MENU

Πράγματι λοιπόν, έπρεπε «να επέμβουν Κυβέρνηση και FIFA/UEFA πριν να είναι αργά». Είναι πια, αργά. Απομένει, όταν οι ομάδες επιστρέψουν μετά το Πάσχα, ο τελευταίος ένας μήνας ως το φινάλε της σεζόν. Στον οποίο αυτόν ένα μήνα ο Παναθηναϊκός έχει να παίξει για το πρωτάθλημα, η ΑΕΚ έχει να παίξει για το νταμπλ, ο ΠΑΟΚ έχει να παίξει για το κύπελλο, ο Ολυμπιακός έχει να παίξει...για να μη κερδίσει κανένα τρόπαιο η ΑΕΚ. 

Ο Ολυμπιακός, με ρόστερ υπερδιπλάσιας market value από του Παναθηναϊκού. Σχεδόν διπλάσιας, από ΑΕΚ και ΠΑΟΚ. Τώρα «ο πρόεδρος θα το γκρεμίσει και θα το ξαναφτιάξει όλο πάλι από την αρχή». Deja vu. Θα νόμιζε κανείς πως ακριβώς αυτό έκανε, ο πρόεδρος, πέρυσι το καλοκαίρι. Και, με μία συμπληρωματική δόση, τον χειμώνα. Αλλά, μάλλον όχι. Δεν γκρέμισε για να το ξαναφτιάξει, πέρυσι. Θα ξαναγκρεμίσει για να το φτιάξει, εφέτος.

Πρωτοετή επικοινωνιολογίας να προσλάμβαναν, θα συμβούλευε το προφανές. Μίλα λιγότερο, για να σε ακούνε περισσότερο. Στον Ολυμπιακό δεν αφήνουν να περάσει μέρα, δίχως να πουν κάτι. Το κάθε μέρα, εξασθενεί ό,τι (μα σοβαρό, μα τραγελαφικό, μα εποικοδομητικό, μα οχλαγωγικό) λένε ή κάνουν. Εάν έλεγαν ή έκαναν κάτι σε επιλεγμένες στιγμές, θα το ενίσχυαν. Οσο πιο πολύ μιλάς, τόσο συρρικνώνεις το ακροατήριο που ενδιαφέρεσαι, και ενδιαφέρεται, να σε ακούσει.

Μία φορά μες στη χρονιά, δύο, τρεις, θα «σηκώσεις» ζήτημα για τον ορισμό ενός διαιτητή. Αμα το σηκώνεις ακόμη και για τον ορισμό του διαιτητή σε Λαμία-Ολυμπιακός, του περίφημου Κατοίκου, αυτομάτως το αδυνατίζεις. Στον ημιτελικό, εννοούσαν να αποκλειστούν με elite. Οπως ηττήθηκαν στη Λεωφόρο. Ο πρώτης κατηγορίας Αζέρος, μας έπεφτε κατωτάτης υποστάθμης.

Ο Αζέρος στο μεταξύ, δεν ήταν η πρώτη φορά που ήλθε στην Ελλάδα. Πιθανότατα, ούτε η τελευταία. Για την ακρίβεια, μετακλήθηκε για ένατη φορά. Εχει διευθύνει, από Λεβαδειακός-Βέροια έως Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ (δύο φορές) και ΑΕΚ-Ολυμπιακός (άλλες δύο φορές). Ο Αζέρος πρωτοήλθε, πριν τρία χρόνια. Την εποχή δηλαδή, που οι προηγούμενοι αρχιδιαιτητές έφερναν καλούς. Τώρα, τον έφερε αυτός ο ανεπρόκοπος που δεν μπορεί να φέρνει καλούς.

Αγιο είχε ο, αρχιδιαιτητής της UEFA, Ροζέτι που έστειλε την Τετάρτη σε προημιτελικό Τσάμπιονς Λιγκ στον οποίον έπαιζαν λαμπεροί συμπατριώτες του, Μίλαν-Νάπολι, τον Κόβατς από το «κατωτάτης υποστάθμης» ρουμανικό πρωτάθλημα. Πώς τον αποδέχθηκαν, ένα διαιτητή που στη χώρα του το πιο πολύ που παίζει είναι Φάρουλ-Κλουζ; Ενα πασχαλινό θαύμα.

Ο πρωθυπουργός για να είμαστε δίκαιοι, ένας πρωθυπουργός που «πιέστηκε» στα Τέμπη και κατά μόνας «μπορεί και να έκλαψε» (πού να σ' τα λέω, αδελφέ, πόσο «πιέστηκαν» και «μπορεί και να έκλαψαν» οι οικογένειες των 57 που έφυγαν...), προσπάθησε να επέμβει «πριν να είναι αργά». Είναι αδιανόητο, τόνισε, να μη μπορούμε να φέρνουμε κάθε εβδομάδα top-class διαιτητές από την Ευρώπη. Την οποία λίστα των top-class που μας αρέσουν, ντε φάκτο την έχουμε συρρικνώσει σε καμιά, το πολύ, δεκαριά.

Αλλά μήπως εδώ, αδελφέ, το αληθινά αδιανόητο είναι, η Διεθνής του Ποδοσφαίρου να ασχολείται απ' το πρωί ως το βράδι στα τηλέφωνα με το άλυτο Ελληνικό Ζήτημα; Επειδή τα κακομαθημένα πλουσιόπαιδα φέρνουν από το σπίτι τη μπάλα και εννοούν να γίνεται το παιγνίδι όπως θέλουν;     

Πού να σ' τα λέω, πόσο «πιέστηκαν» (και «μπορεί και να έκλαψαν») οι οικογένειες των 57 που έφυγαν...