Στις 10 Σεπτεμβρίου του 2001, δώδεκα άνθρωποι κλείστηκαν εκούσια σε ένα σπίτι, με το μάτι τους άγριο για δημοσιότητα και έγιναν βορά του αδηφάγου (τότε) ελληνικού τηλεοπτικού κοινού για τη ματαιότητα της εφήμερης δόξας και με αντικειμενικό σκοπό 150.000 ευρώ. Το «Big Brother» μόλις είχε αρχίσει τα πρώτα του δειλά βήματα στον τόπο μας.
Να σημειώσουμε πως, ακριβώς την επομένη μέρα του εγκλεισμού των «12», πραγματοποιήθηκε η πλέον ιστορική τρομοκρατική ενέργεια στον κόσμο: Η επίθεση στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου στη Νέα Υόρκη, χτύπημα που οι «φυλακισμένοι» στο χρυσό κλουβί της κενοδοξίας τους, έμαθαν έπειτα από πολλές εβδομάδες!
Δέκα εννιά χρόνια μετά, κι ενώ ετοιμαζόταν η μετάδοση του «Βig Brother No6» στην Ελλάδα, ένας ολόκληρος κόσμος κλείστηκε στα σπίτια του, ακούσια, υπό τον πανικό και τον τρόμο μιας απροσδόκητης πανδημίας. Το μεγαλύτερο χτύπημα λοιμού στον αιώνα μας, το παρακολουθούμε έγκλειστοι και φοβισμένοι, βιώνοντας, ο καθένας ξεχωριστά, τη δική του reality καθημερινότητα. Έπαθλο; Να βγει ο καθένας ζωντανός για να συνεχίσει τη ζωή του· και προς Θεού, μακριά από τη δημοσιότητα των ημερών!
Ας το δούμε κι έτσι: σαν ένα σκληρό reality επιβίωσης, κάτι σαν ένα «Survivor», ας πούμε πιο σωστά, με έπαθλο την ζωή μας και τη ζωή των οικείων μας.
Οι μέρες της καραντίνας λιγοστεύουν, η φωνή του «Μεγάλου Αδερφού», που ανακοινώνει πόσοι «έφυγαν» για το αγύριστο ταξίδι κάθε απόγευμα, ολοένα και γλυκαίνει, παίρνοντας την απαλή ανθρώπινη χροιά της και όλα πια συνηγορούν πως γρήγορα θα βγούμε από το σπίτι. Και ίσως, κλεισμένοι μέσα τόσες νύχτες, τόσες μέρες, τόσα ηλιόλουστα απογεύματα, τόσα νοτισμένα πρωινά, κάποιοι να κατάλαβαν αληθινή ζωή τι σημαίνει.
Και βγαίνοντας από το σπίτι, άλλοι πιο σκληροί, άλλοι μαλακωμένοι, πιο παχύσαρκοι ή πιο αδυνατισμένοι (σπάνιο), νευρικοί ή ήρεμοι, αγαπημένοι ή χωρισμένοι, από τον καταλυτικό πολυήμερο περιορισμό, θέλουμε να μάθουμε.
Να μάθουμε τι θα γίνει στη συνέχεια: Θα ξανακλειστούμε μέσα αν και όταν ξαναγυρίσει ο κορονοϊός; Θα συνεχίσουν να εργάζονται όσοι εργάζονταν σε προβληματικές επιχειρήσεις; Θα κάνουμε διακοπές; Θα ξαναζήσουμε δίχως το φόβο της πανδημίας; Θα ξαναπερπατήσουμε στο δρόμο δίχως μάσκα; Θα ξαναγκαλιαστούμε δίχως συστολή; Θα πιει ο ένας από το ποτήρι του άλλου πάνω σ΄ένα ξέφρενο μεθύσι; Θα ξαναπάμε κινηματογράφο; Θα ξαναξαπλώσουμε πλαί σε καλλίπυγες «Αφροδιτες»; Θα «αγγίξει» ο ένας τον άλλον δίχως περίσκεψη και διστακτικότητα; Θα ξανατρέξουμε ανέμελοι στη ζωή μας ή το μάτι του «Big Brother» συνεχώς θα μας ακολουθεί και θα παρακολουθεί κάθε μας… ανθυγιεινή κίνηση;
Κι αν το «χτύπημα» της 11ης Σεπτεμβρίου έσπειρε τον τρόμο που απλώθηκε, μεταφορικά, σαν αρρώστια σ΄ όλη τη Γη, ο Covid 19 που κυριολεκτικά ήταν (και είναι) μια αρρώστια, για την ώρα, απρόβλεπτη, τι θα αφήσει πίσω του εκτός από τρομαγμένους ανθρώπους καιι αυστηρά μέτρα; Μέτρα και δρακόντειους νόμους, όπως αυτοί που ξεπήδησαν από τη σκόνη των Δίδυμων Πύργων!
Το τηλεοπτικό reality Big Brother κράτησε δυο τρεις μήνες και μετά βγήκαν όλοι έξω ξανά στις ζωές τους με έναν νικητή. Η δική μας αληθινή πραγματικότητα μάλλον θα κρατήσει χρόνια και ηττημένοι θα βγούμε όλοι τελικά, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο!
