Ήγγικεν η ώρα… για άλλη μια φορά. Η εθνική Ελλάδας ποδοσφαίρου βρίσκεται μπροστά σε μια σημαντική στιγμή της, την προσπάθεια πρόκρισης για πρώτη φορά στην ιστορία της στην Α’ κατηγορία του Nations League. Μιας διοργάνωσης παρεξηγημένης μεν, η οποία όμως δίνει παράθυρα ευκαιρίας σε μεγάλα ραντεβού και ο ανταγωνισμός, ειδικά αν τα καταφέρουμε στη διπλή πρόκληση με τη Σκωτία, δεν θα διαφέρει καθόλου από επίπεδο Μουντιάλ ή Euro.
Οδηγός για τις μάχες εναντίον της Σκωτίας είναι οι παλαιότερες επιτυχίες μας. Οι στιγμές που η Ελλάδα βρέθηκε μπροστά στο καθοριστικό παιχνίδι, αυτό που εξασφάλιζε την πρόκριση στο μεγάλο ραντεβού, και τα κατάφερε. Η Ελλάδα έχει πανηγυρίσει την πρόκρισή της σε επτά μεγάλα ραντεβού (Euro 1980, 2004, 2008, 2012 και Μουντιάλ 1994, 2010, 2014) κι απομονώσαμε τη στιγμή που βάλαμε την τελική σφραγίδα στο διαβατήριό μας.
Ελλάδα-Σοβιετική Ένωση 1-0 (12/9/1979)
Το πρώτο μεγάλο ραντεβού με την ιστορία. Ο τελευταίος χρονικά αγώνας μας στον 6ο όμιλο του Euro 1980, απ’ όπου μόνο μία ομάδα περνούσε στην τελική φάση. Η Ελλάδα βρισκόταν στην κορυφή με 5 βαθμούς μαζί με τη Φινλανδία και οι δύο άλλες ομάδες του ομίλου (ΕΣΣΔ, Ουγγαρία) ακολουθούσαν με 4. Ροντέο.
Στην κατάμεστη Λεωφόρο (25.537 εισιτήρια) κυριολεκτικά πατήσαμε τους πανίσχυρους Σοβιετικούς (που αγωνίστηκαν, βέβαια, χωρίς το μεγάλο τους αστέρι Όλεγκ Μπλαχίν) με δεκάδες κερδισμένες μονομαχίες κι ένα γκολ του Τάκη Νικολούδη στο 26’ με προβολή, μετά από προσπάθεια του Δεληκάρη. Η Ελλάδα έφτασε τους 7 βαθμούς, μόνο από τη Φινλανδία κινδύνευε αριθμητικά, στις 17 Οκτωβρίου οι Ούγγροι έκαναν το αυτονόητο, νίκησαν τους Φινλανδούς 3-1.
Ελλάδα-Ρωσία 1-0 (17/11/1993)
Στην επική (έτσι τη βλέπαμε τότε) πορεία προς την τελική φάση του πρώτου Μουντιάλ της ιστορίας μας (1994 στις ΗΠΑ) το κομβικό ματς, αυτό που μας εξασφάλισε στην πρώτη θέση, ήταν και το τελευταίο απέναντι στη Ρωσία. Η Ελλάδα είχε προ πολλού εξασφαλίσει την πρώτη δυάδα του 5ου ομίλου, άρα και την πρόκριση, αλλά ήθελε διακαώς την πρωτιά για να «απαντήσει» στη διεθνή… φιλολογία ότι κατέκτησε την πρόκριση «χαριστικά», επειδή αποκλείστηκε από τα προκριματικά η Γιουγκοσλαβία που θα συμμετείχε στον όμιλό μας.
Στο ΟΑΚΑ εκείνο το βράδυ κόπηκαν 40.151 εισιτήρια, αλλά το γήπεδο είχε γεμίσει. Η Ελλάδα πήρε τη νίκη με μια κεφαλιά του νεαρού τότε Νίκου Μαχλά. Γενικά το παιχνίδι μας ήταν από τα πιο μυαλωμένα που είχαμε κάνει ως τότε. Δεν επιδιώξαμε αμέσως το γκολ, κοντρολάραμε το ρυθμό και χτυπήσαμε την κατάλληλη στιγμή.
Ελλάδα-Βόρεια Ιρλανδία 1-0 (11/10/2003)
Ένα μαγικό τετραήμερο τον Ιούνιο του 2003 (Ισπανία-Ελλάδα 0-1 στις 7/6 και Ελλάδα-Ουκρανία 1-0 στις 11/6) έφτανε για να αλλάξει όλο τον ρου της ιστορίας του 6ου ομίλου, η νίκη επί της Αρμενίας τον Σεπτέμβριο καθάρισε το δρόμο προς την πρωτιά (και την απευθείας πρόκριση), ωστόσο οι Ισπανοί βρίσκονταν στο κατόπι μας και μια γκέλα της τελευταίας στιγμής θα μας έστελνε στο βάσανο των μπαράζ.
Παρ’ ότι η αντίπαλος δεν ήταν υψηλού επιπέδου, η Ελλάδα έδειξε το άγχος της στο χορτάρι και παραλίγο να πνιγεί απ’ αυτό. Χρειάστηκε ένα εύστοχο πέναλτι του Βασίλη Τσιάρτα στο 69’ για να προηγηθούμε στο σκορ, υπήρξαν λίγες φάσεις, αλλά και υπέρμετρο πάθος από τους διεθνείς να πετύχουν το στόχο.
Τουρκία-Ελλάδα 0-1 (17/10/2007)
Ο 3ος όμιλος των προκριματικών στο Euro 2008 ήταν κούρσα για τρία άλογα: Ελλάδα, Τουρκία και Νορβηγία. Η Ελλάδα έχοντας υποστεί μια οδυνηρή ήττα εντός έδρας από την Τουρκία (με σκορ 1-4) την παραμονή της εθνικής επετείου (24/3) πήγε στο «Αλί Σαμί Γεν» με αρχικό στόχο να μην ηττηθεί, καθώς ακολουθούσαν δύο ακόμα αγώνες (με την Μάλτα εντός και την Ουγγαρία εκτός). Σε περίπτωση ήττας, βέβαια, θα έμενε στην 3η θέση και θα κυνηγούσε.
Το γκολ του Γιάννη Αμανατίδη στο 79’ ήταν το επιστέγασμα μιας καθηλωτικής εμφάνισης σ’ ένα απόλυτα εχθρικό περιβάλλον. Η Ελλάδα είχε τη γνωστή της πια αγωνιστική προσήλωση στην άμυνα, δεν επέτρεψε μεγάλες ευκαιρίες και με το γνωστό παιχνίδι των αντεπιθέσεων πήρε το χρυσό διπλό, που μας έβαλε για τα καλά στη θέση του οδηγού και τελικά μας έδωσε όχι μόνο την πρόκριση, αλλά και την πρωτιά.
Ουκρανία – Ελλάδα 0-1 (18/11/2009)
Η πρώτη φορά που η Ελλάδα μπήκε στη «βάσανο» των μπαράζ πρόκρισης, αφού στο 2ο γκρουπ των προκριματικών κατέκτησε την 2η θέση, έναν βαθμό πίσω από την Ελβετία (21 έναντι 20). Η κλήρωση μας έφερε αντιμέτωπους με την Ουκρανία του Σεφτσένκο και του Γιαρμολένκο και μετά το 0-0 στον πρώτο αγώνα του ΟΑΚΑ οι ελπίδες δεν ήταν υπέρ μας. Η ρεβάνς είχε οριστεί στο (αιματοβαμμένο σήμερα) γήπεδο του Ντόνετσκ.
Χρειάστηκε ακόμα μια εκτός έδρας υπέρβαση. Μεγάλο παιχνίδι από τους διεθνείς και μία πολύτιμη νίκη-πρόκριση με γκολ του Δημήτρη Σαλπιγγίδη στο 31’. Η Ελλάδα προκρίθηκε σε Μουντιάλ μόλις για δεύτερη φορά στην ιστορία της και η «φουρνιά του 2004» είχε την ευκαιρία να ταξιδέψει στη Νότια Αφρική.
Γεωργία-Ελλάδα 1-2 (11/10/2011)
Η τελευταία αγωνιστική των προκριματικών για το Euro 2012 έκρυβε ένα μάλλον απρόσμενο καρδιοχτύπι για την εθνική. Έχοντας το τελευταίο ματς στην Τιφλίδα απέναντι στην προ πολλού αποκλεισμένη Γεωργία, η Ελλάδα χρειαζόταν την ισοπαλία για να τερματίσει στην πρώτη θέση του ομίλου και να πάρει την απευθείας πρόκριση. Το πράγμα έμοιαζε εύκολο, δεδομένου ότι τέσσερις ημέρες νωρίτερα νικήσαμε 2-0 την Κροατία και την ξεπεράσαμε στη βαθμολογία, αλλά αποδείχτηκε… παγίδα.
Για σχεδόν 80 λεπτά η Ελλάδα φλέρταρε με το απόλυτο κάζο, που θα την έστελνε στα μπαράζ. Στο 19’ δέχτηκε ένα «κρύο» γκολ από τον Ταργκαμάτζε και παρά τις προσπάθειές της ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο δεν έβρισκε δρόμο προς τα δίχτυα. Τελικά ο Καλαματιανός Γιώργος Φωτάκης στο 79’ ισοφάρισε το ματς και τελικά το γυρίσαμε με γκολ στο 85’ του Άγγελου Χαριστέα, για να σφραγίσουμε την απευθείας πρόκριση.
Ρουμανία-Ελλάδα 1-1 (19/11/2013)
Το τελευταίο χρονικά μεγάλο ραντεβού ήταν στην Αρένα Νασιονάλα του Βουκουρεστίου. Η Ελλάδα είχε τερματίσει στην 2η θέση του 7ου προκριματικού γκρουπ για τα προκριματικά του Μουντιάλ 2014, ισόβαθμη μεν με τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, αλλά χάνοντας στην ισοβαθμία. Κληρώθηκε με την 2η του 4ου ομίλου Ρουμανία στο δεύτερο μπαράζ πρόκρισης της ιστορίας της.
Το πρώτο μεγάλο βήμα έγινε στο «Καραϊσκάκης» στις 15 Νοεμβρίου, με τη νίκη μας 3-1 με δύο γκολ του Μήτρογλου και ένα του Σαλπιγγίδη. Στη Ρουμανία, όμως, ήταν ένα ακόμα γκολ του Μήτρογλου στο 23’ που έκοψε τα πόδια των αντιπάλων μας, οι οποίοι είχαν πιστέψει στην ανατροπή. Το αυτογκόλ του Τοροσίδη στο 55’, με το οποίο οι Ρουμάνοι ισοφάρισαν, δεν έπαιξε κανέναν ρόλο στον συνολικό θρίαμβο.
