Το ονειρεύεσαι. Ξανά και ξανά και ξανά. Λες, με παιδική αφέλεια βουτηγμένη σε σώμα κουρασμένου ενήλικα, «μια μέρα θα το ζήσω, δεν μπορεί. Μια μέρα θα δω τον καλύτερο αγώνα στα χρονικά του σπορ ή έστω, το καλύτερο φινάλε στην ιστορία. Ναι, εντάξει, έχουμε το 2008, αλλά θέλω κάτι καλύτερο».
Τα όνειρα έχουν μια πεισματική εμμονή να μην πραγματοποιούνται. Συνήθως. Μια στο τόσο, όμως, όλοι οι πλανήτες βρίσκονται στο σωστό σημείο και τότε γίνεται ένα τετράτροχο θαύμα: ναι ρε γαμώτο, βλέπεις πράγματι το καλύτερο φινάλε της ιστορίας της Φόρμουλα 1.
Άνοιξε τα μάτια σου: φίλε, συνέβη. Σ' ένα grand prix βγαλμένο από την οργιώδη φαντασία του πιο ταλαντούχου σεναριογράφου, ο Μαξ Φερστάπεν πήρε τον τίτλο του 2021, προσπερνώντας τον Λιούις Χάμιλτον στον τελευταίο γύρο του τελευταίου αγώνα της υπέροχης χρονιάς!
Αλλά για να φτάσουμε στο αγωνιστικό δράμα του final lap χρειάστηκε να προηγηθούν 57 στους οποίους ο Λιούις Χάμιλτον έδειχνε πως θα έκανε δικό του το 8ο πρωτάθλημα, αφήνοντας οριστικά και αμετάκλητα πίσω του τον Σουμάχερ: με μια εκκίνηση που μόνο όσοι μπαίνουν στην κουβέντα για τον GOAT μπορούν να κάνουν, πέρασε τον poleman Μαξ, αν και φορούσε μέση γόμα ο ίδιος και μαλακή ο αντίπαλός του- κάτι που απλά... δε γίνεται.
Η Ρεντ Μπουλ «φώναξε» καθώς μετά την εκκίνηση ο Ολλανδός πέρασε εκ νέου τον πιλότο της Μερσέντες, με τον Χάμιλτον να «κόβει» ευθεία το εσάκι και να ξαναβγαίνει μπροστά. Οι αγωνοδίκες είπαν άμεσα (και σωστά) πως ο Μαξ ήταν αυτός που «έσπρωξε» τον Βρετανό εκτός, επομένως δεν πρέπει να του δώσει πίσω τη θέση.
Έτσι, ο Λιούις φιγουράριζε στο p1 και με το τεράστιο πλεονέκτημα της διαφορετικής γόμας, αλλά και της σαφούς υπεροχής της Μερσέντες έναντι της Ρεντ Μπουλ. Η διαφορά άρχισε να πηγαίνει σε επίπεδα... δυσθεώρητα (άγγιξε τα 6 δεύτερα πριν τα πιτ) και όλα φάνταζαν ιδανικά για τον 36χρονο ρέκορντμαν.
Μετά την πρώτη στάση στο box του καθενός για να βάλουν την σκληρή γόμα, το πράγμα φάνηκε από «εκπληκτικά» να κατευθύνεται στο «ονειρώδες» για τον Χάμιλτον: η μεταξύ τουςδιαφορά πλέον ήταν πάνω από τα 10 δεύτερα και ο ίδιος, κάνοντας τον έναν ταχύτερο γύρο μετά τον άλλο, απλά περίμενε να τελειώσουν και οι 58, να πάρει την καρό σημαία, το πρωτάθλημα κι εν συνεχεία να γίνει ελεγχόμενα κουρούμπελο στο πάρτι που θ' ακολουθούσε.
Κάπου εκεί, όμως, άρχισε σιγά-σιγά να βελτιώνεται η κατάσταση για τον Μαξ: χάρη σ' ένα Εικονικό Αυτοκίνητο Ασφαλείας μπήκε κι άλλαξε ξανά ελαστικά χάνοντας λιγότερο χρόνο, την στιγμή που στην Μερσέντες έκριναν πως δεν υπάρχει λόγος να «τραβήξουν» τον Λιούις. Η διαφορά των δύο πήγε μεν στα 16 δεύτερα, όμως ο Φερστάπεν με πιο φρέσκια γόμα κατάφερε να την μαζέψει περίπου στα 11, πριν αρχίσει να αντεπιτίθεται εκ νέου ο εκπληκτικός Χάμιλτον.
Και, κάπως έτσι, όλα έδειχναν πως ο Billion Dollar Man θα ήταν πιστός στο ραντεβού του με την Ιστορία, την οποία ουδέποτε έχει στήσει. Δυστυχώς για τον ίδιο, λογάριαζε χωρίς τον Νίκολας Λατίφι: ο πιλότος της Ουίλιαμς 5.5 γύρους πριν την καρό σημαία διέλυσε το μονοθέσιό του, φέρνοντας στην πίστα το Αυτοκίνητο Ασφαλείας.
Επιδεικνύοντας αντανακλαστικά ταύρου όταν βλέπει κόκκινο πανί, η Ρεντ Μπουλ κάλεσε άμεσα ξανά μέσα τον Μαξ, του έβαλε τη μαλακή γόμα και τον έστειλε εκ νέου στον «πόλεμο» για το δραματικό φινάλε. Την ίδια στιγμή, ο Χάμιλτον πέρασε οριακά από την είσοδο του pit lane και δεν μπόρεσε ν' αλλάξει ελαστικά, μένοντας με την φθαρμένη σκληρή που τη φορούσε περίπου από την εποχή του τροχού.
Πλέον, με τους αγωνοδίκες να αφήνουν ΟΡΘΟΤΑΤΑ τον Φερστάπεν να περάσει τα 5 μονοθέσια στα οποία έριχνε γύρο, ο Ολλανδός είχε έναν γύρο, τον ακροτελεύτιο του τελευταίου grand prix της σεζόν (!) για να ολοκληρώσει το θαύμα του.
Και, φυσικά, τα κατάφερε: εκμεταλλευόμενος στο έπακρο την soft και το διαλυμένο σετ του μεγάλου του αντιπάλου, έκανε με αποφασιστικό τρόπο το προσπέρασμα στον Χάμιλτον και ολοκλήρωσε έναν επίζηλο θρίαμβο, από εκείνους που θα μνημονεύεται στον αιώνα τον άπαντα.
Η τύχη, εν αντιθέσει με το 2008 όταν ο ίδιος πήρε το πρωτάθλημα στον τελευταίο γύρο, γύρισε τελικά την πλάτη στον υπέροχο Χάμιλτον, ο οποίος από την Βραζιλία και μετά ήταν απλά σε άλλο αγωνιστικό πλανήτη και πήγαινε να ολοκληρώσει μια ανατροπή που μέχρι πριν από 1.5 μήνα φάνταζε απλά αδιανόητη.
Κάπως έτσι, με το καλύτερο φινάλε στην ιστορία, ο Μαξ Φερστάπεν πήρε τον τίτλο του 2021, εκθρονίζοντας μετά από μια κυριαρχική τετραετία τον Χάμιλτον (και μετά από μια 7ετία την Μερσέντες). Ο τίτλος των κατασκευαστών κατέληξε, και δικαίως, για 8η σερί φορά στην Μερσέντες, η οποία ήταν συνολικά το καλύτερο μονοθέσιο.
H μνημειώδης εξέλιξη του αγώνα άφησε σε δεύτερη μοίρα τους υπόλοιπους πιλότους: ο Κάρλος Σάινθ της αναγεννημένης φέτος, από το καλοκαίρι και μετά ιδίως, Φεράρι συμπλήρωσε το βάθρο κι επισφράγισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την 3η θέση στους κατασκευαστές για το Αλοκάκι, με τους Τσουνόντα, Γκασλί, Μπότας, Νόρις, Αλόνσο, Οκόν και Λεκλέρκ να συμπληρώνουν τη βαθμολογούμενη 10άδα.
Στα ψιλά πέρασε και το (άδοξο, λόγω εγκατάλειψης) «αντίο» του ανυπέρβλητου Κίμι Ράικονεν. Ο πιο «ωμά» γρήγορος πιλότος του 21ου αιώνα αδίκησε κατάφωρα τον εαυτό του και την καριέρα του, όμως φεύγει από το σπορ στα 41 του όντας ένας ζωντανός θρύλος. Α ναι: και ως ο τελευταίος, μέχρι τον επόμενο, παγκόσμιος πρωταθλητής με τη Φεράρι.
Μια από τις καλύτερες σεζόν της ιστορίας στην F1 ολοκληρώθηκε, λοιπόν, μ' έναν τρόπο που κανείς μας δε θα μπορούσε να φανταστεί.
Μ' έναν τρόπο, όμως, που δικαιώνει εκείνη την παλιά μας φίλη, την παιδικότητα, που πάντα λαχταρούσε να δει κάτι τέτοιο.
Δείξτε μας έναν άνθρωπο που λέει πως τα «Όνειρα δεν πραγματοποιούνται ποτέ». Έναν.
Και τώρα δείτε τον και πάλι. Καλά. Και πείτε του αυτό που πρέπει:
«Έι, φίλε: πραγματοποιούνται.»
Τελική βαθμολογία οδηγών
- Φερστάπεν 395,5
- Χάμιλτον 387,5
- Μπότας 226
- Πέρεζ 190
- Σάινθ 164,5
- Νόρις 160
- Λεκλέρκ 159
- Ρικιάρντο 115
- Γκασλί 110
- Αλόνσο 81
- Οκόν 74
- Φέτελ 43
- Στρολ 34
- Τσουνόντα 32
- Ράσελ 16
- Ράικονεν 10
- Λατίφι 7
- Τζιοβινάτσι 3
- Σουμάχερ 0
- Μαζέπιν 0
- Κουμπίτσα 0
Τελική βαθμολογία κατασκευαστών
- Μερσέντες 613,5
- Ρεντ Μπουλ 585,5
- Φεράρι 323,5
- ΜακΛάρεν 275
- Αλπίν 155
- Άλφα Ταούρι 142
- Άστον Μάρτιν 77
- Ουίλιαμς 23
- Άλφα Ρομέο 13
- Χάας 0
