Αφού τελείωσε το καραγκιοζιλίκι με τα «παίζουμε, δεν παίζουμε και που θα παίξουμε» ήρθε η ώρα να μιλήσει το χορτάρι. Και εκεί αποδείχτηκε πως είναι άλλο να το λες και άλλο να το κάνεις. Ο Παναθηναϊκός ήταν στο Αγρίνιο σκιά του καλού του εαυτού, κλότσησε την ευκαιρία να καθαρίσει με το καλημέρα την πρόκριση και έβαλε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ φωτιά στη ρεβάνς. Κι όλα αυτά στον αγώνα της χρονιάς (μέχρι τον επόμενο…).
Τι κι αν το παιχνίδι ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις με το γκολ του Μακέντα από τα αποδυτήρια; Το τριφύλλι αντί να πατήσει πάνω σε αυτό και να «σβήσει» κάθε αμφιβολία έβαλε τα χέρια του και έβγαλε τα μάτια του με την κάκιστη απόδοσή ειδικότερα στο δεύτερο μέρος. Διότι ακόμα και έτσι στο πρώτο ημίχρονο σαφώς και μπορούσε να προηγείται είτε με την σουτάρα του Τάσου που την «ξέρασε» έξω το δοκάρι, είτε με το άχαστο του Αϊτόρ, ο οποίος πλην της συγκεκριμένης φάσης πέρασε και δεν ακούμπησε.
Ο Παναθηναϊκός ήταν τραγικός στην επανάληψη, επί της ουσίας έμοιαζε σαν να μην βγήκε καν στο γήπεδο και η ανατροπή ήρθε με συνοπτικές διαδικασίες. Ο ΠΑΣ έκανε ότι ήθελε, έμπαινε για πλάκα στην περιοχή καθώς ειδικά από την πλευρά του Σάντσες και του Αϊτόρ με τους πράσινους να κοιτάζουν και να τα έχουν χαμένα. Λες και το ήθελαν περισσότερο οι Γιαννιώτες ένα πράγμα, πραγματικά ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ, με τα όσα έχει περάσει ο Παναθηναϊκός και την ευκαιρία που είχε (και ακόμα έχει) μπροστά του.
Εννοείται πως δεν ήρθε η καταστροφή, πλην όμως η ρεβάνς στη Λεωφόρο θα είναι αίμα και άμμος. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Αν περάσεις κανείς δεν θυμάται τι έγινε στο Αγρίνιο, ειδάλλως θα μετράς μείον ένα στόχο και παράλληλα την ευκαιρία να εξασφαλίσεις απ’ ευθείας την έξοδο στην Ευρώπη. Θεωρώ ότι ακόμη και έτσι ο Παναθηναϊκός έχει τον πρώτο λόγο γιατί συνολικά είναι καλύτερη ομάδα, δεδομένα όμως θα πέσουν κορμιά.
Γίνεται και θα γίνει αρκετή κουβέντα για το ροτέισον του Μπόλονι. Κλασικά εικονογραφημένα… Συγνώμη αλλά προσωπικά αυτά τα ακούω βερεσέ. Να πούμε για καθυστερημένες παρεμβάσεις στην επανάληψη καθώς το ματς «φώναζε», οκ, υπάρχει βάση και εκ του αποτελέσματος το λες κι αυτό. Για το ποιοι ξεκίνησαν τι ακριβώς να πεις; Ο Διούδης είχε επιβαρυνθεί η μέση του, ο Σανκαρέ έπαθε θλάση και ο Μαουρίσιο αν έπαιζε μπορεί και να την πάθαινε. Από εκεί και πέρα ΠΟΙΟΙ ΕΠΑΙΞΑΝ δηλαδή και δεν έπρεπε; Ο Βιγιαφάνες; Ο Μακέντα; Ο Σάντσες; Ο Πούγγουρας ή ο Αϊτόρ; Πλάκα κάνουμε τώρα; Λες και έβαλε την Κ19 κάνουν ορισμένοι… Οι περισσότεροι εξ αυτών έχουν φάει πάγκο από τα «παιδάκια» και τους «τελειωμένους», που πήγε ο εγωισμός τους;
Τέλος πάντων γνώμη μου είναι πως σε ότι λέμε παραπάνω πρέπει να μπει μια τελεία ΧΘΕΣ. Ότι έγινε – έγινε και το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να πάει σαν μη γροθιά στη ρεβάνς και να περάσει. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Οτιδήποτε άλλο θα ισοδυναμεί με τεράστιο πισωγύρισμα και δεν είσαι για τέτοια. Δεν σε παίρνει… ΥΓ: Ο τύπος μας τρολάρει, δεν μπορεί. Πρότεινε στην εκδίκαση να ανοίξει το κινητό του. ΦΥΣΙΚΑ και να ανοίξει, αλλά όχι για 2-3 μέρες. Και για το 2012 με τον Σπάθα. Μην κάνουμε μισές δουλειές…
