Θα έπρεπε να υπάρχει ειδική θέση στην κόλαση για τους ανθρώπους που πατούν κάτω από αρνητικές ειδήσεις στα social το εικονίδιο με τα γελάκια. Σε κάθε κακή είδηση εννοώ. Από τις πραγματικά φριχτές με θανάτους παιδιών μέχρι τις εντελώς light όπως τραυματισμοί ποδοσφαιριστών – προφανώς δεν είναι το ίδιο να πατήσεις «χαχα» στο πρώτο (κι όμως, το έχω δει) και «χαχά» στο δεύτερο. Στην πρώτη περίπτωση είσαι βαθιά άρρωστος και πρέπει να το κοιτάξεις, στη δεύτερη είσαι απλά γελοίος.
Διότι η επιλογή να μην ασχοληθείς καν είναι εκεί μπροστά σου. Σκρολάρεις και πας παρακάτω. Όμως όχι. Εσύ θέλεις να δεις στον υπόλοιπο κόσμο ότι διασκεδάζεις με το πόνο ενός επαγγελματία αθλητή, κυρίως επειδή διασκεδάζεις με τον πόνο της ομάδας του. Κι αυτό σε καθιστά κάπως σκατόψυχο και πάντως 100% γελοίο.
Εν προκειμένω, ο Νέλσον Ολιβέιρα, ο φορ στον οποίο ο ΠΑΟΚ έχει δώσει ένα από τα μεγαλύτερα συμβόλαια στην ομάδα, πέρυσι το καλοκαίρι και ενώ είχε ξεκινήσει πολύ καλά υπέστη χιαστό. Φέτος, ενώ σύμφωνα με τα ρεπορτάζ δεν είχε ξεκινήσει πολύ καλά, μια ημέρα μετά την πώληση του Τσόλακ και την συμφωνία με τον Μπράντον Τόμας, (κινήσεις που εκτός των άλλων έδειχναν στον Πορτογάλο ότι η ομάδα τον πιστεύει και δεν ψάχνει σέντερ – φορ για να τον αντικαταστήσει) έγινε γνωστό ότι ο παίκτης χτύπησε στα πλευρά και θα απουσιάσει από τα ματς με την Λέφσκι Σόφιας. Σφίξαμε, που λένε και στο χωριό μου.
Το αν ο Νέλσον Ολιβέιρα είναι με αγωνιστικά κριτήρια σωστή ή λάθος επιλογή για την κορυφή της επίθεσης του ΠΑΟΚ δεν μπορούμε να το κρίνουμε ακόμα, διότι δεν έχει παίξει.
Το να λέμε ότι είναι λάθος επειδή έχει ροπή στους τραυματισμούς, δεν στέκει διότι ούτε ο χιαστός, ούτε το χτύπημα στα πλευρά δείχνουν ευπάθεια –δείχνουν γκαντεμιά.
Το να «γελάνε» κάποιοι ΠΑΟΚτσήδες ειρωνικά και πολλοί ακόμα να βρίζουν, καταριούνται, κράζουν, απαξιώνουν τη διοίκηση του συλλόγου, τον Μπότο και τον Ιβάν Σαββίδη, προτού καν ξεκινήσει η χρονιά, φανερώνει τη μεγαλύτερη αποτυχία της περυσινής: δεν ήταν απώλεια του πρωταθλήματος ή του κυπέλλου. Ήταν πως ούτε ο Λουτσέσκου, παρότι το δήλωσε κατ΄ επανάληψη, κατάφερε να διώξει τη μιζέρια και την αρνητική ενέργεια από τα πέριξ του κλαμπ.
Ασφαλώς και υπάρχουν σοβαρές αφορμές για προβληματισμό και κριτική. Η περίπτωση Ελ Καντουρί π.χ. δεν συγκρίνεται με εκείνη του Ολιβέιρα. Ο Μαροκινός έχει δείξει ποιος είναι η συμπερίληψη του στον σχεδιασμό του Λουτσέσκου (αν δηλαδή ο Μπότο δεν έψαχνε δεκάρι πρώτης γραμμής επειδή υπήρχε ο Ομάρ) αποτελεί λάθος. Ουδείς μπορεί να βασιστεί πάνω του στα σοβαρά.
Το τάιμινγκ της πώλησης Τσόλακ, η καθυστέρηση με τον Νάραϊ, τα προβλήματα με τον Μπίσεσβαρ είναι επίσης θέματα προς συζήτηση ή κριτική.
Και επειδή δεν θέλω να αδικώ κανέναν, αντιλαμβάνομαι πλήρως και τον εκνευρισμό του κόσμου. Όταν περιμένεις Κεϊτά Μπαλντέ, προκύπτει Μπράντον Τόμας και λίγες ώρες μετά μπαίνει στα πιτς ο Ολιβέιρα, ένα «αϊ σιχτίρ» σου έρχεται στο στόμα.
Από αυτό το σημείο, μέχρι την απαξίωση ολόκληρης της προσπάθειας που δεν έχει καν αρχίσει, υπάρχει απόσταση. Πόσο μάλλον της φετινής προσπάθειας που θα χρειαστεί χρόνο, υπομονή και στήριξη στις στραβές για να ευδοκιμήσει.
Τούτο είναι πρόβλημα και μάλιστα μεγάλο. Το πρότζεκτ που στήνει ο Μπότο (γέμισε το διαδίκτυο στελέχη καλύτερα από τον Πορτογάλο) έχει ενδιαφέρον και μοιάζει ποδοσφαιρικά λογικό και σύγχρονο. Μέσα σε ένα περιβάλλον με μπινελίκια ωστόσο , δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να περπατήσει.
Η - προσωρινή έστω – λύση για όλα αυτά είναι η πρόκριση στους ομίλους του Κόνφερενς.
Ειδάλλως τα «χαχα» των σκατόψυχων μπορεί να τραβήξουν προς τα κάτω τον ΠΑΟΚ και την σεζόν του, στο φαύλο κύκλο της μιζέριας τους.
Υ.Γ. Νιώθω ότι η πλειονότητα των ΠΑΟΚτσήδων, παρότι ανησυχεί εύλογα, στηρίζει το νέο ξεκίνημα του ΠΑΟΚ, κι ας μην κάνει φασαρία στα social. Ελπίζω αυτή η πλειονότητα να κυριαρχήσει στην Τούμπα, στα πρώτα επίσημα ευρωπαϊκά.
