αγώνα του ΠΑΟ με την Έφες, έφτασε στην Αθήνα- θα είναι κομβικοί για το παιχνίδι του νέου Παναθηναϊκού.
Κι αν όλα αυτά δεν κάνουν κατανοητό πως τα συμπεράσματα είναι ιδιαιτέρως επισφαλή, ίσως πείθει η αλλαγή εικόνας μέσα σε ένα 24ωρο. Οι Πράσινοι στο ματς με την back to back πρωταθλήτρια Ευρωλίγκας, Έφες ήταν εντυπωσιακοί, ενώ την επόμενη ημέρα με αντίπαλο την Αρμάνι Μιλάνο προβλημάτισαν σε πολλά σημεία. Πάντως για τις αλλαγές, τον χρόνο δουλειάς και την περίοδο που βρισκόμαστε η εικόνα ήταν ενθαρρυντική.
Συμπεράσματα ωστόσο μπορούν να καταγραφούν για τους παίκτες που παρακολουθήσαμε. Έχοντας πάντα κατά νου πως η είσοδος των Γκριγκόνις, Πονίτκα θα αλλάξει σημαντικά και τον αριθμό των επιθέσεων που κάθε ένας θα παίρνει, τον χρόνο που θα έχει την μπάλα αλλά ακόμη και η άμυνα ενδεχομένως θα έχει διαφορετική λειτουργία.
Ο Πάρις Λι παρουσιάστηκε πιο έτοιμος από όλους και πολύ κοντά στα επίπεδα βοήθειας που οι Πράσινοι προσδοκούν να έχουν από τον τέως παίκτη της Μονακό. Ο Λι ενθουσίασε περισσότερο από τους υπόλοιπους, γιατί το παιχνίδι του έχει τα χαρακτηριστικά που αρέσουν στους θεατές. Πάθος, τρομερή πίεση στην μπάλα, κλεψίματα, deflections και μέσα από αυτά παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο. Ο 27χρονος θα είναι ο παίκτης που θα… βγάζει τα συκώτια του κάθε ποιοτικού αντίπαλου γκαρντ και εκείνος που θα πρωταγωνιστή σε αλλαγές ρυθμού, σε αλλαγές momentum. Ζητούμενο να μην υποπίπτει σε (επιπόλαια) λάθη και το πρόσημο θα είναι θετικό.
Ο Νέιτ Ουόλτερς θα είναι, όπως αναμενόταν, το “κομπιούτερ” του Παναθηναϊκού. Ο στρατηγός του παρκέ. “Διαβάζει” το παιχνίδι, την αντίπαλη άμυνα, τις δυνατότητες των παικτών του. Καλές επιλογές και ελάχιστα λάθη. Δυο ημέρες, 40 αγωνιστικά λεπτά, υπέπεσε σε ένα.
Ο Άντριου Άντριους έγινε αντιληπτό ακόμη και στις… καρέκλες στο ΟΑΚΑ ήταν είναι αγχωμένος και μάλλον “ψαρωμένος”. Το έχουμε διαπιστώσει πολλές φορές ότι η μετάβαση από το Eurocup στην Euroleague μόνο εύκολη υπόθεση δεν είναι. Θέλει χρόνο για να δείξει (αν μπορεί να δώσει και στο υψηλότερο επίπεδο) τα στοιχεία που του έδωσαν την ευκαιρία. Πάντως δεν είχε την επιθετικότητα, την ορμή και την αυτοπεποίθηση που τον έκαναν να ξεχωρίσει στο Eurocup.
Ο Ντέρικ Ουίλιαμς μέσα σε 24 ώρες πιστοποίησε τον βασικότερο λόγο που δεν του έχει δώσει πουθενά δεύτερη σεζόν. Εντυπωσιακός την πρώτη μέρα με αντίπαλο την Έφες, εκτός αγώνα στο ματς με τη Μιλάνο. Η αστάθεια του ήταν πάντα ένα πρόβλημα και για τους Πράσινους το ζητούμενο είναι να έχει μεγαλύτερη συνέπεια στα καλά ματς και κυρίως στα “μεγάλα” ματς. Αν έχει περισσότερες εμφανίσεις όπως με την Έφες μπορεί ο Παναθηναϊκός να γίνει η πρώτος σταθμός της ευρωπαϊκής καριέρας του που θα έχει και δεύτερη σεζόν.
Ο Αρτούρας Γκουντάιτις έδειξε να είναι πιο πίσω από όλους, αλλά έχοντας την εμπειρία (έναντι του Άντριους) έδωσε πράγματα στο παιχνίδι του ΠΑΟ. Ο Λιθουανός είναι αργός και οι αντίπαλοι τον “σημαδεύουν” στο pick’n’roll, αναζητούν ταχύς παίκτες να παίξουν “1vs1” μαζί του. Η μεγάλη προσφορά του είναι στο low-post στην επίθεση. Οι Πράσινοι είχαν μεγάλο έλλειμμα στο συγκεκριμένο παιχνίδι και ο Γκουντάιτις μπορεί να μην είναι… ποιητής του low-post αλλά έχει την ικανότητα να τελειώσει φάσεις με post-up παιχνίδι. Σημαντικό το υψηλό ποσοστό στις βολές (11/12)!
Ο Γιώργος Καλαϊτζάκης, δύο χρόνια έπειτα από την προηγούμενη παρουσία του στο ΟΑΚΑ, είναι εμφανώς καλύτερος. Έχει μεγαλύτερη αυτογνωσία, έχει βρει ταυτότητα και την παρουσιάζει. Παίζει χάρη στην ικανότητα του να πιέζει, χάρη στην ενέργεια που μπορεί να βγάζει, στην ευχέρεια που έχει να τρέχει και στο size που διαθέτει για περιφερειακός. Ήταν άστοχος, αλλά τούτο προφανώς διορθώνεται, όμως οι κακές αποφάσεις στην εκτέλεση είναι το ζητούμενο στην περίπτωση του. Οι επιλογές του θέλουν… δουλειά.
Κλείνοντας κάποιες παρατηρήσεις γενικού περιεχομένου.
Το δίδυμο Ουόλτερς-Λι θα το δούμε λίγες φορές μαζί. Σπάνια! Αν και στην τελευταία περίοδο του αγώνα με την Έφες βρέθηκαν για πολλά λεπτά ταυτόχρονα στο παρκέ.
Το δίδυμο Παπαγιάννης, Γκουντάιτις είχε διπλάσια παραγωγή στο ματς με την Έφες από ότι με την Αρμάνι. 28 πόντους στο πρώτο ματς που η τουρκική ομάδα δεν φημίζεται για την άμυνα της και ειδικά στη φροντ-λάιν δεν είναι ισχυρή, 14 πόντους στην πρωταθλήτρια Ιταλίας που έχει καλύτερη αμυντική λειτουργία και πιο δυνατά κορμιά.
Με την απόκτηση του Πονίτκα και την ένταξη του Γκριγκόνις στο rotation του Ντέγιαν Ράντονιτς, σε συνδυασμό με την αδυναμία που έχει και ο Αρτούρας Γκουντάιτις στην άμυνα στο pick’n’roll, μήπως η αναζήτηση των Πράσινων για τον παίκτη που θα προστεθεί δεν πρέπει πλέον να γίνει για 4αρι που θα μπορεί να παίξει στο 3 αλλά που θα δίνει άλλα στοιχεία στην άμυνα ως τρίτη επιλογή στη θέση του σέντερ; Μάλλον είναι πιο λογικό…
ΥΓ: Το στοιχείο που με χαροποίησε πιο πολύ από κάθε άλλο, ήταν το post-up που είδα πως έβαλε στο παιχνίδι του ο Γιώργος Παπαγιάννης. Δεν ήταν κάτι εμφατικό, αλλά από εκεί που δεν είχε καθόλου, το να ποστάρει κάποιες φορές είναι σπουδαία εξέλιξη, δείγμα δουλειάς και συνειδητοποίησης των… αναγκών του. Αν τον δω μια φορά να μην πηδά σε προσποίηση θα ενθουσιαστώ τα μάλα…
