MENU

Πόσα κλισέ ισοπεδώθηκαν στην εποχή του Ιβάν Σαββίδη; Αν κάτσεις να τα μετρήσεις, θα χαθεί πολύτιμος χρόνος και μετά από δύο εβδομάδες διακοπών, δεν μου περισσεύει είναι η αλήθεια.

Αυτό που έγραψα στο παρελθόν και αυτό που συνεχίζω να πιστεύω, είναι πως η εποχή Ιβάν αποτελεί τη δικαίωση των πατεράδων μας. Η δυναμική του, αποκάλυψε ουσιαστικά όλα όσα μας έλεγαν οι πατεράδες μας για τη δεκαετία του 70΄και τα όσα βίωσε τότε ο ΠΑΟΚ από τα κακομαθημένα του «Αθηναϊκού κράτους».

Εγώ Αθηναίος είμαι, Φωκίωνος γεννήθηκα, Χολαργό έζησα πολλά χρόνια. Η έννοια του «Αθηναϊκού κράτους» που ξεστόμισε ο Ιβάν Σαββίδης την ημέρα που ημιτελικού με τον Ολυμπιακό με πρωταγωνιστή τον Αλ Μπάντι της διαιτησίας Παπά, δεν έχει να κάνει με την πολύ όμορφη ελληνική πρωτεύουσα. Έχει να κάνει με την σαπίλα που μαζεύτηκε εκεί και πιστεύει πως μπορεί να ισοπεδώνει τους πάντες αρκεί να γίνει η δουλειά της.

Ο ΠΑΟΚ του Ιβάν λοιπόν, βρήκε τον τρόπο να τους εκθέσει και πραγματικά, ήρεμα σκεπτόμενος πλέον, όλα όσα μας χρέωναν, τα έκαναν επί εκατό όταν βρέθηκαν σε θέση αδυναμίας. Και η εκδικητικότητά τους όταν προέκυψε μία φιλική – ελεγχόμενη κυβέρνηση από αυτούς, αποδεικνύει το πόσο ποταποί άνθρωποι είναι.

Ο ΠΑΟΚ του Σαββίδη κατάφερε να αναγκάσει τους «μάγκες Πειραιώτες» να μη μπούνε στο γήπεδο να παίξουν για να του στερήσουν ένα πρωτάθλημα. Στήθηκαν λαϊκά δικαστήρια υποκρισίας και εν τέλει επιρροής των δικαστών, για ένα ρολό χαρτί τη στιγμή που στη συγκεκριμένη χώρα κυκλοφορούν παιδοβιαστές ελεύθεροι.

Ο ΠΑΟΚ του Ιβάν, υποβιβάστηκε από μία επιτροπή κουμπάρων, στόκων και λαμόγιων, την ώρα που σφύριζε η σέντρα σε εντός έδρας παιχνίδι του. Και ο αρμόδιος Υφυπουργός είναι ακόμα στη θέση του. Πόσο δικαίωση για τους πατεράδες μας…

Από αυτό και μόνο, εγώ που έχασα τον πατέρα μου μετά τη σφαγή Σπάθα στο Χαριλάου, θα έχω πάντα τον Ιβάν στην καρδιά μου. Ξέχωρα από το την στρατηγική που θα ακολουθήσει, τις αποφάσεις που θα πάρει, το τι θα κάνει γενικά, η θέση του στην καρδιά μου είναι δεδομένη. Ως δημοσιογράφος και ως υποστηρικτής του ΠΑΟΚ προφανώς θα έχω και τις ενστάσεις μου, όμως αυτό είναι δευτερεύον.

Με τον Ιβάν έζησα αήττητο πρωτάθλημα και νταμπλ. Τι χρονιά!! Ούτε που φανταζόμουν πως θα μπορούσα να ζήσω κάτι τέτοιο. Να περιμένεις πως και πως την Κυριακή για να δεις τον τρόπο που θα κερδίσει η ομάδα. Και όχι με σφαγές των αντιπάλων, όπως έχουν συνηθίσει τα κακομαθημένα του Λεκανοπεδίου. Ακόμα τα καημένα στέκονται στο χέρι του Βιεϊρίνια στη Λαμία και αν κάτσω να μετρήσω εγώ το τι συνέβη εκείνη τη χρονιά, θα χάσουν το μέτρημα. Γκολ Βέλεθ στη Τούμπα, ακυρωθέν Άκπομ στη Νέα Σμύρνη, πέναλτι Ζαμπά στο Γεντί Κουλέ, αποβολή Κάνιας και μη αποβολή Μπαράλες στη Λαμία και πολλά άλλα που δεν χρειάζεται να αναλύσουμε.

Ο ΠΑΟΚ είχε πάντα δυναμική, ήταν πάντα μεγάλος σύλλογος. Όμως ήταν φτωχός σύλλογος. Όπως λέει ο σοφός – κάποτε – ελληνικός λαός, δεν υπάρχει άσχημος άνθρωπος, υπάρχει απλά φτωχός.

Ο ΠΑΟΚ πριν αναλάβει ο Ιβάν, στην εποχή Βρύζα, είχε ομάδα 5,5 εκατ ευρώ και πάλι δεύτερος ήταν. Κάτι άλλοι, όταν έπεσαν τα μπάτζετ σε αυτά τα επίπεδα, αποχαιρέτησαν την κατηγορία. Ο ΠΑΟΚ πάντα είχε δυναμική. Απλά ο Ιβάν την εμφάνισε στο προσκήνιο εξολοθρεύοντας το παρασκήνιο.

Δεν υπήρχε περίπτωση άλλος παράγοντας μεγάλης ομάδας να επιβάλλει το VAR και τους ξένους διαιτητές. Ποτισμένοι όλοι τους σε παιχνίδια εξουσίας στις πιάτσες του Ψυχικού, της Γλυφάδας και του κέντρου. Μόνο ο Ιβάν είχε την οξυδέρκεια να επιβάλλει το κοινό καλό. Και μόνο μία ελληνική κυβέρνηση θα συμμαχούσε με τον Σατανά για να το χαλάσει και αυτό.

Από εδώ και πέρα τι; Η δεύτερη δεκαετία του Ιβάν ξεκινά με σύνθετους αλλά ουσιαστικούς στόχους. Η αυτάρκεια είναι επιβεβλημένη και συνδέεται με το νέο γήπεδο. Ήδη έχει αλλάξει το κλαμπ ρότα, πλέον οι κινήσεις του είναι πολύ προσεκτικές, υπάρχει ένα πλάνο και θα ακολουθηθεί. Δεν υπάρχει επιχειρηματίας που μπορεί να πετάει 25 – 30 εκατ το χρόνο εκτός και αν οι κρατικές δουλειές που παίρνει τα καλύπτουν. Στη περίπτωση του Ιβάν, δεν υπάρχουν τέτοιες.

Το πόσο θα χρειαστεί κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει. Το ότι θα τα καταφέρει, είναι σχεδόν σίγουρο.

Και το ακόμη πιο σίγουρο είναι πως στην εποχή Ιβάν, περνάμε καλά… 

Μια δεκαετία που περάσαμε τέλεια