Ομολογώ πως...δεν κρατιέμαι άλλο. Ενδίδω. Στον πειρασμό να σκέπτομαι ότι στον Πάβλο Γαρσία ο ΠΑΟΚ έχει ένα Αγγελο Αναστασιάδη, απλώς Ουρουγουανό και 25 χρόνια μεταγενέστερο. Οι αναλογίες των χαρακτηριστικών, παραείναι πολλές για να μένουν απαρατήρητες.
Σπανίως η ζωή στην ομάδα είναι ησυχία/τάξη/ασφάλεια, συνήθως είναι γκραν-γκινιόλ. Ισχύει για τον ένα, ισχύει και για τον άλλον. Επίσης (ισχύει και για τον ένα και για τον άλλον ότι) η ρητορική τους είναι πάντοτε ενδιαφέρουσα για τα μίντια και τους οπαδούς αν και όχι πάντοτε η πλέον συμφέρουσα για το γκρουπ και το κλαμπ. Και με τον ένα και με τον άλλον, η αγάπη του κόσμου για ό,τι συμβολίζουν "παίζει μπουνιές" με μια ενδόμυχη, έως ανομολόγητη, ανασφάλεια για το εάν η ομάδα είναι στα πράγματι κατάλληλα χέρια.
Βρίσκουμε παρατηρώντας, ομοιότητες ακόμη και στο (περιβόητο) βλέμμα! Ακούγεται απίθανο αλλά βρίσκουμε ομοιότητες, ως και στο ότι οι σύζυγοι παρεμβαίνουν! Δεν είναι απλή, η καθημερινότητα στο προπονητήριο και η κάθε Κυριακή στο γήπεδο, με όλο αυτό. Δεν λέω ότι είναι καλό ή ότι είναι κακό, εξ ορισμού. Λέω πως (το να ζεις με ένα τέτοιο "πακέτο") είναι περίπλοκο. Το συναίσθημα, στα κόκκινα. Ερχονται φορές όμως που καταλαβαίνει κανείς πως, περισσότερο από τους συμβολισμούς, την ομάδα θα την ευεργετούσε ο καθαρός επαγγελματισμός.
Οι ζημιές που καταγράφει ο Δικέφαλος τώρα, στο ξεκίνημα του δεύτερου γύρου, στην πραγματικότητα είναι...οι ζημιές που είχε γλιτώσει (σε αρκετούς αγώνες) νωρίτερα. Καθεμιά ζημιά, φαίνεται μικρή. Αθροιζόμενες ωστόσο, κάνουν μία μεγάλη. Το μοναδικό "ήρεμο" ματς που μπορώ να θυμηθώ όλον αυτόν τον καιρό, ήταν η επίσκεψη στην έδρα της ουραγού Λαμίας. Η διάγνωση πλέον, κατά την εκτίμησή μου, είναι οριστική.
Ο ΠΑΟΚ έχει πάθει...ΑΕΚ. Βλέπει τα γκολ (των αντιπάλων) να έρχονται προτού καν μπει η μπάλα στα δίχτυα (του Πασχαλάκη). Συμβαίνει, διότι τα μυαλά δεν είναι εν τάξει. Δεν είναι τακτοποιημένα, μέσα στα κουτάκια τους. Τα μυαλά είναι πειραγμένα. Οχι ένα και δύο. Συνολικά. Ο ΠΑΟΚ έχει δεχθεί γκολ από τον Βαρέλα, έχει δεχθεί γκολ από τον Κρέσπο, έχει δεχθεί γκολ από τον Ελ Καντουρί, έχει δεχθεί γκολ από τον Γιαννούλη, από τον Ινγκασον, από τον Μιχαηλίδη, από τον τερματοφύλακα.
Στην απέναντι πλευρά του γηπέδου δε, ο ΠΑΟΚ ακυρώνει την πολύ αξιόλογη επιθετικότητά του με την παροιμιώδη αναποτελεσματικότητά του. Ο λόγος είναι ο ίδιος. Το συλλογικό (χαλασμένο) μυαλό. Ουδείς νιώθει ασφαλής, με τον συμπαίκτη. Ούτε οι μπροστά με τους πίσω, ούτε οι πίσω με τους μπροστά. Στη διαίρεση "τελειώματα διά γκολ" (184/23, δηλαδή 8/1) ο ΠΑΟΚ θα ήταν ευτυχής να υστερούσε έναντι, μονάχα, του Ολυμπιακού.
Η στατιστική δηλοί ότι σε αυτό, στο ποσοστό μετουσίωσης των τελειωμάτων σε γκολ, ο ΠΑΟΚ είναι η δέκατη στις δεκατέσσερις ομάδες του πρωταθλήματος! Ο Ολυμπιακός έχει σκοράρει τα σχεδόν διπλάσια γκολ...με λιγότερα τελειώματα. Οι ακριβείς αριθμοί του κλάσματος είναι 167/40. Σχεδόν ένα στα τέσσερα, γράφει. Τίποτα το παράξενο κατόπιν τούτου, και στη βαθμολογική θέση του ΠΑΟΚ και στη βαθμολογική απόσταση από την κορυφή.
Ο Ολυμπιακός έχει τον καλύτερο Ελληνα ποδοσφαιριστή (Φορτούνης) αλλά και ο ΠΑΟΚ έχει τον δεύτερο καλύτερο Ελληνα ποδοσφαιριστή (Γιαννούλης). Ο Ολυμπιακός έχει τον πιο ακριβό παίκτη της Σούπερ Λιγκ (Καμαρά) αλλά και ο ΠΑΟΚ έχει τον πιο ακριβό νέο παίκτη της Σούπερ Λιγκ (Τζόλης). Πρόσφατα ο Αγγελος Αναστασιάδης είπε ότι ο Ολυμπιακός, παίκτη με παίκτη, υπερτερεί μονάχα στον τερματοφύλακα. Πιθανότατα, δεν είναι έτσι.
Αλλά τη διαφορά εν τέλει, την κάνει το περιβάλλον του γκρουπ. Η αίσθηση της σειράς, στα πράγματα. Το αίσθημα της ασφάλειας. Αυτό δίνει, ή αφαιρεί, αυτοπεποίθηση. Με την ΑΕΚ στο Μαρούσι, ο Ζοζέ Σα έκανε ένα λάθος που κόστισε γκολ+αποτέλεσμα. Σήκωσε το χέρι, αμέσως. Το πήρε επάνω του, ευθυτενής, με το στήθος έξω. Με authority. Τελείωσε, εκεί. Ενα ατύχημα. Ολοι συνέχισαν, παρακάτω. Με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι, ο Γιαννούλης έκανε ένα λάθος που κόστισε γκολ. Γονάτισε και οδυρόταν, απαρηγόρητος.
Τα μυαλά δεν είναι εν τάξει