Τον έχουν βαφτίσει «ιό της FIFA ή της UEFA» και είναι πολύ παλιότερος από τον Covid-19. Προσβάλλει τους συλλόγους μετά από διακοπές εθνικών ομάδων και τα συμπτώματα είναι ατονία, αδυναμία, κούραση, έλλειψη συγκέντρωσης και καθαρού μυαλού.
Αν τον περάσεις μία φορά, δεν σημαίνει πως έχεις αντισώματα. Μπορεί να σου εμφανιστεί δεύτερη και τρίτη φορά. Να σε τσακίσει. Να σου αφήσει κουσούρι.
Όλη η φόρα που απέκτησε ο ΠΑΟΚ μετά το μεγάλο διπλό και την επιβλητική εμφάνιση στην Ριέκα που τον έστειλε στους ομίλους του Conference League χάθηκε από την διακοπή λόγω εθνικών ομάδων. Στο αμέσως επόμενο παιχνίδι, ο Δικέφαλος ήταν ληθαργικός, αγνώριστος, ακούνητος υπέστη το σοκ της πρεμιέρας από τον ΠΑΣ Γιάννινα (0-1).
Η επόμενη διακοπή πέτυχε τον Δικέφαλο αμέσως μετά το άκρως πειστικό διπλό στην Κρήτη επί του ΟΦΗ και του επέστρεψε τον Γιάσμιν Κούρτιτς κλινήρη. Το αμέσως επόμενο παιχνίδι ήταν το σοκαριστικό 4-4 με τον Βόλο, όπου στην επανάληψη οι ασπρόμαυροι ξέμειναν από καύσιμα (και σοβαρότητα).
Η τρίτη φορά ήταν ακόμα πιο φαρμακερή. Αμέσως μετά το σπάσιμο το αήττητο της φλεγόμενης Λεωφόρου Αλεξάνδρας ήρθε η... ανάσταση του Ατρόμητου. Η ομάδα του Περιστερίου που δεν είχε σταυρώσει νίκη στο πρωτάθλημα, βρήκε τον ιδανικό αντίπαλο για να κάνει σεφτέ, ο Ευθύμης Κουλούρης ξεμπούκωσε και πέτυχε γκολ σε πρωτάθλημα μετά από 778 ημέρες και το ερώτημα παραμένει: γιατί;
Γιατί ο ΠΑΟΚ απορρυθμίζεται, αποσυντονίζεται, αποδιοργανώνεται κάθε φορά που μεσολαβεί διακοπή;
Να πεις ότι έχει τους πολλούς διεθνείς; Όχι, δεν τους έχει.
Αυτοί που έλειπαν ήταν ο Κούρτιτς, ο Ζίβκοβιτς, ο Σβιντέρσκι, ο Μιχαηλίδης και ο Πασχαλάκης που δεν έπαιξε κιόλας για να επιβαρυνθεί. Εξ’ αυτών μόνο ο Σλοβένος και ο Σέρβος αγωνίστηκαν στο αρχικό σχήμα στο Περιστέρι.
Οι άλλοι που είναι και μεγάλα παιδιά (ο ΠΑΟΚ είχε μέσο όρο ηλικίας τα 30,7 έτη στο Περιστέρι) θα έπρεπε να εμφανιστούν πιο φρέσκοι, πιο ξεκούραστοι, με περισσότερες ανάσες. Αντιθέτω, έμοιαζαν ακούνητοι και άγευστοι. Σαν μπαγιάτικο κουλούρι.
Δεν γίνεται να ορίζεται η κούραση ως δικαιολογία μετά από απανωτά ματς, αλλά και η… ξεκούραση όταν υπάρχει χάσμα ανάμεσα στις επίσημες υποχρεώσεις. Ειδικά, όταν στο ρόστερ υπάρχουν τόσο ώριμοι, έμπειροι, περπατημένοι παίκτες,αλλά και ένα πανάκριβο προπονητικό τιμ που ξέρουν να διαχειρίζονται τα σώματα τους και την ραστώνη που δημιουργεί μία τέτοια διακοπή.
Στην πραγματικότητα το πρόβλημα δεν είναι ούτε η κούραση, μα ούτε η... ξεκούραση. Το πρόβλημα είναι βαθιά δομικό.
Στο Περιστέρι, ο ΠΑΟΚ ήταν κακός, ράθυμος και ανέμπνευστος. Δεν είχε ιδέες, φρεσκάδα, φαντασία. Δεν έπαιξε ανάμεσα στις γραμμές, δεν πλαγιοκόπησε, δεν πάτησε στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου.
Στην πραγματικότητα ήταν το ίδιο προβληματικός, όπως και στα εκτός έδρας παιχνίδια με τον Παναιτωλικό και τον Αστέρα Τρίπολης. Η διαφορά ήταν ότι εκείνα τα κέρδισε και το πρόβλημα κρύφτηκε κάτω από την γκρι ζακέτα με την κουκούλα.
Ο ΠΑΟΚ μοιάζει με ένα αυτοκίνητο με γυρισμένη τη ρεζέρβα που πάει με τις αναθυμιάσεις, ελπίζοντας ότι τον Ιανουάριο θα φουλάρει με καύσιμο που θα ανανεώσει την μηχανή του. Μέχρι τότε, θα αγκομαχά παντού. Άλλοτε θα τσουλάει κι άλλοτε θα κλωτσάει.
Ο Κούρτιτς ντύθηκε Εσίτι και έκανε ακριβώς το ίδιο φτηνό λάθος στην πρώτη μπάλα, που έκανε κι ο άτεχνος Νιγηριανός στο Καραϊσκάκης. Το πρόβλημα στην πρώτη πάσα παραμένει.
Το ίδιο και στο αμυντικό τρανζίσιον, ειδικά με δίδυμο στο κέντρο της άμυνας, δύο παίκτες 34+ όπως ο Κρέσπο και ο Βαρέλα.
Το πρόβλημα στα ακραία μπακ γίνεται όλο και εντονότερο.
Λείπει η σταθερά στο γκολ. Πρώτος σκόρερ δεν είναι κάποιος φορ, αλλά ο Κούρτιτς χάρη στα φάουλ και τα πέναλτι. Η μπάλα δεν ακουμπά στο «9».
Με πλάγιους που συγκλίνουν (Ζίβκοβιτς, Μπίσεσβαρ, Ελ-Καντουρί), το πλάτος αγνοείται, ο ΠΑΟΚ πολλές φορές μπουκώνει απέναντι σε κλειστές άμυνες.
Δίχως αθλητικότητα στην πρώτη γραμμή πίεσης και κλεψίματα ψηλά, ο Δικέφαλος χάνει μία πηγή φάσεων που στο σύγχρονο ποδόσφαιρο κάνει την διαφορά.
Ο ΠΑΟΚ βρίσκεται σε φάση ανοικοδόμησης. Αντί να μιλάει για νταμπλ, αυτό που πρέπει να κάνει είναι να αξιολογήσει με ειλικρίνεια ποια κομμάτια του κάνουν και ποια πρέπει να αφήσει πίσω. Ποια του λείπουν και ποια του περισσεύουν.
Αλήθεια, με το χέρι στην καρδιά, πόσοι από τους παίκτες που εμφανίστηκαν στο Περιστέρι θα είχαν θέση στους invincibles του νταμπλ με βάση την φετινή τους εικόνα;
Όχι, πολλοί θαρρώ…
