Όχι, η αλήθεια να λέγεται. Να κλείνει η ΑΕΚ τον Τσιλούλη από τη Λαμία και αντί να υπάρχει καραμούζα από τους Ενωσίτες για το «που πάμε με τους Τσιλούληδες», να τυπώνονται μέχρι και φανέλες με το όνομα του πριν καν φορέσει τα «κιτρινόμαυρα». Όπως και να το δεις, εάν ήμουν Τσιλούλης θα έστελνα ένα ευχαριστήριο σε εκείνα τα τζιμάνια που τον έχουν κάνει τόσο αγαπητό στους ΑΕΚτζήδες, μόνο και μόνο από την παράνοια που βρίσκεται το ελληνικό ποδόσφαιρο και τεντώνει κάθε φορά και προς τα κάτω το γραφικόμετρο.
Σε ένα πρωτάθλημα που κατά το παρελθόν έχει κριθεί με ομάδες που έπαιρναν αποτελέσματα και μαζί 1-2 παίκτες «πακέτο» από τις ομάδες που αντιμετώπιζαν στο φινάλε. Σε ένα πρωτάθλημα που καθόριζε σε σημαντικό βαθμό η φάμπρικα των δανεικών που δίνονταν σε άλλες ομάδες σχεδόν με αποκλειστικό στόχο να της ενισχύσουν για να δημιουργήσουν πρόβλημα στον ανταγωνισμό. Σε ένα πρωτάθλημα που υπήρξε ταραχή από την τελική σύνθεση των πλέι οφ, κατάφεραν να αναγάγουν τον Τσιλούλη σε βασικό θέμα με τη στάμπα μάλιστα της «αλλοίωσης».
Το καλύτερο πρωτάθλημα ή το… αλλοιωμένο πρωτάθλημα
Για έναν Τσιλούλη γίνονται όλα. Βέβαια, επειδή δεν μπορούν να τηρήσουν ούτε τα προσχήματα, η ΑΕΚ είναι στο βάθος. Χτυπιούνται, αλλάζουν στρατόπεδα, βγάζουν μπροστά την εμπροσθοφυλακή να μεταφέρει φήμες για όσα λέγονται (sic), επειδή αρχίζουν και τα πλέι άουτ και τους έχουν ζώσει τα φίδια. Χάθηκε πέρυσι ο Ιωνικός, χάθηκε και ο Λεβαδειακός, πόσα χτυπήματα μπορούν να αντέξουν; Για να δούμε πόσο ακόμα θα ξεφτιλιστούν, ταυτιζόμενοι εκείνοι που αντάλλασσαν ύβρεις, μηνύσεις, μέχρι και… σκάλες κατά το πρόσφατο παρελθόν.
Αυτό το… αλλοιωμένο πρωτάθλημα κατά τους κύκλους και τα τετράγωνα του Πειραιά, είναι το πλέον ανταγωνιστικό που έχει υπάρξει κατά τα τελευταία 40 χρόνια. Αλλά αν έχεις μάθει στο ή εμείς ή κανείς, δεν μπορείς να δεις την τύφλα σου και εκτίθεσαι. Ασχολείσαι με τον Τσιλούλη και δεν προλαβαίνεις να μαζεύεις γκολ και να χάνεις τελείως κάθε ελπίδα για ακόμα μια ευρωπαϊκή… κατάκτηση ή να μείνεις εκεί που έφτασες κατά παράδοξο τρόπο, στη διεκδίκηση του τίτλου.
Το αφήγημα και η Εθνική
Γενικά, φαίνεται πως ακόμα και η επικοινωνία, όσα Μέσα κι αν διαθέτει κάποιος, θέλει έναν τρόπο. Δηλαδή, δεν μπορείς να εστιάζεις στον Τσιλούλη και να δέχεσαι για πλάκα τρία με ανατροπή από τον Ολυμπιακό. Δεν μπορεί να έχεις στήσει ολόκληρο σχέδιο για να καταγγείλεις την… ανάλγητη ΑΕΚ που δεν σέβεται την Εθνική ομάδα και να βλέπεις πως εκείνη αποδέχεται πρώτη την αναβολή. Και αμέσως μετά, να αρχίζουν τα κωμικά σενάρια, πως αυτό συνέβη επειδή δεν έβγαιναν τα κουκιά.
Η αλήθεια είναι πως η ΑΕΚ είχε αποφασίσει πολύ πριν την σχετική συνεδρίαση πως δεν ήταν δυνατόν να πάει απέναντι στο αίτημα της Εθνικής. Εστω και εάν με το φτωχό μου το μυαλό αδυνατώ να κατανοήσω ποιο είναι το συμφέρον για να μείνουν ανενεργοί οι 12 από τους 27 παίκτες που κλήθηκαν και οι υπόλοιποι να έχουν αγώνες. Εστω και εάν όλο αυτό, είναι φανερό και από τις δημόσιες τοποθετήσεις Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ, πως είναι προς όφελος των άμεσων ανταγωνιστών της ΑΕΚ.
Το αίσθημα ισονομίας και η μπαχαλοποίηση
Σε άλλα, πολύ πιο σοβαρά και πραγματικά νέα, την Τετάρτη είναι ορισμένη η δίκη των έξι οπαδών της ΑΕΚ που βρέθηκαν σε ταράτσες της Λαμίας και άναψαν δύο πυρσούς. Αδιανόητα πράγματα. Στη χώρα που παραμένει ασύλληπτος ο δράστης ή οι δράστες του μακελειού στη Νέα Φιλαδέλφεια, εκείνοι που δολοφόνησαν ένα νέο παιδί, απειλούνται μέχρι και με ποινή φυλάκισης τριών μηνών για άναμμά πυρσού. Σκεφτόμουν με τρόμο, πως ο μπαμπάς που άναψε φωτοβολίδα για το πάρτι του γιου του το βράδυ του Σαββάτου στη Γλυφάδα, θα βρεθεί επικηρυγμένος.
Εδώ το θέμα δεν αφορά ομάδες και όποιος χαίρεται με τη φωτιά στην αυλή του γείτονα, απλά δεν βλέπει πως έρχεται και στη δική του. Ηταν θλιβερό, πως η ΔΕΑΒ επέβαλε τα δύο από τα τρία ματς της πρεμιέρας των πλέι οφ να διεξαχθούν κεκλεισμένων των θυρών. Αν γίνει με έναν θα γίνει και με άλλον και στην πραγματικότητα σε περιμένουν στην γωνία για να φανεί πως οι τιμωρίες πέφτουν για όλους. Η ΑΕΚ στο μπάσκετ έπαιξε χωρίς κόσμο ένα σημαντικό ματς για το μέλλον της, ενώ στο Λουτράκι υπήρξαν φαιδρές καταστάσεις με απαγορεύσεις σε διακριτικά, συνθήματα και… ημίγυμνες εμφανίσεις.
Δεν μπορώ να μπω σε μυαλά περίεργα και να κατανοήσω που αποσκοπούν. Αλλά αν δεν πάρεις τα μηνύματα πως η κοινωνία βράζει και στα γήπεδα, που παραδοσιακά αποτελούν τρόπο εκδήλωσης του κόσμου, τότε πας σε πολύ περίεργους δρόμους. Βρισκόμαστε σε κατάσταση μπαχαλοποίησης και η αυστηροποίηση και τήρηση των κανόνων, είναι σημαντική. Αλλά ακόμα πιο σημαντική είναι η εξασφάλιση του αισθήματος της ισονομίας, που βιάζεται συνεχώς με καταστάσεις όπως τα Τέμπη, την επιδρομή των Κροατών και πολλά ακόμα θλιβερά που στιγμάτισαν τους τελευταίους μήνες.
