«Υπάρχουν φορές που στέκομαι μπροστά από ένα ολόσωμο καθρέφτη και κάνω σαν ακροβάτης. Στρίβω και κοιτάζω τον κώλο μου. Ο πισινός μου δεν είναι τόσο ωραίο θέμα, αλλά με την πάροδο του χρόνου αυτό είναι μου δίδαξε κάτι: ο κώλος μου είναι αντισεισμικός».
Κάπως παράδοξη εισαγωγή για την αυτοβιογραφία ενός ποδοσφαιρικού μύθου. Ο Κάρλο Αντσελότι, βέβαια, είναι ένας άνθρωπος μάλλον αντισυμβατικός. Έτσι ήταν πάντα.
Ας πούμε, ο... μύθος λέει ότι δεν δοκιμάζει ποτέ κρασιά στα εστιατόρια, διότι τα έχει δοκιμάσει όλα και θυμάται την γεύση και την οσμή τους, ενώ στην αυτοβιογραφία του αναφέρει, επίσης, ότι το πρώτο πράγμα που τσεκάρει πριν αναλάβει μια ομάδα είναι τα εστιατόρια της πόλης. Για να μην κάνουμε λόγο στις μαγειρικές ικανότητές του... Πιτσιρίκι ακόμα έμαθε να μαγειρεύει στο σπίτι, καθώς οι γονείς του ήταν απασχολημένοι από το πρωί μέχρι το βράδυ στο τυροκομείο της οικογένειας. Αν τον δείτε να φτιάχνει καρμπονάρα, θα πάθετε πλάκα!
Ως χαφ, όταν έπαιζε στη Ρόμα, ήταν ξεχωριστός. Δε φοβόταν να βάλει τα πόδια του στη φωτιά, να μπει σε μονομαχίες για να πάρει τη μπάλα, φινετσάτος κι ας είχε τα κιλάκια του. «Ήταν χοντρός και αργός» έλεγε τότε ο Αρίγκο Σάκι. «Σκεφτόμουν, όμως, πιο γρήγορα από κάθε άλλον» απαντούσε.
Έχει προπονήσει και στα πέντε... προηγμένα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, είναι ένας από τους μόλις τρεις που έχουν καταφέρει να σηκώσουν τρεις φορές το Τσάμπιονς Λιγκ και ένας από τους επτά προνομιούχους που το έχει πάρει και ως παίκτης και ως προπονητής.
Από όποιον πάγκο μεγάλης ομάδας κι αν πέρασε κατέκτησε τίτλο: πρωτάθλημα, κύπελλο και Τσάμπιονς Λιγκ με τη Μίλαν στην Ιταλία, πρωτάθλημα στη Γαλλία με την Παρί Σεν Ζερμέν, Τσάμπιονς Λιγκ, Κύπελλο, Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων με τη Ρεάλ, πρωτάθλημα και κύπελλο με την Τσέλσι στην Αγγλία. Πήρε πρωτάθλημα και με τη Μπάγερν και έγινε ο πρώτος προπονητής με πρωτάθλημα σε τέσσερις ευρωπαϊκές Λίγκες. Μέχρι χθες! Kαι στη Νάπολι δεν τα πήγε άσχημα κι ας έφυγε τελικά κακήν κακώς... Φεύγοντας από την Έβερτον την αφήνει στην 10η θέση της Πρέμιερ Λιγκ.
Είναι αυτός που κατάφερε να αντιμετωπίσει το «εγώ» του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και του Ρόμαν Αμπράμοβιτς. Είναι χαμηλών τόνων και έχει τεράστια υπομονή. Αυτό το χαρακτηριστικό που τον ξεχώρισε ως ιδανικό αντικαταστάτη του Ζοζέ Μουρίνιο στη Ρεάλ στην πρώτη θητεία του. Το εκρηκτικό ταπεραμέντο του Πορτογάλου αντισταθμίστηκε με την ηρεμία του Ιταλού, ο οποίος και στους Μαδριλένους εφάρμοσε το μότο της ζωής και της καριέρας του. «Για να σε σέβονται πρέπει πρώτα να σέβεσαι εσύ».
Οκτώ χρόνια στη Μίλαν, ένα πρωτάθλημα και δύο Τσάμπιονς Λιγκ. Το 2009 μετακόμισε στην Τσέλσι. Πήρε το νταμπλ και μάλιστα με ρεκόρ σκοραρίσματος, αφού η ομάδα πέτυχε 103 γκολ. Τη δεύτερη σεζόν, βέβαια, η δεύτερη θέση στην Πρέμιερ Λιγκ και ο αποκλεισμός στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ έφεραν στον δρόμο του τον Νασέρ Αλ – Κελαΐφι. Στη δεύτερη σεζόν του στην Παρί Σεν Ζερμέν, η ομάδα πήρε το πρώτο πρωτάθλημα μετά από το 1994.
Ήταν αυτός που βοήθησε τη Ρεάλ να κάνει πραγματικότητα το… απωθημένο του δέκατου πρωταθλήματος Ευρώπης. Και το πέτυχε παίζοντας τρομερό ποδόσφαιρο, ρίχνοντας τεσσάρα στη Μπάγερν μέσα στην «Αλιάνζ Αρίνα» στη ρεβάνς των ημιτελικών.
Δύσκολα θα βρεις ποδοσφαιριστή που θα μιλήσει με άσχημα λόγια για τον Καρλίτο. Και δεν μιλάμε για όποιους κι όποιους. Έχει συνεργαστεί με ντίβες, που του βγάζουν το καπέλο. Μιλά τέσσερις γλώσσες και προτιμά να επικοινωνεί με τον καθένα στη γλώσσα του. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο «έσταζε μέλι» για τον Αντσελότι και τάχθηκε σθεναρά κατά της απομάκρυνσής του από τον πάγκο της Ρεάλ το 2015. «Ό,τι είδατε σήμερα είναι δουλειά του Αντσελότι» είπε ο Πορτογάλος μετά τον ημιτελικό κόντρα στη Μπάγερν για το Τσάμπιονς Λιγκ.
Ο Πάολο Μαλντίνι έχει να θυμάται πολλά από τα χρόνια του Αντσελότι στη Μίλαν. Κυρίως, βέβαια, ο θρυλικός αρχηγός των «ροσονέρι» έχει να λέει για την… λαιμαργία του 63χρονου προπονητή. Μεγάλος λάτρης του φαγητού, αλλά και ιδιαίτερα γενναιόδωρος. Αν ένας παίκτης τον πετύχαινε να τρώει, πάντα θα πρότεινε να μοιραστεί το φαγητό μαζί του.
«Μια ημέρα, λοιπόν, τον θυμάμαι να μπαίνει στα αποδυτήρια και να είναι εκτός εαυτού. Είπε λόγια που δεν μπορώ να επαναλάβω. Δύο ημέρες μετά ήρθε να απολογηθεί και να ζητήσει συγγνώμη από όλους. Ήταν σαν ένα γλυκός αρκούδος. Το μυστικός της επιτυχίας μας μαζί του είναι ότι είναι ένας κανονικός άνθρωπος. Δεν έχει ανάγκη να είναι ο Special One, Two, Three για να νικήσει. Μπορεί να κρατά την ισορροπία, ακόμα και όταν γίνεται έξαλλος. Νευρίαζε και μετά ερχόταν και με ρωτούσε: 'Πάολο, έκανα λάθος;'. Ποτέ δεν κάνει του κεφαλιού του, είναι πανέξυπνος και έτσι λειτούργησε και στη Μίλαν και στην Τσέλσι και στη Ρεάλ. Είναι βαθύς γνώστης του ποδοσφαίρου, έχει ιδέες, τις εφαρμόζει με μοναδικό τρόπο. Ειλικρινά, ουδείς μπορεί να τον επικρίνει ή να τον κατηγορήσει για κάτι. Αν το κάνει, απλά δεν είναι δίκαιος» έχει πει ο Μαλντίνι.
Υπάρχουν και ομάδες τις οποίες δεν θα προπονούσε ποτέ.. «Δεν θα γίνω ποτέ προπονητής της Ατλέτικο Μαδρίτης ή της Μπαρτσελόνα. Σέβομαι την ιστορία και την αντιπαλότητα και για τον ίδιο λόγο δε θα μπορούσα να προπονήσω την Λάτσιο ή την Ίντερ. Αυτή είναι η νοοτροπία μου και για μένα ο σεβασμός είναι πολύ σημαντικός. Σέβομαι πολύ την Ατλέτικο και την Μπαρτσελόνα αλλά δεν μπορώ να τις προπονήσω επειδή διετέλεσα χρέη προπονητής στη Ρεάλ Μαδρίτης για δύο χρόνια».
Για ποιο λόγο είχε φύγει το 2015 από το «Σαντιάγο Μπερναμπέου» παρά το γεγονός ότι είχε οδηγήσει την ομάδα στην κορυφή της Ευρώπης και ενώ είχε την απόλυτη υποστήριξη των παικτών; Επρόκειτο για προσωπική απόφαση του προέδρου του συλλόγουυ, Φλορεντίνο Πέρεθ, ο οποίος αντικατέστησε τον Αντσελότι με τον Ράφα Μπενίτεθ με τις γνωστές... καταστροφικές συνέπειες για την ομάδα, πριν αναλάβει ο Ζιντάν για να... σώσει την κατάσταση.
Στο τελευταίο βιβλίο του, ο Αντσελότι έδωσε κάποιες λεπτομέρειες... «Τα πράγματα πήγαιναν καλά, ωστόσο προέκυψαν δύο ζητήματα... Το πρώτο προκλήθηκε από τις στατιστικές της UEFA που 'αποκάλυπταν' ότι δεν κάναμε τόσες ώρες προπόνηση όσες άλλες ευρωπαϊκές ομάδες. Είχαμε κερδίσει 22 συνεχόμενα παιχνίδια, άρα αυτό σήμαινε πως κάτι κάναμε καλά. Ο πρόεδρος, όμως, έβλεπε τα στατιστικά και έλεγε ότι πρέπει να δουλέψουμε περισσότερο. Εγώ είχα αντίθετη άποψη. Οι παίκτες θα έπρεπε να ξεκουραστούν, είχαμε αρκετούς τραυματισμούς και η κόπωση μας κόστισε το πρωτάθλημα. Αυτό το θέμα με τα στατισικά αποδεικνύει ότι ο σύλλογος είχε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη σε αυτά και όχι στη δική μου δουλειά.
Κάποια στιγμή ο γενικός διευθυντής μου είπε ότι ο πρόεδρος ήθελε να μου μιλήσει. Πήγα στο γραφείο του και μου είπε ότι τον είχε πάρει τηλέφωνο ο Γκάρεθ Μπέιλ. Τον είχα αντικαταστήσει στις 4 Ιανουαρίου, στο εκτός έδρας παιχνίδι με τη Βαλένθια. Ο μάνατζερ του Μπέιλ είχε κάνει παράπονα για τη θέση στην οποία χρησιμοποιούσα τον παίκτη. Ο πρόεδρος με ρώτησε τι σκεφτόμουν να κάνω. 'Τίποτα' του απάντησα. Δεν μπορούσα να αλλάξω το σύστημα στα μισά της σεζόν. Από εκείνη την ημέρα, η σχέση μου με τον πρόεδρο δεν ήταν η ίδια».
Βέβαια, τα στατιστικά από το 2013 ως το 2015 έδειξαν ότι ο Ιταλός είχε ποσοστό νικών που έφτασε το 74,7% και με αυτόν στον πάγκο η Ρεάλ έκανε το σερί των 22 συνεχόμενων νικών, από τον Σεπτέμβριο του 2014 μέχρι τον Ιανουάριο του 2015. Στη διάρκεια της προηγούμενης θητείας του σε 119 παιχνίδια με τους Μαδριλένους είχε 89 νίκες, 14 ισοπαλίες και 16 ήττες. Εκτός από το Τσάμπιονς Λιγκ, το δέκατο της ιστορίας της, η «βασίλισσα» κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, ένα Κύπελλο Ισπανίας και το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ.
Και γύρισε το περασμένο καλοκαίρι στη Μαδρίτη για να... τελειώσει την δουλειά, για να κατακτήσει και στην Ισπανία το πρωτάθλημα. Χωρίς δαπανηρές μεταγραφές και με αρκετούς παίκτες μεγάλης ηλικίας ή κατ΄ουσίαν «ξεγραμμένους» και πέτυχε να επαναφέρει τη «βασίλισσα» στον εγχώριο «θρόνο» της, μαχόμενος ταυτόχρονα για την πρόκριση στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.
Κατα τα άλλα, ο Καρλίτο έχει φιλοσοφήσει τη ζωή και τη δουλειά... «Η ευτυχία είναι στιγμές. Πρέπει πάντα να δουλεύεις για την επόμενη στιγμή ευτυχίας» είναι μια ακόμα αγαπημένη φράση του. Εντάξει, δεν πρέπει να έχει παράπονο από στιγμές ευτυχίας. Κάθε άλλο!
