Σε κάθε χώρα είναι η γιορτή του ποδοσφαίρου. Εδώ, είναι η ντροπή του ποδοσφαίρου. Ένα κακό σπυρί στον πισινό. Αν ήταν στο χέρι όσων ηγούνται του ποδοσφαίρου, πολύ ευχαρίστως θα πατούσαν ένα delete και θα διέγραφαν το κύπελλο Ελλάδας από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις.
Εξάλλου, τι προσφέρει;
Μόνο προβλήματα, μπελάδες, φασαρίες, γκρίνιες, φθορά και τοξικότητα. Αφού δεν μπορούμε να το διοργανώσουμε, ας πρωτοτυπήσουμε κι εδώ.
Ας γίνουμε η πρώτη χώρα που το καταργεί! Σε ελάχιστους θα λείψει, κάποιοι θα αναστενάξουν με ανακούφιση.
Φτάσαμε στα τέλη Μαρτίου και κανείς δεν ξέρει πότε και που θα γίνει ο τελικός κυπέλλου. Η προκήρυξη αποδείχθηκε για μία φορά ένα κουρελόχαρτο άνευ σημασίας, αφού αποδεικνύεται ότι αρκεί το βέτο ενός Δημάρχου για να αφήσει τον τελικό άστεγο, στον αέρα.
Η προκήρυξη έλεγε πως σε περίπτωση που μία ομάδα της Αθήνας και μία ομάδα της Θεσσαλονίκης φτάσουν ως τον τελικό, τότε αυτός θα διεξαχθεί στο Πανθεσσαλικό Στάδιο. Αμ, δε!
Ο Αχιλλέας Μπέος θυμήθηκε τέλη Μαρτίου ότι ως Δήμαρχος δεν μπορεί να διαθέσει το γήπεδο και να διακινδυνεύει το ενδεχόμενο να γίνει ο Βόλος πεδίο μάχης. Το δίκιο του, βουνό. Μόνο που αυτά θα έπρεπε να έχουν ξεκαθαριστεί πολύ πριν πέσουν οι τζίφρες στην προκήρυξη.
Στο ίδιο χαρτί αναγράφεται και κάτι άλλο: πως η ΕΠΟ μπορεί να ορίσει ως έδρα του τελικού ένα γήπεδο του εξωτερικού. Μόνο που εκεί ξεκινάει το θέατρο του παραλόγου. Η λύση του Λονδίνου είναι πανάκριβη. Η λύση της Αυστραλίας -που έχει δεχθεί παρεμπιπτόντως- μοιάζει με άδικη Οδύσσεια για τις ομάδες. Στην Γερμανία αρνήθηκε να διεξάγει τελικούς άλλων χωρών. Στην Κύπρο, έχουν… τα δικά τους.
Τι έμεινε; Σχεδόν τίποτα. Εκτός αν προκύψει λίγη δημιουργική σκέψη.
Ας «πουλήσουμε» τον τελικό στους Άραβες που μέσω του αθλητικού επεκτατισμού επιδιώκουν να διοργανώνουν οτιδήποτε διοργανώνεται, αρκεί να φαίνονται ως οικοδεσπότες!
Ας τον κάνουμε στην Κωνσταντινούπολη και να τιμήσουμε τις κοινές ρίζες του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ, εφόσον αυτό είναι το ζευγάρι του τελικού!
Ας τον κάνουμε σε κάποιο γήπεδο του ιταλικού νότου για να τιμηθεί η Magna Grecia!
Ας βάλουμε τον Ατζούν να βρει ένα γήπεδο εκεί που διεξάγεται και το Survivor!
Ή στο τέλος της ημέρας, ας μην κάνουμε τελικό φέτος. Και τι έγινε;
Σάμπως πρώτη φορά θα ‘ναι; Ούτε το 1962 διεξήχθη τελικός. Ούτε το 1964. Ούτε το 1966. Άλλαξε η ιστορία του τόπου; Έλειψε σε κανέναν; Λερώθηκε το ελληνικό ποδόσφαιρο; Χάλασε η εικόνα του στο εξωτερικό;
Ας βγει λοιπόν κάποιος υπεύθυνος και να πει ότι η διοργάνωση του τελικού κυπέλλου Ελλάδας της σεζόν 2022-23 ματαιώνεται, διότι δεν κατέστη δυνατό να βρεθεί μία έδρα κοινής αποδοχής. Διότι η προκήρυξη που υπεγράφη, αποδείχθηκε ένα χαρτί χωρίς καμία υπόσταση. Ο φετινός τίτλος ας απονεμηθεί με στρίψιμο… του ευρώ, αν και εδώ προκύπτει ένα μικρό πρόβλημα. Ποιο χέρι θα πετάξει το νόμισμα στον αέρα; Άντε να βρεις χέρι κοινής αποδοχής…
Και ας ενημερώσει λοιπόν πως από εδώ και πέρα, κάθε φορά που θα προκρίνονται στον τελικό μία ομάδα της Αθήνας και μία της Θεσσαλονίκης, δεν θα γίνεται τελικός, αλλά θα μοιράζεται η κούπα στην μέση. Να ησυχάσουμε όλοι μια και καλή. Να ξεμπερδέψουμε.
Ή ας καταργήσουμε το Κύπελλο μια και καλή! Είναι και αυτό μία λύση. Λυτρωτική για πολλούς…
Ούτε πεζογέφυρες. Ούτε μετακινήσεις. Ούτε προσκλήσεις. Ούτε επεισόδια. Ούτε απονομές μπροστά σε καρεκλάκια. Ούτε πεσίματα. Ούτε ψάξιμο για έδρα και διαιτητή.
Ούτε τίποτα…
