Το ημερολόγιο γράφει 5 Νοεμβρίου και ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της σεζόν. Για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν η ομάδα του «τριφυλλιού» προσπαθεί να λειτουργήσει και να επιβιώσει κάτω από αντίξοες συνθήκες, με τους ανθρώπους που «τρέχουν» την ομάδα να είναι αποφασισμένοι να πετύχουν. Αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την αγάπη των ανθρώπων του συλλόγου προς την ομάδα, αλλά και τη θέλησή τους να τη δουν να πετυχαίνει.
Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά ο Αλβέρτης με τον Διαμαντίδη θα καθόντουσαν σπίτια τους, ο Πρίφτης θα καθόταν στο Καζάν και όλοι οι υπόλοιποι θα έβρισκαν ένα μέρος πιο ασφαλές για να συνεχίσουν τις καριέρες τους. Όχι όμως. Άπαντες θέλησαν να μείνουν στον Παναθηναϊκό και να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να τον βγάλουν από την δύσκολη κατάσταση.
Η αλήθεια, όμως, είναι ότι ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε ακόμα πιο δύσκολη κατάσταση. Βρίσκεται σε μια συνεχή εσωστρέφεια και άπαντες μοιάζουν να είναι στον αέρα. Κάτι που δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Ακόμα και σήμερα. Ακόμα και μετά την άθλια εμφάνιση του Βελιγραδίου και την ηχηρή «σφαλιάρα» από την ομάδα του Ντέγιαν Ράντονιτς. Μια ομάδα που όχι απλά είναι στα κυβικά του Παναθηναϊκού, αλλά κόντρα σε έναν κανονικό Παναθηναϊκό (με το συγκεκριμένο ρόστερ) θα έχανε τα 8 από τα 10 ματς μεταξύ των δύο.
Κατάσταση (μη) αναστρέψιμη
Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στα πρόθυρα μιας κατάστασης που μπορεί να μην είναι αναστρέψιμη. Ο Παναθηναϊκός είναι ΑΡΡΩΣΤΟΣ. Το ότι ο ιδιοκτήτης του συλλόγου έχει πάρει την απόφαση εδώ και 15-16 μήνες να αποσυρθεί από τα κοινά της ομάδας δεν το ανακαλύψαμε χθες. Είναι γνωστό εξ αρχής και η απόφαση αυτή είναι που έχει αναγκάσει την ομάδα να παλεύει υπό αντίξοες συνθήκες. Αυτό όμως δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την χθεσινή εμφάνιση. Όπως και στον αγώνα με τον Άρη οι παίκτες δεν χρειαζόντουσαν προπονητή για να διατηρήσουν το +20 για ένα ημίχρονο, έτσι και χθες ο προπονητής και οι παίκτες δεν χρειαζόντουσαν τίποτα περισσότερο για να μην φάνε 30 και 40 πόντους στο κεφάλι. Ξεκάθαρα πράγματα.
Η «μπάλα» στα χέρια τους
Το θέμα είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα. Ακόμα βρισκόμαστε στις 5 Νοεμβρίου και στον Παναθηναϊκό ελλοχεύει ο κίνδυνος να τους πάρει όλους (ψυχολογικά) η μπάλα. Σε αυτή τη δύσκολη στιγμή ο Φραγκίσκος Αλβέρτης και ο Δημήτρης Διαμαντίδης οφείλουν να βγουν μπροστά. Όχι έξω από το γήπεδο. Μέσα στα αποδυτήρια. Οι δύο άνθρωποι που έχουν μετουσιώσει σε πράξεις το σύνθημα «Στις χαρές και στις λύπες μαζί», οι δύο άνθρωποι που έχουν ζήσει τις μεγαλύτερες και τις πιο δύσκολες στιγμές της ομάδας, οι δύο άνθρωποι που πρεσβεύουν στο ακέραιο τα «πιστεύω» και τις αξίες του Παναθηναϊκού είναι αυτοί που πρέπει να δράσουν άμεσα. Είναι αυτοί που πρέπει να δώσουν σε όλους να καταλάβουν τι εστί Παναθηναϊκός. Να μην υπάρχει ούτε ένας στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ που να έχει την παραμικρή αμφιβολία για το «βάρος» της φανέλας που φοράει. Να μην υπάρχει ούτε ένας παίκτης που να μην τον ενδιαφέρει αν χάσει ή κερδίσει. Αν θα «φάει» 10 ή 30 πόντους. Αυτά πρέπει να τελειώσουν… χθες. Και η αλήθεια είναι ότι τη δύναμη αυτή την έχουν αυτοί οι δύο άνθρωποι. Το έχουν κάνει στο παρελθόν θα το κάνουν και τώρα. Όταν η μπάλα «έκαιγε» ήταν στα χέρια τους. ΠΑΝΤΑ.
Άλλωστε είναι οι δύο άνθρωποι που έχουν στο πλευρό τους όλη την οικογένεια του Παναθηναϊκού. Όλο τον κόσμο της ομάδας. Και όπως στα εύκολα και στους πανηγυρισμούς ήταν οι δύο πρώτοι που πήγαιναν ένα βήμα πίσω, στα δύσκολα ήταν είναι και θα είναι οι δύο πρώτοι που θα βγαίνουν ένα βήμα μπροστά.
Και ίσως να μη χρειαστεί ποτέ να μάθουμε τι έκαναν και πότε. Αυτό θα φανεί από μόνο του.
