Η ΑΕΚ του coach Αλμέιδα στα ¾ του γηπέδου, είχε και έχει την πιο σύγχρονη τακτική version που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Η συγκομιδή βαθμών και τα εξωαγωνιστικά προβλήματα, δεν βοήθησαν ώστε αυτό να φανεί και να πάρει έκταση στο ευρύ κοινό. Αθόρυβα, ο Αργεντινός συνεχίζει να δουλεύει και φαίνεται πως είναι κοντά στην λύση στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου: Το Final Third.
Είχαμε αναφερθεί νωρίτερα μέσα στην χρονιά για το πρόβλημα που είχε να λύσει ο Ματίας Αλμέιδα όπως και για την τακτική του προσέγγιση.
Το “πάντρεμα” της σεζόν 22-23 με την φετινή
Η ΑΕΚ που πήρε πριν δύο χρόνια το πρωτάθλημα, ήταν μια διαφορετική ομάδα από την σημερινή. Λίγο ο τρόπος παιχνιδιού των αντιπάλων που άλλαξε, λίγο η εξέλιξη της ποδοσφαιρικής τακτικής του Ματίας Αλμέιδα, οι διαφορές που εντοπίζονται είναι αρκετές.
Φέτος, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι αντίπαλοι δεν κυκλοφορούν την μπάλα στο δικό τους μισό όταν έχουν απέναντί τους την ΑΕΚ γιατί γνωρίζουν την ικανότητά της στην ανάκτηση. Αρκετές φορές αναπτύσσονται με μεγάλες μπαλιές προς τους επιθετικούς, οπότε το pressing που έκανε την διαφορά τον πρώτο χρόνο του Αργεντινού coach της ΑΕΚ δεν μπορούσε να είναι τόσο επιδραστικό.
Φέτος, η ΑΕΚ έβαλε νέα plays στην τακτική της και πλέον λογίζεται ως μια positional play ομάδα που δίνει μεγάλη έμφαση στην κατοχή της μπάλας, τις εναλλαγές θέσεων και όλα αυτά, προσπαθώντας να τα κάνει παίζοντας σε υψηλό ρυθμό και ένταση.
Στο γκολ του Πινέδα όπως βλέπεται και στο video παραπάνω, έχουμε ουσιαστικά το “πάντρεμα” των δύο στυλ που αναφέραμε παραπάνω. Άμεση ανάκτηση, επίθεση σε ελάχιστα δευτερόλεπτα και όλα αυτά, έχοντας προηγηθεί το σήμα κατατεθέν της φετινής ΑΕΚ: Wide Triangles Rotations, δηλαδή, εναλλαγές θέσεων στα άκρα.
Wide Triangles Rotations - Σύνδεση πλευρών
Το μεγάλο πρόβλημα της ΑΕΚ μέσα στη φετινή σεζόν, είναι οι αποφάσεις στο τελευταίο τρίτο. Μεγάλο μέρος των αποφάσεων έπαιρναν οι πλάγιοι μπακ, ενώ ο Λιβάι Γκαρσία ήταν απομονωμένος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, υπήρχαν παιχνίδια που η ΑΕΚ έπαιζε με 70% κατοχή μπάλας και ο Γκαρσία την ακουμπούσε 10 φορές...
Πλέον η ΑΕΚ πρέπει να λογίζεται ως μια wide triangles rotations ομάδα. Ο coach Αλμέιδα, μέσω των συνεργασιών τριών ποδοσφαιριστών στα άκρα, προσπαθεί να βρει λύση στο final third. Με τις εναλλαγές θέσεων, επιτρέπει στον Μαρσιάλ να παίζει αρκετά κοντά στον Πιερό και πιο εσωτερικά. Έτσι, ο φορ της ΑΕΚ δεν είναι απομονωμένος και η αντίπαλη αμυντική γραμμή αισθάνεται και την παρουσία άλλων πλέον παικτών κοντά του. Τα μαρκαρίσματα περισσότερα, η στόχευση στον φορ, μικρότερη.
Τι άλλο διορθώνει με αυτή την προσέγγιση; Φυσικά, η ΑΕΚ πλέον αναπτύσσεται περισσότερο από την αριστερή πλευρά. Στο πρόσφατο παρελθόν υπήρξε διαφορετική προσέγγιση. Πάλι, η ΑΕΚ στόχευε στα πλάγια, οι επιθέσεις μοιραζόντουσαν. Όμως δεν υπήρξε καμία σύνδεση, καθώς ο άξονας δεν συμμετείχε καθόλου.
Η ΑΕΚ των τελευταίων αγωνιστικών, συνδέει τις πλευρές της μέσω των εναλλαγών θέσεων. Οι περισσότερες επιθέσεις ξεκινούν από την αριστερή πλευρά, ο Μαρσιάλ έρχεται εσωτερικά με τον Περέιρα / Πινέδα να βγαίνει στο πλάι αριστερά. Ο Γάλλος σε κεντρικούς χώρους έχει την ικανότητα να αλλάξει παιχνίδι και να μεταφέρει την μπάλα στην αδύνατη πλευρά, την δεξιά.
Υπάρχει λοιπόν σύνδεση, η ΑΕΚ δεν είναι τόσο προβλέψιμη όσο πριν και μπορεί μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα να χρησιμοποιήσει και τις δύο πλευρές της. Σημαντική τακτική αλλαγή που πρέπει να δώσουμε βάση λοιπόν, γιατί υπάρχουν προϋποθέσεις αυτή η συμπεριφορά να αλλάξει ολόκληρη την εικόνα της ΑΕΚ το κρίσιμο τελευταίο διάστημα.
Ελίασον στην... “απομόνωση”
Στο προηγούμενο video είδαμε πως η ΑΕΚ καταφέρνει άμεσα να αλλάξει πλευρές και να οδηγηθεί από την δυνατή αριστερή πλευρά, στην αδύνατη δεξιά μέσω των εναλλαγών θέσεων τριών παικτών στα άκρα.
Ο Ελίασον βρίσκεται εκεί, στην “απομόνωση”, σε καταστάσεις 1v1. Φυσικά, αυτή είναι η καλύτερη συνθήκη για τον προπονητή του, ο Ελίασον είναι ένας καταπληκτικός αθλητής για τέτοιου είδους παιχνίδι.
Κυριότερό του χαρακτηριστικό, η ικανότητα στην ντρίμπλα. Ο συνδυασμός της προσποίησης που κάνει εν στάση και η fake ντρίμπλα, καταφέρνει να ακινητοποιήσει τον αντίπαλο και να κερδίσει για τον ίδιο κάποια δέκατα. Σκέφτεται αστραπιαία, πηγαίνει προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που έχει “τσιμπήσει” ο αμυντικός και έρχεται ως επί των πλείστων με δύο σενάρια στο μυαλό του.
Γράφαμε και παλαιότερα, στον τρόπο παιχνιδιού που έχει διαλέξει φέτος ο Αλμέιδα, χρειάζεται ποιότητα στα άκρα καθώς οι παίκτες που αγωνίζονται εκεί, παίρνουν τις αποφάσεις. Ο Ελίασον έχει την ποιότητα που έλειπε, είναι ο καλύτερος ακραίος που διαθέτει η ΑΕΚ στο κομμάτι της απόφασης.
Επιλέγει είτε να συγκλίνει και να σουτάρει το οποίο είναι και κοινό όλων των αριστεροπόδαρων που παίζουν την θέση, όμως διαθέτει και κάτι που σπανίζει στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Τις σέντρες από πλάγια θέση με αντίθετο πόδι και στο δεύτερο δοκάρι. Το είδος της σέντρας αυτής είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Έχει φάλτσα προς το τέρμα το οποίο είναι πάντα επικίνδυνο, το πιο δύσκολο κομμάτι όμως που τρέμει ο αμυνόμενος, είναι πως δε διαθέτει ορατότητα με τον παίκτη στην πλάτη του. Δεν τον βλέπει, ο επιτιθέμενος μπορεί να κινηθεί στο blind side (χώρος που δεν βλέπει ο αμυντικός).
Ο Πιερό ταιριάζει καλύτερα από τον Γκαρσία
Φυσικά, ο Λιβάι Γκαρσία είναι ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής. Στην φετινή ΑΕΚ που αλλάζει στυλ, τα καλά του χαρακτηριστικά ήταν δύσκολο να φανούν. Πηγαίνοντας σε τόσο μεγάλα ποσοστά κατοχής μπάλας, είναι φυσικό οι παίκτες του Αλμέιδα να ωθούν τους αντιπάλους τους στο δικό τους μισό.
Η ΑΕΚ επιτίθεται μεγάλα διαστήματα των αγώνων σε διπλές ζώνες άμυνας στο χαμηλό block. Το μεγάλο πλεονέκτημα του Λιβάι, είναι τα φυσικά προσόντα, η ταχύτητά του, το άλμα του και η κίνησή του στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας.
Στον τρόπο παιχνιδιού όμως που έχει η ΑΕΚ φέτος, αυτά τα στοιχεία δεν είναι ιδιαίτερα πολύτιμα. Δεν υπάρχουν χώροι να αναπτύξει ο φορ ταχύτητα, η ΑΕΚ δεν σεντράρει ψηλά, ούτε υπάρχουν αποστάσεις να διαβάσει τα κενά για να παίξει με πρόσωπο.
Ένας φορ με τα χαρακτηριστικά του Πιερό, έχει μεγαλύτερη επιρροή. Το παιχνίδι με πλάτη ενδείκνυται σε ομάδες που κάνουν μεγάλες κατοχές, ένας φορ όπως ο Πιερό έρχεται περισσότερο κοντά στην μπάλα και συμμετέχει, βοηθώντας να “ακουμπήσει” και κεντρικά, όχι μόνο στα άκρα.
Παίζοντας για μεγάλα διαστήματα η ΑΕΚ κοντά στην περιοχή του αντιπάλου, ο Πιερό είναι μία ακόμα λύση να βάλει η ΑΕΚ την μπάλα μέσα και να την κρατήσει “ζωντανή”, καθώς είναι ο μοναδικός φορ στο Ελληνικό πρωτάθλημα που δεν μπορεί αμυντικός να βγει μπροστά του.
Με αυτόν στην ενδεκάδα, η ΑΕΚ μπορεί να βγάλει αντεπιθέσεις ακόμα και με μεγάλη μπαλιά, να επιτεθεί η ομάδα του και στα πέντε κανάλια του γηπέδου.
Με Ελίασον και Πιερό, ακόμα περισσότερο με τις εναλλαγές θέσεων στα άκρα, ο coach Αλμέιδα δίνει μια νέα διάσταση στην τακτική του. Εξελίσσει την ομάδα του προσπαθώντας να εμπλουτίσει τις επιλογές στο fianl third, δίνοντας στους παίκτες του καλύτερα εφόδια. Αν αυτή είναι η λύση, η ΑΕΚ φέτος θα φτάσει μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος.
*Οι καρτέλες με τα στατιστικά των Πιερό και Ελίασον, είναι από το τελευταίο παιχνίδι εναντίων του Πανσερραϊκού.
