Ο Ιβάν και οι Κατσαρήδες

Αν υπήρχε Ποδοσφαιρική Ακαδημία Ιστορικής Δικαιοσύνης, εκεί το πρώτο κεφάλαιο θα είχε τίτλο: Ιβάν Σαββίδης, ο άνθρωπος που ανέστησε τον ΠΑΟΚ. Και δεν θα ήταν υπερβολή.

Ο Ιβάν δεν ήρθε να παίξει με τον ΠΑΟΚ. Ήρθε να τον σώσει. Και τον έσωσε. Όχι με λόγια, όχι με ψεύτικες υποσχέσεις, αλλά με έργα, με εκατομμύρια, με καθαρά χέρια και παοκτσήδικη ψυχή. Ξεχρεώθηκαν αμαρτίες δεκαετιών, νοικοκυρεύτηκαν τα πάντα, σηκώθηκε το κεφάλι της ομάδας και μαζί της η περήφανη Βόρεια Ελλάδα. Ο ΠΑΟΚ έγινε ισχυρός, θεσμικός, σοβαρός. Όχι μόνο στην Τούμπα, αλλά σε κάθε γωνιά της Θεσσαλονίκης και πέρα από τα όρια της.

Και τι πήρε πίσω; Παράγοντες να λειτουργούν με μια... νοσταλγία άλλων εποχών, πιστεύοντας πως ο σύλλογος μπορεί να προχωρήσει με παλιές συνταγές σε νέες προκλήσεις. Αντί για «ευχαριστώ» για τα 20 εκατ. ευρώ που έχει δώσει στον Ερασιτέχνη όλα αυτά τα χρόνια, ο Ιβάν βρέθηκε μπροστά σε παρασκηνιακές κινήσεις που δημιούργησαν αχρείαστες εντάσεις, αντί για συνεργασίες και ενότητα.

Ας είμαστε σοβαροί, καρντάσια. Δεν φτιάχνει ο Μυστακίδης το γήπεδο του ΠΑΟΚ. Γιατί ο ΠΑΟΚ ανήκει στον Σαββίδη. Αν θέλει κάποιος να βοηθήσει, ας κοπιάσει. Αυτό είπε άλλωστε: όποιος νιώθει ΠΑΟΚ, ας έρθει. Η πόρτα είναι ανοιχτή. Όχι όμως από το παράθυρο.

Το να εμφανίζονται προτάσεις χωρίς συνεννόηση, σαν να παρακολουθούμε μια... διαφορετική εκδοχή του ΠΑΟΚ, δεν βοηθά κανέναν. Και κυρίως δεν τιμά την ιστορία του. Δεν υπάρχει ΠΑΟΚ χωρίς τον Ιβάν. Τελεία. Ούτε μπορεί να υπάρχει νέα Τούμπα χωρίς τον ίδιο. Κι αν θέλετε να γίνουμε… Παριζιάνοι, ας χτίσουμε δυο γήπεδα δίπλα-δίπλα, να παίζει ο ΠΑΟΚ και οι Κατσαρήδες. Έτσι, για το cult του πράγματος.

Και ξέρετε και κάτι άλλο; Πάλι καλά να λέει ο Κατσαρής και το περιβάλλον του που ο Σαββίδης ανταποκρίθηκε με ευγένεια, σύνεση, ενότητα και αετίσια καρδιά. Προσωπικά, δε θα τον παρεξηγούσα στο παραμικρό αν έλεγε «εντάξει, φτιάξτε το γήπεδο στην Τούμπα όπως τα κάνατε όλα πίσωπλατα κι εγώ θα φτιάξω το νέο στολίδι του ΠΑΟΚ λίγο παραπέρα, στη Θέρμη ή όπου αλλού είναι προς όφελος της ομάδας και μόνο».

Και ξαναλέω: λίγη ντροπή και λίγο class δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν. Ιδίως όταν απέναντί σου έχεις έναν άνθρωπο που παλεύει με θεούς και δαίμονες για να συνεχίσει να στηρίζει μια ομάδα κι έναν λαό από την άλλη άκρη της Ευρώπης, με εμπόλεμες καταστάσεις, κυρώσεις και μπλόκα παντού. Ο Σαββίδης σε καιρούς δύσκολους, δεν έκλεισε πόρτες, δεν έκανε τον δύσκολο. Αντίθετα, απάντησε στην πρόκληση με πρόσκληση. Όρθιος, με αξιοπρέπεια, όπως ταιριάζει σ' έναν ηγέτη.

Το αν κάποιοι θεωρούν ότι μπορούν να χτίσουν καριέρες ή εικόνα πάνω στην πλάτη του ΠΑΟΚ, να το ξανασκεφτούν. Ο κόσμος ξέρει. Και δεν ξεχνά. Ούτε ποιος ήταν εκεί στα δύσκολα, ούτε ποιος τρύπωσε στα εύκολα. Και στο τέλος της ημέρας, όταν συγκρούονται οι γίγαντες, συνήθως την πληρώνουν οι Κατσαρήδες.

Γιατί κακά τα ψέματα: ο ΠΑΟΚ δεν είναι για μικρότητες. Είναι για αετούς. Κι ο Ιβάν έχει αποδείξει ότι είναι ο πιο αετίσιος από όλους.