Η χρονιά ξεκίνησε με τον πήχη ψηλά για τον Ολυμπιακό κάτι που δεν είναι κακό για μια ομάδα που θέλει να κάνει την υπέρβαση. Το κακό σε μια τέτοια περίπτωση είναι ο μη ανάλογος σχεδιασμός. Οι Πειραιώτες στόχευαν όχι μόνο στη διατήρηση των κεκτημένων στην Ελλάδα αλλά και στη μεγάλη πρόκληση του Τσάμπιονς Λιγκ. Ωστόσο το επίπεδο του Τσάμπιονς Λιγκ είναι ιδιαίτερα ανεβασμένο τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα αυτός ο στόχος να χαθεί όπως χάθηκε εν συνεχεία και η πρόκληση του CEV Cup.
Ο αποκλεισμός από τον ΠΑΟΚ στο League Cup ήταν κάτι που δε φάνηκε να πληγώνει τον Ολυμπιακό πόσο μάλλον σε μία περίοδο που το βλέμμα ήταν στραμμένο στα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Ωστόσο αυτό ήταν ένα ακόμα καμπανάκι ότι κάτι δεν ρολάρει καλά στην ομάδα. Ο πρώτος γύρος του πρωταθλήματος έκλεισε με μόλις μία ήττα και αυτή από τον πρωτοπόρο Παναθηναϊκό κάτι που θεωρητικά δεν είναι καταστροφικό. Τί είναι τόσο προβληματικό λοιπόν αφού οι ερυθρόλευκοι είναι ακόμα ψηλά στο πρωτάθλημα και αποκλείστηκαν από έναν δύσκολο αντίπαλο στην τελευταία κατά σειρά διοργάνωση, το League Cup.
Το πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι η έλλειψη ταυτότητας. Η περσυνή ομάδα, και πάλι υπο την καθοδήγηση του Καζάζη, έμοιαζε να έχει τόσο μεγάλη αυτοπεποίθηση και σιγουριά που έβαζε πίεση στον αντίπαλο πριν καν ξεκινήσει το παιχνίδι. Η κριτική συνήθως είναι εύκολη όταν δεν βρισκόμαστε στον πάγκο ή τον αγωνιστικό χώρο. Όπως και στο γυναικείο τμήμα έτσι και στο αντρικό οι Πειραιώτες οδηγούνται σε… αλλαγή ρότας στα μέσα στης σεζόν. Πόσο μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα και πόσο μπορεί να βελτιώσει αυτό την ομάδα; Η δεδομένη στιγμή έχει το πλεονέκτημα του χρόνου καθώς στον Ολυμπιακό έχουν περίπου δύο εβδομάδες για να βρουν τον νέο προπονητή και να προλάβει να γνωρίσει την ομάδα της και τα δεδομένα της.
Ένα μεγάλο ερωτηματικό είναι το τι θα γίνει με τους πασαδόρους και αν ο προπονητής θα «ενεργοποιήσει» τον Κασαμπαλή και πάλι ή αν τελικά θα πορευτεί οριστικά με τον Στιβαχτή και τον Προύσαλη. Επιπλέον, στα άκρα ο Νικολά Μιχαήλοβιτς έχει την ποιότητα και την κλάση αλλά οι τραυματισμοί δεν του έχουν επιτρέψει να βρει ρυθμό με αποτέλεσμα να μη θυμίζει την καλό του εαυτό. Ο Δαλακούρας κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος αλλά χρειάζεται χρόνο και υπομονή για να φτάσει στο επίπεδο που τον χρειάζεται ο Ολυμπιακός.
Βέβαια, στις θέσεις των κεντρικών οι ερυθρόλευκοι έχουν ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα. Ο Παγένκ τα έχει πάει σχετικά καλά μέχρι τώρα αλλά είναι γεγονός πως το ρίσκο με τη χρησιμοποίηση του Νίκου Ζουπάνη ως κεντρικό και όχι ως διαγώνιο δε λειτουργεί. Είναι δύσκολο να αφήσει κανείς εκτός τον Έγκλεσκανς καθώς ο Λετονός διαγώνιος είναι από τις πιο αξιόλογες παρουσίες του φετινού Ολυμπιακού. Αυτό όμως αφαιρεί κάτι από τη σιγουριά στο φιλέ ακόμα και αν ο Ζουπάνη έπαιζε παλιότερα σε αυτή τη θέση. Ο Ανδρεάδης δεν είναι το ίδιο καθοριστικός με πέρυσι ενώ ο Χαραλαμπίδης δεν έχει βρει ακόμα ρυθμό.
Πέρα από τον Έγκλεσκανς, όμως, ο Ολυμπιακός έχει μια αξιόλογη λύση στο αμυντικό κομμάτι και αυτή είναι ο λίμπερο Δημήτρης Ζήσης. Κατά τα υπόλοιπα οι Πειραίωτες έχουν ανάγκη από έναν προπονητή που θα τους εμπνεύσει και θα τους πείσει να βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους καθώς παρά τα όσα προβλήματα οι παίκτες ως μονάδες έχουν δυναμική.
Για να γίνει ένα βήμα παραπέρα χρειάζονται αποφασιστικότητα και κανόνες. Η μεταγραφική περίοδος ίσως να φέρει και κάποιες προσαρμογές αλλά αυτό έρχεται δεύτερο κατά σειρά καθώς η πρόσληψη του προπονητή είναι πρωτεύον. Το κενό μέχρι την επανέναρξη του πρωταθλήματος θα μπορούσε να γίνει μια νέα αρχή για τον Ολυμπιακό αλλά αυτό μένει να φανεί στην πράξη αν οι «πληγές» μπορούν να επουλωθούν ή αν όλο αυτό θα είναι ένας άτυπος σχεδιασμός για την επόμενη σεζόν.
