Θα μπορούσε να πηγαίνει, κάπως έτσι. "Αγαπητέ Πρωθυπουργέ, αγαπητέ Κώστα. Σπαταλήσαμε, και οι δύο, τον χρόνο μας. Εγώ, σίγουρα έχω πιο σοβαρά πράγματα στην UEFA για να ασχοληθώ από το ποιοι είναι οι διαιτητές στα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος. Εσύ, δεν έχεις πιο σοβαρά πράγματα να απασχολούν την Κυβέρνηση από το ποιοι είναι οι διαιτητές στα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος; Μου τηλεφώνησες, είπα στον αρχιδιαιτητή Ροζέτι να βοηθήσει την κατάσταση, και η κατάληξη είναι ότι ελίτ διαιτητές έρχονται στην Ελλάδα και τραμπουκίζονται. Φιλικά θα πρότεινα, να μη το ξανασυζητήσουμε. Εχετε μια χαρά πρωτάθλημα, χαλάρωσε και απόλαυσέ το. Με εκτίμηση, Αλεκσάντερ".
Ο Γάλλος διαιτητής που κάποτε (όχι ότι είχε αδικήσει τον Ολυμπιακό) είχε κρεουργήσει την Ουνιβερσιτάτεα Κραϊόβα σε θερινή αναμέτρηση με την ΑΕΚ, ήταν ένα next level. Ο ΠΑΟΚ που απεναντίας δεν σήκωσε σκόνη για τον Αγγλο διαιτητή ο οποίος προ ετών (όχι ότι είχε ευνοήσει τον Παναθηναϊκό) είχε παίξει το δικό του ματς στο Αμστερνταμ με τον Αγιαξ, κι από πάνω ο Λουτσέσκου τον επαίνεσε τώρα στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, υπολείπεται έτη φωτός. Οταν πρόκειται για διαιτησία, όλοι ασχολούνται μεν, σαν τον Ολυμπιακό "δεν έχει" δε. Ο Ολυμπιακός σε αυτό είναι, we mean business around the clock. 24/7. Ενα εύσημο για την τόσο ενδελεχή λεπτοδουλειά, ασφαλώς ανήκει στον "υπεύθυνο αρχείου διαιτησίας" του κλαμπ. Οργάνωση, επιπέδου κορυφαίων υπηρεσιών.
Από τη day by day απαρέγκλιτη πολιτική του κλαμπ προκύπτει πως, σε ένα μάλλον παράλληλο με το αληθινό σύμπαν, ο κύριος Μαρινάκης εξακολουθεί να πιστεύει τα εξής δύο πράγματα. Πρώτον, ότι ακόμη υπάρχει εκεί έξω το ευήκοο ακροατήριο που θα πάει στην κάλπη και θα μαυρίσει τους θεομπαίχτες. Δεύτερον, ότι όλο αυτό κάπου θα βγάλει, σε κάτι εν τέλει θα ωφελήσει, τον Ολυμπιακό. Εναλλακτικά, μιλώντας για το όφελος της ομάδας, ο ιδιοκτήτης θα μπορούσε να δοκιμάσει, έτσι για την αλητεία που λένε, το ακόλουθο. Αντί μία σεζόν με τέσσερις προπονητές και πενήντα ποδοσφαιριστές που τους τρελαίνουν με τη διαιτησία και τους κάνουν το κεφάλι καζάνι, μία σεζόν με ένα προπονητή και 25 ποδοσφαιριστές στην ησυχία τους να δουλέψουν.
Φυσικά, στο τέλος της ημέρας ο ιδιοκτήτης μπορεί να κάνει ό,τι νομίζει. Ο πρόεδρος της Σούπερ Λιγκ, δεν θα το έλεγα. Η Σούπερ Λιγκ, υποτίθεται ότι βάζει στον λαιμό του αρχιδιαιτητή μαχαίρι και απαιτεί (τίποτα λιγότερο από) ελίτ διαιτητές στα παιγνίδια. Με τα καμώματά του, ο πρόεδρος της Σούπερ Λιγκ γίνεται αιτία να κόψει η UEFA (αλλά και η ιταλική ομοσπονδία) την αρωγή σε αυτό. Οι λοιποί δεκατρείς εταίροι της Σούπερ Λιγκ τον έχουν, τον πρόεδρο που ωρύεται για το πιο διεφθαρμένο πρωτάθλημα όλων των εποχών, και απλώς τον κοιτάζουν. Μία ωραία ατμόσφαιρα! Τον κύριο Αλαφούζο ας πούμε, δεν τον ενοχλεί (η ρητορική) ότι η ομάδα του, ο Παναθηναϊκός, ολοχρονίς προπορεύεται στο πιο διεφθαρμένο πρωτάθλημα όλων των εποχών;
Το άλλο σύμπαν απ' άκρου εις άκρον στο μεταξύ, είναι φανερό ότι απολαμβάνει την πρωτόγνωρη αίσθηση αυτού του πρωταθλήματος. Λόγω ελλείψεως προτέρας εμπειρίας μάλιστα, εκτός από την απόλαυση βλέπουμε και τη δυσκολία στη διαχείριση της αίσθησης. Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ παράδειγμα, έγινε αντιληπτό ως "έκπληξη" ότι δεν ηττήθηκαν στη Νέα Φιλαδέλφεια και στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. 'Η, μια άλλη ασυναίσθητη ασέβεια εις βάρος του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ, οι ισοπαλίες έλαβαν χαρακτήρα "χαμένης ευκαιρίας" για την ΑΕΚ και για τον Παναθηναϊκό. Ενώ το πιο κοντινό σε πραγματική χαμένη ευκαιρία, ή σε έκπληξη, που θα μπορούσε να πει κανείς ότι υπήρξε στα πλέι-οφ, ήταν το 0-0 του Παναθηναϊκού με τον Βόλο. Μέχρις εκεί. Που κι αυτό, συνέβη επειδή εκείνο το απόγευμα ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε όσο καλά χρειαζόταν για να νικήσει.
Στην ουσία, δεν υπάρχουν ούτε εκπλήξεις ούτε χαμένες ευκαιρίες. Το μόνο που υπάρχει, είναι ποδοσφαιρικοί αγώνες με τρία αποτελέσματα. Και βέβαια, στην πραγματική ζωή δεν υπάρχει κάτι κοντινό σε...ξεκούραστο πρωτάθλημα. Το ίδιο, όσο δεν υπάρχει στον αθλητισμό μαραθώνιος με ξεκούραστο τελευταίο χιλιόμετρο. Θα σε εξουθενώσει, αδελφέ. Θα τερματίσεις, και δεν θα θυμάσαι καν το όνομά σου. Και πάλι, κανείς δεν εγγυάται ότι θα τερματίσεις πρώτος. Σε δέκα μέρες, τελειώνει. Θα μας λείψει! Μακάρι να είχε κι άλλο
