Είναι από τις φορές που δε χρειάζεται ούτε περιστροφές ούτε δεύτερη σκέψη. Μιλάμε για μια εικόνα ντροπής που δε συνάδει με την ιστορία του Παναθηναϊκού και το βάρος της φανέλας του. Μιλάμε για μια μπασκετική απέχθεια στο θέαμα που μας σέρβιραν οι «πράσινοι» στη Λιθουανία απέναντι στη μισή αντρική και τη μισή εφηβική ομάδα της Ζαλγκίρις. Το -15 που έγραψε ο φωτεινός πίνακας είναι ένα τεράστιο ψέμα καθώς το ματς έπρεπε να είναι 25 με 30 πόντους για να αποτυπώσει την απάθεια της μίας ομάδας που την έπαιζε η άλλη όπως η γάτα την κουβαρίστρα.
Ήταν αδιάφορο; Σώπα ρε, που ήταν αδιάφορο. Για τη Ζαλγκίρις τι ήταν δηλαδή; Απλώς, οι Λιθουανοί επέδειξαν αυτοσεβασμό και θέλησαν να τελειώσουν τη διοργάνωση με ψηλά το κεφάλι. Για τον κόσμο, τους εαυτούς τους και το ίδιο το άθλημα. Αν έπαιζαν οι Ρούμπιτ, Χέιζ, Μιλάκνις και Λοβέρν δηλαδή που θα σταματούσε το πράγμα; Στους 120;
Να μας συγχωρεί η χάρη τους αλλά δεν υπήρχε κανένας λόγος να ταξιδέψει η αποστολή στο Κάουνας. Καλύτερα να έμενε στην Αθήνα και να δήλωνε …αδιαθεσία. Αλλιώς δεν υπάρχει εξήγηση για την όρθια άμυνα και τη χαλαρή εικόνα που επέτρεψε τη Ζαλγκίρις να ξεκινήσει το ματς με 15 στα 16 δίποντα στα 19 πρώτα λεπτά. Από τα 15 μάλιστα τα 10 ήταν με λέι απ. Εξοργιστικό.
Και όλα αυτά για μια ομάδα που τώρα μπαίνει ουσιαστικά στη διεκδίκηση των στόχων της. Έτσι, θα πάρει Πρωτάθλημα και Κύπελλο; Έτσι, θα αντιμετωπίσει αύριο το βράδυ το Λαύριο. Με αυτή τη νοοτροπία και την έλλειψη θέλησης και πάθους στο φετινό Πρωτάθλημα θα φωταγωγηθεί το Λαύριο. Θα έβλεπε ο Σερέλης το ματς και θα έτριβε τα χέρια του. Άσε τι θα πει απ’ έξω του. Το μέσα του ξέρει πως αυτός ο Παναθηναϊκός είναι ευάλωτος και μη σοβαρός. Εκτός και αν πιστεύουν οι παίκτες πως θα γυρίσει ο διακόπτης και θα τους χαρίσει το Πρωτάθλημα ο Σερέλης, ο Παπαθεοδώρου και ο Γιατράς.
Για τον απολογισμό της Ευρώπης θα τα πούμε από εβδομάδα που θα τελειώσει το μαρτύριο. Παρόλα αυτά, ό,τι και αν πούμε εμείς το θέμα είναι να γίνει αυτοκριτική. Εκτός και αν οι 11 νίκες είναι επαρκής αριθμός. Κανείς δεν είπε να προκριθεί το «τριφύλλι» στα πλέι οφ. Κανείς. Ούτε ένας. Απλώς, να παίζει πάντα στο 100% και να σέβεται τον εαυτό του.
Ο Όντετ Κάτας το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να σφίξει τα λουριά, να μικρύνει το ροτέισον και να αφήνει αυτούς που λιώνουν πάνω στο παρκέ. Ειδάλλως, κινδυνεύει να χαθεί σε ένα ποτάμι που φουσκώνει και θα κινδυνέψει να πνίξει τη φετινή προσπάθεια σε αγωνιστικό επίπεδο.
ΥΓ: Μα να σου κάνει πλάκα ο Βαστούρια, ο Γκέμπεν, ο Μπλάζεβιτς, ο Λουκοσιούνας και ο …50χρονος Γιανκούνας; Αφήστε τον Λεκαβίτσιους. Κράμα από Κάρι, Μαρτσουλιόνις και Σάρας.
ΥΓ2: Αυτή η ομάδα δεν έχει δεχτεί κριτική από την αρχή της σεζόν διότι όλοι καταλαβαίναμε πως η προσπάθεια έγινε με ένα περιορισμένο μπάτζετ και ειδικές συνθήκες. Απλώς, η χθεσινή Ζαλγκίρις κόστιζε όσο δύο παίκτες του Παναθηναϊκού με τις τέσσερις απουσίες. Άρα, φτάνει και αυτό με το μπάτζετ. Η Βιλερμπάν στον πρώτο γύρο κόστιζε όσο οι «πράσινοι». Με τη διαφορά πως Γάλλοι και Λιθουανοί έτρωγαν σίδερα και γυάλιζε το μάτι τους.
