MENU

Και οι 83 παίκτες ήταν απλήρωτοι εδώ και πολλά χρόνια. Επεσήμαναν στους δύο κυβερνητικούς παράγοντες ότι η αυτοκτονία Τσουμάνη είναι μόνον η αρχή! Δυστυχώς δικαιώθηκαν. Ακόμη ένας ποδοσφαιριστής που έχει οφειλόμενα της τελευταίας δεκαπενταετίας αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει.

Μάλιστα η περίπτωση του παραλίγο αυτόχειρα είναι ενδεικτική της πολιτικής και κοινωνικής αναλγησίας. Ο άνθρωπος αυτός (η στήλη δεν δημοσιεύει το όνομά του για ευνόητους λόγους) είχε σοβαρά προβλήματα υγείας. Τα αντιμετώπισε με στωϊκότητα, παρότι το ελληνικό κράτος του χρωστούσε ένα σεβαστό ποσό και ουδέποτε του το κατέβαλε.

Ο πρώην ποδοσφαιριστής του Αρη, που αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, είχε την ατυχία να εμπλακεί μαζί με παίκτες του ΠΑΣ Γιάννινα στο διαβόητο νόμο του άρθρου 44. Η πολιτεία το 2007 ψήφισε έναν νόμο (με ομοφωνία στη Βουλή) ο οποίος προέβλεπε την καταβολή τεσσάρων δόσεων σε απλήρωτους παίκτες που οι ομάδες τους υπήχθησαν στο άρθρο 44.

Πέρασαν πάνω από δεκαπέντε χρόνια και τι νομίζετε ότι απέγινε το ζήτημα; Πληρώθηκαν μονάχα οι δύο από τις τέσσερις δόσεις! Όταν το κράτος πρόκειται να εισπράξει, επιβάλλει πρόστιμα στους φορολογούμενους πολίτες. Όταν πρόκειται να πληρώσει, κάνει το κορόιδο.

Η πιο συγκλονιστική παράμετρος αυτής της υπόθεσης είναι ότι μόλις πριν από τρεις εβφομάδες αντιπροσωπεία ποδοσφαιριστών επισκέφτηκε τον κ. Αυγενάκη στο γραφείο του. Εβαλε με επιτακτικό τρόπο το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν εκατοντάδες παίκτες, οι οποίοι είχαν την ατυχία να εμπιστευτούν τις ελληνικές κυβερνήσεις. 

Ξέρετε τι απάντησε ο αρμόδιος υφυπουργός; Οδεύουμε σε προεκλογική περίοδο και δεν είναι δυνατόν να γίνει οποιαδήποτε καταβολή των οφειλομένων. Την ώρα που ο ίδιος μοιράζει έκτακτες επιχορηγήσεις στα ερασιτεχνικά σωματεία της εκλογικής του περιφέρειας.

Κάπως έτσι φτάσαμε στην απόπειρα αυτοκτονίας του πρώην ποδοσφαιριστή του Αρη. Η αφερέγγυα πολιτεία όχι μόνον δεν εκπληρώνει όσα η ίδια νομοθέτησε, αλλά ψελλίζει και αστείες δικαιολογίες.

Η στήλη το είχε γράψει καθαρά: Θα έχουμε νέους Τσουμάνηδες. Ηρθε ο πρώτος. Τίποτε δεν αποκλείει και τον δεύτερο…    

Η ηθική αυτουργία του κράτους