Μπαράζ… ονείρων!

Ποτέ τον… Μάρτιο!

Τι θυμάσαι όταν ακούς μπαράζ; Το γκολ του Δημήτρη Σαλπιγγίδη, σίγουρα. Το τρέξιμο του Φερνάντο Σάντος στην ελληνική κερκίδα στην Ρουμανία, πιθανόν. Τον Κώστα Μήτρογλου στα καλύτερά του, όπως και την Εθνική Κροατίας… Αποτυχία θεωρήθηκε τότε ότι δε μπόρεσε η Εθνική ομάδα να προκριθεί, ακόμα πρέπει να γελάνε στην Κροατία με την προσέγγισή μας μετά τον αποκλεισμό. Γιατί του παρελθόντος τα καμώματα, τα βλέπει το μέλλον και γελάει ή κάπως έτσι τέλος πάντων. Μια γενιά που έφτασε την Κροατία σε τρομακτικές διακρίσεις και σε εκείνο που ήταν η φυσιολογική εξέλιξη του 2017, δηλαδή το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018, ηττήθηκε στον τελικό, θεωρήθηκε από τους Έλληνες δημοσιογράφους τον Νοέμβριο του 2017 ως ισάξια με τη δική μας ομάδα και κατ’ επέκταση ως αποτυχία που αποκλειστήκαμε.

Ας είναι… Και ας μην κοιτάμε το δέντρο, αλλά το δάσος! Τι μαθαίνουμε από τις αναμετρήσεις που έχει δώσει η Ελλάδα σε αγώνες μπαράζ. Αφενός ότι έχει χάσει μόλις ένα στα έξι ματς – εκείνο το παιχνίδι στο Ζάγκρεμπ. Αφετέρου, ότι είναι πολλές πρώτες φορές μαζεμένες. Πρώτη φορά μπαράζ τον Μάρτιο, πρώτη φορά νοκ-άουτ μπαράζ, πρώτη φορά μπαράζ για ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και, φυσικά, πρώτη φορά με το Καζακστάν και στη συνέχεια με Γεωργία ή Λουξεμβούργο. Η πρώτη προσέγγιση, λοιπόν, ενόψει του αγώνα της Εθνικής με το Καζακστάν είναι να θυμηθούμε τα δεδομένα!

* Με εξαίρεση τα δύο 0-0, η Ελλάδα έχει σκοράρει σε όλα τα πρώτα ημίχρονα των αγώνων μπαράζ που έχει παίξει.

* Και στις δύο προκρίσεις μας, το πρώτο από τα δύο ματς μπαράζ ήταν εντός έδρας.

Να πέσει το… βίντεο!

Τίποτα δε μπορεί να ξυπνήσει μια ανάμνηση, όσο η μυρωδιά. Αυτό είναι πραγματικότητα, ωστόσο ακόμα υστερούμε σε 4D κείμενα, οπότε θα πρέπει να περιοριστούμε σε δύο άλλες αισθήσεις. Όραση και ακοή… Η πίστη ότι όλα θα γίνουν στο γκολ του Δημήτρη Σαλπιγγίδη, ο ενθουσιασμός στο τρίτο γκολ του Κώστα Μήτογλου απέναντι στην Ρουμανία, η έκσταση όταν το ματς στο Βουκουρέστι ολοκληρώνεται, ακόμα και η στιγμιαία (όπως αποδείχθηκε) ελπίδα στο παιχνίδι με την Κροατία. Φτάνει με τα λόγια, ώρα για τα έργα…

Το άλμπουμ των στιγμών…

Αν ακόμα δεν δακρύσατε, κι αν ακόμα δεν συγκινηθήκατε, κι αν ακόμα δεν νιώθετε ανυπομονησία για το ματς με το Καζακστάν (και μετά βλέπουμε), τότε ίσως οι παρακάτω φωτογραφίες βοηθήσουν να γιγαντωθεί το συναίσθημα, η αγωνία, η αδημονία. Γιατί είναι η Εθνική ομάδα. Γιατί είναι η Ελλάδα και γιατί είμαστε όλοι μαζί της!