Η Εθνική του Δημήτρη Ιτούδη, όπως λέει και ξαναλέει κι ο ίδιος από την αρχή της προετοιμασίας, δεν είναι ακόμη ομάδα. Και πως να είναι με τόσα προβλήματα που αντιμετώπισε και εξακολουθεί να αντιμετωπίζει; Η Εθνική δεν είναι ακόμη μεγάλη ομάδα. Και πως να είναι όταν δεν είναι ακόμη ομάδα; Όμως λειτουργεί, συμπεριφέρεται, χτίζεται σαν μεγάλη.
Είναι πολλά τα στοιχεία που το πιστοποιούν! Το τελευταίο και πιο σημαντικό για την mentalite της, είναι η επιλογή του ομοσπονδιακού προπονητή να πάρει το ρίσκο (;) των 8 ετοιμοπόλεμων και 10 διαθέσιμων στην επικίνδυνη πρεμιέρα και ίσως σε όλη την α’ φάση προκειμένου να έχει στα νοκ-άουτ του Βερολίνου, εκείνους που θεωρεί ότι θα αυξήσουν τις πιθανότητες για νίκες. Ο Ιτούδης αξιολόγησε τα δεδομένα κι αν μπορώ να μπω στο μυαλό του ώστε να ερμηνεύσω την απόφαση του, σκέφτηκε με τον τρόπο που πρέπει να προσεγγίζουν μια διοργάνωση, μια σειρά αγώνων, μια πρόκληση οι ομάδες που θέλουν να είναι μεγάλες.
Με τη σύνθεση του ομίλου στο Μιλάνο, με τους παίκτες που έχει στα χέρια του, η πρόκριση στην επόμενη φάση εύκολα ή δύσκολα θα επιτευχθεί. Αν μάλιστα έρθει και δύσκολα, ακόμη καλύτερα γιατί οι ομάδες μέσα από τις αντιξοότητες σφυρηλατούνται και βγάζουν τον καλύτερο εαυτό τους. Δοκιμάζουν τα όρια τους, τα ξεπερνούν και προχωρούν στο δρόμο που εκείνες χαράσσουν…
Και περνώντας μέσα από αυτή τη διαδικασία στην επόμενη φάση, όπου προφανώς υπάρχει η ιατρική εκτίμηση ό,τι ο Κώστας Αντετοκούνμπο θα έχει αποθεραπευτεί πλήρως, ο Κώστας Σλούκας θα έχει ξεπεράσει κάθε ενόχληση και θα έχει βρει τα “πατήματα” του, ο Γιώργος Παπαγιάννης θα έχει αποκτήσει ρυθμό, ο Ιωάννης Παπαπέτρου θα νιώθει ξανά “ταύρος”, θα είμαστε πλήρεις και συμπαγείς για να αντιμετωπίσουμε τον αντίπαλο που τα αποτελέσματα θα φέρουν στο διάβα μας.
“All in” για το Βερολίνο, λοιπόν, από τον Δημήτρη Ιτούδη. Κίνηση που δείχνει εμπιστοσύνη στους παίκτες που είναι διαθέσιμοι, πίστη ότι από το υπάρχον ρόστερ μπορεί να δημιουργηθεί μια αποτελεσματική ομάδα, σιγουριά για το πλάνο και τη δουλειά που γίνεται για να πολλαπλασιάζονται οι πιθανότητες μας στη νίκη και μειώνουμε των αντιπάλων μας. Ακόμη κι αν στο τέλος της ημέρας δεν έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα, ακόμη κι αν η “διασταύρωση” στα προημιτελικά φέρει ισχυρότερο αντίπαλο κι αυτό μας κοστίσει, η νοοτροπία είναι η σωστή και η διαδικασία βάζει τις βάσεις που χρειάζεται μια Εθνική ομάδα, η οποία (οφείλει να) έχει πλάνο τετραετίας (έναν Ολυμπιακό κύκλο), εν προκειμένω -λόγω ειδικών συνθηκών- τριετίας (Ευρωμπάσκετ 2022, Παγκόσμιο 2023 και Ολυμπιακοί 2024)! Είναι βέβαιο ότι καλύτερα έρχονται… Είτε τώρα, είτε του χρόνου, είτε το 2024…
Στην πρεμιέρα με την Κροατία, απέναντι στα μεγάλα κορμιά των αντιπάλων μας, οι διεθνείς όχι μόνο αντεπεξήλθαν αλλά κέρδισαν τη μάχη των ριμπάουντ, που ήταν εξίσου κομβική με το κρεσέντο του Τάιλερ Ντόρσεϊ που έβαλε το τρένο στις ράγες.
16 επιθετικά (!), 13 πόντοι από “δεύτερες ευκαιρίες” έναντι μόλις 4 επιθετικών της Κροατίας, από τα οποία βρήκε μονάχα 3 πόντους!
Η αξία αυτού του +11 είναι σχεδόν ίση με τα 5/9τρ (4/6 στο α’ μέρος) και τους 27 πόντους (20π στο πρώτο 20λεπτο) του Τάιλερ Ντόρσεϊ, ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα ώστε να γίνει ευκολότερη η δουλειά όλων των υπολοίπων.
Ο τρομερός και φοβερός Γιάννης Αντετοκούνμπο στα τελευταία 57 δευτερόλεπτα έδειξε σε όλο το μήκος και το πλάτος του παρκέ τα φρικαλέα αθλητικά αθλητικά προσόντα αλλά και τη θέληση που διαθέτει και τον κάνουν να κυριαρχεί παγκοσμίως. Δύο τάπες, (με τη δεύτερη να συγκαταλέγεται στο ποτ-πουρί της καριέρας του μαζί με εκείνες στον Έιτον στον 4ο τελικό του 2021 με τους Σανς και στον Μπρίτζες στο Game 1 εκείνης της σειράς και θαρρώ να είναι δυσκολότερη), και πέντε πόντους, που του… έδωσαν κι ένα κλέψιμο καθώς “έκλεψε” από τον Ντόρσεϊ τον τίτλο του MVP του ματς.
Οι φάσεις που έκανε ο “Greek Freak” σε 57’’ είναι μυθικές! Το ανάποδο κάρφωμα για το 86-82; Η τάπα στο Ζούμπατς νωρίτερα; Η τάπα στον Σμιθ στα 11’'1, όταν στα 12.1 που πήρε ο Αμερικανός τη μπάλα εκείνος ήταν ακόμη κάτω από το καλάθι αλλά κατόρθωσε πατώντας στα 4 μέτρα να τεντώσει το μακρύ κορμί του και να κόψει το σουτ που κάνει ο παίκτης της Κροατίας από τη γραμμή των τριών πόντων; Μιλάμε για Space Jam, Τιραμόλα και Αστυνόμο Σαΐνη (“εμπρός καλό μου χεεεεερι” για τους παλαιότερους) σε ένα! Ή μήπως στο γκολ-φάουλ που σημειώνει κατόπιν όλων αυτών διασχίζοντας αστραπιαία όλο το γήπεδο για να γράψει το 89-82;
Όσο ανατριχιαστικά ήταν όλα αυτά συμπυκνωμένα σε σκάρτα 53 δευτερόλεπτα, άλλο τόσο ήταν η κίνηση του αμέσως μετά να φιλήσει (τρις) το εθνόσημο στη φανέλα.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι σε “αποστολή”! Αγωνιστική αλλά όχι μόνο! Αποστολή για να προσφέρει πολλά στην Ελλάδα, μπασκετικά και όχι μόνο. Αποστολή αθλητική και κοινωνική. Θέλει να αλλάξει νοοτροπίες, αντιλήψεις, να άρει αποκλεισμούς… Και είναι ταγμένος να το πράξει…
ΥΓ1: Μόνο ο Νικ Καλάθης μπορεί να δώσει την πάσα που ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έκανε το ανάποδο κάρφωμα, σε σετ παιχνίδι! Ο τέως άσος της Μπαρτσελόνα, έκανε γεμάτο παιχνίδι αλλά θαρρώ πως ήταν εκείνος από τον οποίο μπορούμε να περιμένουν τα περισσότερα σε σχέση με όσα έδωσε (χθες). Όχι στο μακρινό σουτ, όχι στο σκοράρισμα, αλλά στην περιφερειακή άμυνα όπου αναμφίβολα -μαζί με την ικανότητα στην πάσα- είναι εκ των κορυφαίων στην Ευρωλίγκα. Ο Σίμον ήταν πολλές φορές που έφτανε ως την καρδιά της άμυνας για να σκοράρει με φλότερ και μια που τον πόσταρε και με “χουκ” πρόσθεσε άλλους δύο πόντους…
ΥΓ2: Απόψε (22.00) με τη γηπεδούχο του ομίλου μας Ιταλία του καταπληκτικού Φοντέκιο, του “καθαρόαιμου” Πολονάρα, του “ηλεκτρονικού” Μέλι και των υπολοίπων παικτών του Ποτσέκο (που δεν διαθέτει κλασικό σέντερ), ίσως παίζεται η μισή πρόκριση στα ημιτελικά. Εφόσον η παρέα του Ντόντσιτς και του Ντράγκιτς κατακτήσει την πρώτη θέση στον 2ο όμιλο, με νίκη θα την αποφύγουμε στα προημιτελικά. Στη φάση των “16” στο πρώτο νοκ-άουτ θα παίξουμε (ως 1οι) με τον τρίτο του 4ου ομίλου που δεν θα είναι οι Σέρβοι αλλά μια εκ των Φινλανδία, Πολωνία, Ισραήλ. Αλλά τι λέω; Όπως προανέφερα η Εθνική του Ιτούδη, του Γιάννη, του Σλούκα, του Νικ και των άλλων παιδιών δεν κοιτάει αντιπάλους, αλλά πως θα βελτιωθεί και θα φτάσει το παιχνίδι της στο μάξιμουμ. Άλλωστε για να φτάσει σε διάκριση πρέπει να κάνεις μεγάλες νίκες, είτε στην αρχή, είτε μετά…
