Η 20η Μαΐου του 1999 αποτελεί μία ημερομηνία - ορόσημο για τον μπασκετικό Παναθηναϊκό. Μία, ίσως και δύο γενιές φιλάθλων του «τριφυλλιού» έζησαν ή θυμούνται ή γνωρίζουν την μεγάλη νίκη των «πράσινων» επί του Ολυμπιακού (62-53) στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, για το πέμπτο ματς των τελικών του πρωταθλήματος.
Τότε «γεννήθηκαν» συνθήματα και, ουσιαστικά, ξεκίνησε η κυριαρχία του Παναθηναϊκού εντός και εκτός συνόρων. Η... δυναστεία βρήκε ισχυρό πάτημα από την μέρα που πρακτικά άλλαξε την ιστορία, όχι μόνο στο «τριφύλλι», αλλά και στο ελληνικό μπάσκετ.
Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι το 1999, οι «πράσινοι» ήταν μακριά από την κορυφή. Ο Παναθηναϊκός ήταν ο πρωταθλητής της προηγούμενης σεζόν (1998), ωστόσο από το 1985 μέχρι και το 1997... απείχε από τον «θρόνο» του πρωταθλητή Ελλάδας. Ο σπουδαίος Άρης της εποχής ήταν κυρίαρχος στο πρώτο μισό (1985 - 1991), ο ΠΑΟΚ έκανε ένα μικρό «διάλειμμα» και ο Ολυμπιακός ακολούθησε (1993 - 1997), έχοντας αναλάβει κυρίαρχη θέση.
Οι Πειραιώτες είχαν το όπλο της έδρας και ήταν το φαβορί στον πέμπτο τελικό της σειράς των τελικών του 1999. Μάλιστα, όπως τονίζει και ο Αριστοτέλης Μπενόγλου, ο Παναθηναϊκός μετρούσε 13 συνεχόμενες ήττες το ΣΕΦ, κάτι που τελικά δεν είχε ιδιαίτερη σημασία για τον Λευτέρη Σούμποτιτς και την ομάδα του. Με πρωταγωνιστές τους Ντέγιαν Μποντίρόγκα, Νίκο Οικονόμου και Νάντο Τζεντίλε, οι «πράσινοι» κέρδισαν (62-53), πανηγύρισαν έξαλλα με τους 4.000 φιλάθλους τους και δεν κοίταξαν ποτέ ξανά πίσω τους!
Αυτό αποτυπώνεται με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο στους τίτλους των δύο «αιώνιων» αντιπάλων από το 2000 μέχρι και σήμερα. Μία γεμάτη εικοσαετία μπορεί να «κρίνει» αν τελικά όντως άλλαξε η ιστορία του ελληνικού μπάσκετ στις 20/5 του 1999...
Ξεκινώντας από τα προφανή, ο Παναθηναϊκός κέρδισε δύναμη και... φόρα από τον τίτλο και η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία δημιούργησε συνθήκες απογείωσης. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ήταν ο εκλεκτός του Παύλου και του Θανάση Γιαννακόπουλου και το όνομά του συνδυάστηκε με τα καλύτερα χρόνια του «τριφυλλιού». Οι «πράσινοι» κυριάρχησαν απόλυτα σε Ελλάδα και Ευρώπη, χτίζοντας μία πραγματική αυτοκρατορία.
Και όπου «αυτοκρατορία», ας μιλήσουν οι τίτλοι: 16 πρωταθλήματα Ελλάδας (2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2013, 2014, 2017, 2018, 2019), 13 Κύπελλα Ελλάδας (2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2019) και, φυσικά, το μεγαλύτερο «κόσμημα» στην τροπαιοθήκη, τα πέντε τρόπαια της Euroleague (2000, 2002, 2007, 2009, 2011).
Σύνολο 34 κούπες για τον Παναθηναϊκό, που είναι σίγουρα και χωρίς καμία αμφιβολία η κορυφαία ομάδα της χώρας στο μπάσκετ τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Στην αντίπερα όχθη, τα πράγματα κύλησαν εντελώς διαφορετικά για τον Ολυμπιακό. Οι Πειραιώτες βιώσαν το σοκ της ήττας το 1999 και παρέμειναν μακριά απο την κορυφή για 15 ολόκληρα χρόνια!
Άλλες φορές ήταν άτυχοι, κάποιες ηττήθηκαν στους τελικούς, ενώ μερικές χρονιές ήταν μακριά από το κορυφαίο επίπεδο. Αυτό πάντως δεν αναιρεί το γεγονός πως ο Ολυμπιακός κατέκτησε το 2012 τον πρώτο του τίτλο στο πρωτάθλημα μετά το 1997 και, φυσικά, μετά το «πράσινο» break του 1999.
Σε ό,τι αφορά τον συνολικό αριθμό των τίτλων, η διαφορά και η σύγκριση με τις «πράσινες» κούπες... τρομάζει: Οι Πειραιώτες μετρούν τρία πρωταθλήματα (2012, 2015, 2016) και τρία κύπελλα Ελλάδας (2002, 2010, 2011) τα τελευταία είκοσι χρόνια, ενώ σε διεθνές επίπεδο κυριαρχεί το back to back στην Euroleague (2012, 2013) και το Διηπειρωτικό του 2013.
Η καταγραφή σταματά στους εννιά τίτλους για τον Ολυμπιακό. Ένας αριθμός που είναι συντριπτικά μικρότερος από τον αντίστοιχο του Παναθηναϊκού και ίσως απαντά από μόνος του στο ερώτημα για την αλλαγή κατεύθυνσης στον δρόμο που είχε πάρει η ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.
