Η χρονιά ξεκίνησε για τους ερυθρόλευκους με ένα σημαντικό φρεσκάρισμα σε κομβικές θέσεις. Μια εξ αυτών ήταν η θέση του λίμπερο. Ο Ζήσης αποχώρησε και ντύθηκε στα ερυθρόλευκα ο Δημήτρης Γκαράς με σκοπό να ηγηθεί στην υποδοχή και γενικότερα το αμυντικό κομμάτι της ομάδας. Ο τραυματισμός του, όμως, άλλαξε τα πλάνα του Αλμπέρτο Τζουλιάνι. Μπορεί σε συγκεκριμένα παιχνίδια ο Δαλακούρας να «ντύθηκε» λίμπερο αλλά η λύση ήταν πιο απλή και λεγόταν Τζιάβρας.
Στην τέταρτη σεζόν του στον Ολυμπιακό ο Δημήτρης Τζιάβρας βρήκε την ευκαιρία που έψαχνε και έγινε βασικός. Νεαρός μεν αλλά όχι rookie, στα 24 του άρπαξε την πρόκληση και κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Ιταλού κόουτς. Ο Τζιάβρας είχε μπροστά του συνεχώς λίμπερο πρώτης κλάσης έως τώρα, είτε το Ζήση είτε τον Κοκκινάκη είτε φέτος τον Γκαρά, κάτι που περιορίζει τις ευκαιρίες για έναν νεαρότερο παίκτη στην ίδια θέση. Παρόλα αυτά το πείραμα του Δαλακούρα δεν έδειξε να ικανοποιεί τον Τζουλιάνι αφενός γιατί στερούνταν έτσι μια καλή εναλλακτική στους ακραίους και αφετέρου γιατί προτιμούσε έναν γνήσιο λίμπερο για αυτό το ρόλο.
Είναι αλήθεια πως η γενικότερη εικόνα του Ολυμπιακού ήταν ικανοποιητική και έτσι η δουλειά του Τζιάβρα δεν ήταν τόσο επίπονη καθώς οι ακραίοι της ομάδας είχαν σταθερότητα στα περισσότερα παιχνίδια στην υποδοχή. Έτσι ο νεαρός λίμπερο ένιωσε ασφάλεια, η προσαρμογή του δίπλα σε παίκτες όπως ο Κουμεντάκης και ο Ιντάλγκο έγινε πιο ομαλή σιγά σιγά γινόταν όλο και πιο επιδραστικός. Η εικόνα του βελτιωνόταν και ο Τζουλιάνι έδειχνε όλο και πιο ικανοποιημένος από την επιλογή του να εμπιστευτεί τον Τζιάβρα.
Μια τόσο ουσιαστική θέση μπορεί να κρίνει σημαντικά την πορεία μιας ομάδας και η καλή πορεία του Ολυμπιακού φέτος έχει βασιστεί και σε αυτό. Μπορεί επιθετικά να έλαμψε ο Στερν, ο Ιντάλγκο και άλλοι αλλά στην πίσω ζώνη έγινε πολύ καλή δουλειά από τον Τζιάβρα και από εκεί ξεκίνησαν όλα. Κατά συνέπεια το μοίρασμα του Τράβιτσα έγινε με μεγαλύτερη άνεση και ο Ολυμπιακός βρήκε ρυθμό και χημεία. Δεν είναι εύκολα για έναν αθλητή να μπει άμεσα σε ρόλο βασικού ακόμα και αν βρίσκεται χρόνια στην ίδια ομάδα και έχει γεμίσει παραστάσεις και εμπειρίες. Ο Τζιάβρας έδειξε πως έχει υπομονή αλλά και επιμονή και κυρίως πως αντέχει την πίεση.
Την ώρα που ο βασικός αντίπαλος του Ολυμπιακού, ο Παναθηναϊκός, ταλαιπωρήθηκε πολύ σε αυτή τη θέση κυρίως λόγω του τραυματισμού του Ζήση οι ερυθρόλευκοι είχαν την τύχη να βρουν στο πρόσωπο της εναλλακτικής επιλογής έναν παίκτη που όχι απλά γέμισε το κενό αλλά κέρδισε τη θέση του κατά κράτος. Με αυτό τον τρόπο, δηλαδή, ο Ολυμπιακός δεν έχασε πολύτιμο έδαφος στο ξεκίνημα της χρονιάς και επιπλέον όταν ήρθε η στιγμή που κρίνονταν πολλά είχε ήδη αποκτήσει ομοιογένεια. Έτσι, είναι ο αθλητισμός όμως, θέλει συγκυρίες και λίγο τύχη πέρα από ικανότητες. Ο Ολυμπιακός κέρδισε έναν λίμπερο που ενδεχομένως να είναι ακρογωνιαίος λίθος της υποδοχής και την επόμενη σεζόν και στον οποίο μπορεί να βασιστεί για το μέλλον.
