Ο μόνος τρόπος να αξιοποιηθεί κατάλληλα το κακοφτιαγμένο ρόστερ που έχει ο Παναθηναϊκός, ήταν και είναι η επιλογή τριάδας στην άμυνα. Ο coach Ρουί Βιτόρια συνέχιζε να επιμένει σε διάταξη που δημιουργούσε μόνο προβλήματα και προκαλεί αρκετά ερωτηματικά η αδυναμία του και η ατολμία του να διακρίνει τις δυνατότητες των παικτών που έχει.
Αν στον Παναθηναϊκό δεν θέλουν να διαλύσουν και την επόμενη σεζόν, είναι μονόδρομος η 3-4-2-1 / 3-4-1-2 διάταξη που καλύπτει πολλές από τις αδυναμίες των αθλητών του και “κρύβει” τα βασικά προβλήματα όπως είναι το αμυντικό transition και η άμυνα σε ψηλά μέτρα.
Τώρα που η σεζόν τελείωσε, σας παραθέτουμε την μόνη ρεαλιστική πρόταση και κατεύθυνση που πρέπει να έχει ο οργανισμός την νέα χρονιά που ήδη ξεκίνησε. Στο σημερινό μας κείμενο, παρουσιάζουμε αυτό που δεν σκέφτηκε κανείς στον Παναθηναϊκό και πρέπει να είναι η αφετηρία για την επόμενη σεζόν.
Πρόβλημα στο αμυντικό transition
Στην 4-3-3 διάταξη που επέμενε ο Ρουί Βιτόρια, η τοποθέτηση του Μαξίμοβιτς αριστερά του Ίνγκασον στην πρώτη φάση του build up δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα από όσα έλυνε.
Ουσιαστικά, με αυτόν τον τρόπο ο Πορτογάλος coach “άδειαζε” τον άξονά του και ανάγκαζε την ομάδα του να επιτεθεί αποκλειστικά από την δεξιά πλευρά. Το πρόβλημα είναι πως αν η μπάλα χανόταν, ο Μαξίμοβιτς ήταν εκτός θέσης και υπήρχε τεράστια τρύπα στο κέντρο του γηπέδου.
Ο Σέρβος χαφ αναλώθηκε σε έναν ρόλο που δεν του ταιριάζει, ενώ με αυτόν τον τρόπο η ομάδα του Παναθηναϊκού έχανε τον καλύτερό της παίκτη σε κατάσταση αμυντικού transition.
Αδυναμία τοποθέτησης της αμυντικής γραμμής ψηλά
Ίνγκασον, Γέντβαϊ, Πάλμερ - Μπράουν, Σένκεφελντ. Κανείς από τους τέσσερις δεν έχει τα απαραίτητα χαρακτηριστικά να αμυνθεί σε δυάδα και ψηλά στο γήπεδο. Η ταχύτητά τους δεν είναι αρκετή, το ίδιο και τα mental στοιχεία τους.
Για να αμυνθείς σε ψηλά μέτρα, πέρα από την σωστή τακτική παιδεία που πρέπει να έχει όλη η ομάδα καθώς είναι συνολική δουλειά, τα χαρακτηριστικά των παραπάνω αθλητών σε λήψη σωστής απόφασης, συγκέντρωσης, επιθετικότητας και τοποθέτησης, δεν είναι στο επιθυμητό επίπεδο.
Όταν ένας ποδοσφαιριστής σαν τον Πιερό που δεν είναι και ο πιο ταχύς, ούτε ο πιο τεχνίτης καταφέρνει με την μπάλα στα πόδια να περάσει δύο κεντρικούς αμυντικούς και να διασχίσει όλο το γήπεδο, υπάρχει πρόβλημα και πρέπει να ασχοληθείς...
Ο Τετέ εξτρέμ
Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, όλοι οι ποδοσφαιριστές πρέπει να συνεισφέρουν στο αμυντικό κομμάτι. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού, από την αρχή της χρονιάς φώναζε να χρησιμοποιηθεί ο Βραζιλιάνος σε πιο κεντρικό ρόλο. Πέρα από το κομμάτι της δημιουργίας, έβλεπε και την δυσκολία του να βοηθήσει τον πλάγιο μπακ της πλευράς σε καταστάσεις άμυνας.
Επίσης, τον δημιουργικό σου παίκτη, καλό είναι να τον προστατεύεις αν είναι εφικτό από το να σπαταλά αρκετές δυνάμεις, καθώς θέλεις το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς του να το καταναλώνει για επιθετικούς σκοπούς.
Ο Τζούρισιτς εξτρέμ
Από την αρχή της χρονιάς, ήταν εμφανείς η αδυναμία του Σέρβου να αμυνθεί και να προστατέψει τον ήδη αδύναμο αμυντικά Μλαντένοβιτς. Ο Παναθηναϊκός δέχτηκε μερικά σημαντικά γκολ με αυτόν τον τρόπο.
Ένα παιδί που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του σε κεντρικούς μεσοεπιθετικούς ρόλους, αποφασίστηκε φέτος να μονιμοποιηθεί στην αριστερή πλευρά και να πατά συχνά περιοχή, ταυτόχρονα όμως έπρεπε να καλύπτει και τον μπακ της πλευράς του.
Η χρονιά του Τζούρισιτς ήταν εξαιρετική, όπως θα δούμε όμως παρακάτω, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ακόμα καλύτερα.
Η αδυναμίες του Βαγιαννίδη
Μοναδική η ικανότητά του να παίζει όλη την πλευρά, τα ανεβάσματά του ήταν καταλυτικά και ο κυριότερος λόγος που ο Παναθηναϊκός δεν έχει τερματίσει τέταρτος. Ουσιαστικά, ο Βαγιαννίδης είναι η μόνη αξιόπιστη επιθετική λειτουργία που έδειξε μέσα στην σεζόν ο Παναθηναϊκός και μιλάω για την συνεργασία Τετέ - Βαγιαννίδη.
Σε τετράδα άμυνας και με τον δεξιό εσωτερικό χαφ να είναι είτε ο Μπακασέτας είτε ο Ουνάι, με τον δεξί εξτρέμ να είναι ο Τετέ, ο Βαγιαννίδης έπρεπε να είναι κράμα Μαικόν - Ντάνι Άλβες για να ισορροπεί στην πλευρά.
Στον Παναθηναϊκό, ο Ρουί Βιτόρια δημιούργησε την συνθήκη να εκθέτει αμυντικά τον αθλητή του καθώς ούτε κάλυψη είχε, ούτε διακρίνεται για τα αμυντικά του καθήκοντα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα: Build – Up
Η 4-3-3 διάταξη και η μη τοποθέτηση παικτών με playmaking abilities στο μεσοαμυντικό κομμάτι, αποτέλεσε άλυτο πρόβλημα. Κανείς από τους κεντρικούς αμυντικούς και αμυντικούς χαφ που διέθετε στο ρόστερ του ο Παναθηναϊκός δεν είχε την απαιτούμενη ποιότητα με την μπάλα στα πόδια.
Πρωτοβουλίες δεν υπήρξαν, η ομάδα του Ρούι Βιτόρια δεν μπορούσε να υποστηρίξει τους μεσοεπιθετικούς παίκτες καθώς στην ποιοτική πίεση ψηλά των ομάδων που μπορούσαν να υποστηρίξουν τέτοιο στυλ ποδοσφαίρου, απάντηση δεν υπήρξε.
Πάσες μόνιμα πίσω
Η παρουσία των Σιώπη, Μαξίμοβιτς, Τσέριν, Αράο, Ίνγκασον στις κεντρικές θέσεις, δημιουργούσε μόνιμο κίνδυνο. Η διέξοδος ήταν συνεχής πάσες προς τα πίσω που κατέληγαν σε απομάκρυνση του Ντραγκόφσκι, καθώς ούτε αυτός είναι καλός με την μπάλα στα πόδια. Πρωτοβουλία και προσπάθεια ντρίμπλας ή πάσας μπροστά, ήταν αδιανόητο να συμβεί.
Το build up του Παναθηναϊκού κατέληγε τις περισσότερες φορές σε απομάκρυνση στα τυφλά, με ελάχιστες πιθανότητες διεκδίκησης “δεύτερης μπάλας” καθώς κανένα τέτοιο τακτικό σχέδιο δεν έκανε την εμφάνισή του. Η προσπάθεια να αναπτυχθεί ο Παναθηναϊκός από την πίσω γραμμή, κατέληγε συνήθως σε απώλεια κατοχής μετά από μακρινή μεταβίβαση στην... τύχη!
Ο Μπακασέτας σε λάθος ρόλο
Στην προσπάθεια του Πορτογάλου coach να βρει λύση, η πιο δραστική αλλαγή που έκανε ήταν... να τοποθετήσει σε χαμηλά μέτρα τον Μπακασέτα. Ο αρχηγός της Εθνικής την ώρα που με τα γαλανόλευκα απέδιδε όπως έπρεπε, στον Παναθηναϊκό θεώρησαν πως πρέπει να βρίσκεται μακριά από την περιοχή και τον επιθετικό της ομάδας.
Ουσιαστικά του ακύρωσαν τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματά του, όπως είναι το σκοράρισμα και το δυνατό σουτ έξω από την περιοχή, σε μία ομάδα που μόνο ο Ουνάι εκτελεί τεχνικά και κοντά στο ύψος της περιοχή, ίσως και ο Τετέ κάποιες φορές...
Τι θα άλλαζε με 3άδα στην άμυνα
Κι’ όμως, έβγαζε μάτι πως το ρόστερ που έχει συγκροτηθεί είναι κομμένο και ραμμένο για τοποθέτηση τριών κεντρικών αμυντικών. Στο αμυντικό transition θα υπήρχαν στους κεντρικούς χώρους μόνιμα πλήθος παικτών, ενώ η άμυνα σε ψηλά μέτρα με τρείς κεντρικούς αμυντικούς και δύο αμυντικούς χαφ μπροστά τους θα είχε σαφώς μεγαλύτερη τύχη.
Βαγιαννίδης και Μλαντένοβιτς είναι παιδιά κομμένα και ραμμένα να παίζουν μόνοι τους την πλευρά και οι βοήθειές τους να προέρχονται από τους ακραίους κεντρικούς αμυντικούς και όχι από τα εξτρέμ.
Τα κεντρικά χαφ του Παναθηναϊκού με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Μαξίμοβιτς θα είχαν μπροστά τους δυο επιθετικά χαφ, σαφώς περισσότερες επιλογές πάσας και μετάβασης της μπάλας σε πιο τεχνίτες ποδοσφαιριστές.
Ο Φακούντο Πελίστρι δοκιμάστηκε αριστερά, δεξιά, διαφορά δεν είδαμε να κάνει καθώς υστερεί όταν βρίσκεται στην αντίπαλη περιοχή. Αμυντικά είναι ικανός, ο Μπιέλσα στην εθνική του ομάδα τον χρησιμοποιεί αρκετά ως δεξιό μπακ χαφ με τριάδα στην άμυνα, μάλλον όμως και αυτός δεν ξέρει... Ακόμα και η πώληση του Βαγιαννίδη θα μπορούσε να καλυφθεί εσωτερικά με την μετατόπιση του Πελίστρι σε αυτόν τον ρόλο, που μάλλον έχει και τις περισσότερες πιθανότητες αξιοποίησης του Ουρουγουανού.
Ο Μπακασέτας θα ερχόταν σε έναν γνώριμο ρόλο, παρόμοιο με αυτόν που έχει στην Εθνική του Γιοβάνοβιτς. Η πώληση του Τετέ δε θα ήταν καταστροφική σε αυτή τη διάταξη λοιπόν...
Ο Ιωαννίδης με τον Μπακασέτα και τον Μπερνάρ, όταν ήρθαν σε κοντά μέτρα έκαναν εξαιρετικά παιχνίδια και ήταν ο λόγος που ο Παναθηναϊκός έμεινε όσο έμεινε στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος έναν χρόνο πριν.
Πλέον ο αρχηγός του Παναθηναϊκού είναι εξαιρετικά μόνος του, μην έχοντας την υποστήριξη παικτών πίσω του. Σε διατάξεις 3-4-2-1 / 3-4-1-2 ο άξονας είναι γεμάτος και δίνεται η συνθήκη για συνεργασία, ακόμα και για επιλογή σχήματος με δύο φορ.
Στην τριάδα των κεντρικών αμυντικών, μια επιλογή ενός αριστεροπόδαρου στυλ Μάγκνουσον θα έπρεπε να έχει γίνει από την μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Ένας αθλητής με ικανότητα στην μεταβίβαση όλων των ειδών και προώθηση με underlaps / overlaps στον σχηματισμό που αναφέρω, θα μπορούσε να δημιουργήσει θετικά συναισθήματα και στην κερκίδα...
Ο Ρουί Βιτόρια επέλεξε να επιμένει λοιπόν σε μια διάταξη που δεν έβγαζε νόημα και δημιουργούσε μόνιμα τα ίδια προβλήματα. Αν ξέρεις τι ρόστερ έχεις, τι αδυναμίες έχεις και πως να αξιοποιήσεις τα καλά χαρακτηριστικά των παικτών σου και παράλληλα να κρύψεις τις αδυναμίες σου, η επιλογή διατάξεων με τριάδα στην άμυνα είναι η μόνη λογική λύση για τον Παναθηναϊκό της νέας σεζόν.
Σε αυτή τη διάταξη απαιτούνται εφικτός αριθμός μεταγραφών και παράλληλα μπορούν να φανούν χρήσιμοι αθλητές με υψηλά συμβόλαια όπως οι Ίνγκασον και Μαξίμοβιτς. Είναι ικανός ο Ρουί Βιτόρια να εφαρμόσει τα παραπάνω; Ικανοί προπονητές που έχουν δουλέψει διατάξεις με τριάδες στην άμυνα υπάρχουν, μάλιστα μερικοί είναι και ελεύθεροι...
Στο παρακάτω video θα δείτε ολόκληρη την ανάλυση για το πως θε έπρεπε να στηθεί ο Παναθηναϊκός της νέας σεζόν:
