Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, ίνα εύ σοι γένηται, και ίνα μακροχρόνιος γένη επί της γης της αγαθής, ης Κύριος ο Θεός σου δίδωσί σοι.
Ο Θανάσης. Επώνυμα δε χρειάζονται. Ποτέ δεν τα χρειάστηκε. Ούτε ο Παύλος. Ήταν απλώς ο Θανάσης, ήταν απλώς ο Παύλος και ουδέποτε η προσφώνηση με το μικρό του όνομα μαρτυρούσε έλλειψη σεβασμού. Αν θέλετε, μπορεί να είναι ο κύριος Γιαννάκοπουλος. Μπορεί να είναι ο εκλιπών. Μπορεί να είναι ο πρόεδρος του ερασιτέχνη Παναθηναϊκού. Μπορεί να είναι ο πρόεδρος του ΤΑΠ βόλεϊ. Μπορεί να είναι ο μεγαλομέτοχος της Βιανέξ. Μπορεί να είναι ο κύριος τυφώνας. Δεν είναι, όμως. Δεν ήταν. Είναι ο Θανάσης. Ήταν ο Θανάσης. Ο τελευταίος που είχε μείνει από τα τρία αγόρια της οικογένειας. Έφυγε ο Κώστας. Έφυγε ο Παύλος. Πριν δύο χρόνια, 19 Μαρτίου του 2019, έφυγε και ο Θανάσης.
Ο δεύτερος πατέρας για τους οπαδούς του Παναθηναϊκού. Δεύτερος μαζί με τον Παύλο. Έπρεπε τότε να φανούν δυνατοί. Έπρεπε να φανούν δυνατοί. Έπρεπε να αντέξουν την απώλεια. Να μην ψάχνουν τον Θανάση. Να μην ψάχνουν τις περίεργες γραβάτες, τα μεγάλα του κουστούμια, τα μεγάλα του γυαλιά, την τρέλα του, το πάθος του, την εκρηκτικότητα του χαρακτήρα του. Να μην ψάχνουν εκείνον που θα πάρει το τρόπαιο αγκαλιά και θα αρχίσει να τρέχει προς το μέρος τους. Η πέμπτη εντολή θέλει να τιμάς τον πατέρα σου. Και για πέντε λόγους, ο Θανάσης θα τιμάται αιωνίως...
5. Για το «πρόσεχε μη σε ξεγελάσει αυτός»...
Τα αδέρφια Γιαννακόπουλοι στα καλύτερά τους. Ο Παύλος και ο Θανάσης. Ο Θανάσης και ο Παύλος. Ένα δίδυμο που ουδέποτε θα ξεπεραστεί. Οι ιστορίες που τους ακολουθούν είναι αμέτρητες, είναι εκατοντάδες και – παρότι οι περισσότερες αληθινές – ακουμπούν τα όρια των αστικών μύθων. Είναι γνωστό ότι υπήρχε απαγόρευση να μπαίνουν και τα τέσσερα αδέρφια μαζί σε αεροπλάνο, είναι γνωστό ότι κάποτε ο Κώστας Γιαννακόπουλος πήγε στις εκλογές του ερασιτέχνη Παναθηναϊκού και καταψήφισε τον Θανάση μόνο και μόνο για να του κάνει το χουνέρι να μην πάρει όλες τις ψήφους, είναι γνωστά τα πόσα έχουν κάνει για αθλητές ή/και ανώνυμους ανθρώπους.
Οι πιο χαρακτηριστικές στιγμές στα γραφεία της «Βιανέξ» ήταν πάντα οι ανανεώσεις συμβολαίων. Ο Παύλος ήταν ο – τάχα μου, δήθεν – σκληρός διαπραγματευτής και ο Θανάσης κλειδωνόταν έξω από το γραφείο, επειδή πάντα έπαιρνε το μέρος των παικτών. Έτσι, όταν κάποτε ο Γιώργος Καλαϊτζής έμπαινε στα γραφεία, άκουγε τον Θανάση να του φωνάζει «πρόσεχε μην σε κοροϊδέψει αυτός» και γυρνώντας προς το μέρος του Παύλου και του Μάνου Παπαδόπουλου επεσήμανε… «τα πριμ του παιδιού μην ξεχάσετε…»
4. Για τη συνέντευξη Τύπου στην Μπολόνια...
Πριν ακόμα θεωρηθεί μόδα να επιτίθεσαι στην ευρωλίγκα. Πριν το «mafia» και πριν σχεδόν θεσμοθετηθεί να γκρινιάζουν οι ομάδες στον Ζόρντι Μπερτομέου. Το πρωινό του ίδιου του τελικού απέναντι στην Κίντερ. Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος δεν καταλάβαινε από τύπους και τα σημερινά πολιτικώς ορθά, και όταν έπαιρνε φόρα, καλύτερα να μην ήσουν μπροστά. Τυχαία ονομάστηκε «τυφώνας»; Το πρωί του τελικού του 2002, ο Θανάσης Γιαννακόπουλος έκανε... ντου στη συνέντευξη Τύπου και έγινε η είδηση της ημέρας! Της νύχτας ήταν ο Παναθηναϊκός του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Μαζί με τον αδερφό του εμφανίστηκαν στη συνέντευξη Τύπου του Ζόρντι Μπερτομέου (μια εκδήλωση που έμοιαζε περισσότερο με φόρουμ για αναζήτηση χορηγών, με καλεσμένους εκπροσώπους Premiership, της F1, του ΝΒΑ και άλλων κολοσσιαίων αθλητικών εταιρειών/φορέων, και επιτέθηκαν στον ισχυρό άνδρα της ULEB. «Είστε κλέφτες! Πού είναι τα χρήματά μας;», του φώναζαν το μεσημέρι της Κυριακής του Πάσχα, λίγες ώρες πριν από τον τελικό, κι εκείνος τους κοιτούσε αμήχανος.
3. Για την αγκαλιά με τον Σπανούλη...
Δεν είχε παρά μερικές μέρες που ο Παύλος Γιαννακόπουλος είχε φύγει από τη ζωή. Ιούνιος του 2018 και σε ένα γήπεδο που ουδέποτε υπήρξε φιλόξενο για τον Βασίλη Σπανούλη, η ανθρωπιά, η αγάπη, και τα συναισθήματα κέρδισαν εκείνα που για χρόνια μονοπωλούσαν την ατμόσφαιρα στο γήπεδο. Ούτε μίσος, ούτε ύβρεις. Μόνο σεβασμός. Ο Βασίλης Σπανούλης πλησιάζει τον Θανάση Γιαννακόπουλο πριν αποχωρήσει για τα αποδυτήρια και η αγκαλιά τους γίνεται μνημείο αθλητισμού...
Παρόμοιο στιγμιότυπο υπήρχε και το 2016, με το παιχνίδι να είναι ακόμα εν εξελίξει, δευτερόλεπτα πριν αστοχήσει στις δύο βολές ο Ντάνιελ Χάκετ και ευστοχήσει σε τρίποντο ο Βαγγέλης Μάντζαρης. Ο Βασίλης Σπανούλης προσπαθούσε να πάρει τη σύνηθη θέση που παίρνει στο γήπεδο όταν εκτελεί συμπαίκτης του βολή, το γήπεδο έβραζε από ενθουσιασμό για την επικείμενη νίκη του Παναθηναϊκού (σ.σ. που εντέλει δεν ήρθε0 και οι δυο τους πάγωσαν τα πάντα γύρω τους για εκείνα τα ελάχιστα δευτερόλεπτα ανεπανάληπτου ήθους και σεβασμού.
2. Επειδή παρά τους λυγμούς άντεξε να μιλήσει στον κόσμο...
Το πρώτο τουρνουά που έγινε στη μνήμη του Παύλου Γιαννακόπουλου, ήταν ειρωνικά και το μόνο που θα μπορούσε να παρακολουθήσει. Ο Θανάσης ήταν εκεί. Η πιο δυνατή και η πιο τραγική φιγούρα ταυτόχρονα. Εκεί για να χαιρετήσει προσωπικά και να ασπαστεί όποιον γνώριζε και όποιον συμμετείχε για να τιμήσει τον αδερφό του. Από καρδιάς. Με ειλικρίνεια. Με αγάπη. Με τα μάτια δακρυσμένα. Με τη φωνή να σπάει...
1. Επειδή έφυγε όπως κάποτε ονειρευόταν...
«Σας ευχαριστώ για τη σημερινή σας παρουσία και γιατί ακολουθείτε την Παναθηναϊκή ιδέα. Θέλω να κάνω μια παραίνεση και μια παράκληση. Όταν πεθάνω να με θάψετε με τη σημαία του Παναθηναϊκού».
