Ηδη η FIFA δηλώνει την ενόχλησή της για την καθυστερημένη έκδοση πειθαρχικών αποφάσεων. Υπάρχουν δύο κραυγαλέες περιπτώσεις που δημιουργούν συνθήκες υπονόμευσης ενός θεσμού που μόνο θετικά λειτουργεί για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Η πρώτη περίπτωση είναι πολύ πρόσφατη. Η υπόθεση Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου και η αντιδικία Ολυμπιακού – ΑΕΚ θα κάνει περίπου ένα τετράμηνο για να τελεσιδικήσει! Υποτίθεται ότι η ΕΠΟ άλλαξε φέτος τους κανονισμούς της, με εντολή των υπερεθνικών ομοσπονδιών, για να εκδίδονται γρήγορα οι αποφάσεις των αθλητικών δικαστηρίων. Γίνεται ακριβώς το αντίθετο. Το πρώτο ένδικο μέσο για τον Λάζαρο ήταν στις 3 Ιουλίου, η πρωτόδικη απόφαση πάρθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου και το εφετειακό διαιτητικό δικαστήριο θα συνεδριάσει στις 9 Οκτωβρίου. Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται ούτε στην αργόσυρτη ελληνική ποινική δικαιοσύνη.
Η δεύτερη περίπτωση είναι παλαιότερη, αλλά ενδεικτική των αρρυθμιών στο ζήτημα των πειθαρχικών κυρώσεων. Η πρόεδρος της Επιτροπής Δεοντολογίας της ΕΠΟ Γλυκερία – Λουίζα Ιωαννίδου είναι και πρόεδρος πρωτοδικών στην Ευελπίδων. Επικαλούμενη το φόρτο εργασίας, έχει κρατήσει στο συρτάρι της πολλές αθλητικές υποθέσεις από τον προηγούμενο Σεπτέμβριο! Ακόμα και αν τις δικάσει τώρα, οι αποφάσεις είναι άνευ αντικειμένου. Τα πρωταθλήματα τελείωσαν, οι βαθμολογίες επικυρώθηκαν και το ποτάμι (και στο ποδόσφαιρο) ποτέ δεν γυρίζει πίσω.
Ανώτατο στέλεχος της FIFA έλεγε στη στήλη ότι «εμείς δεχτήκαμε να έρθουν τακτικοί δικαστές γιατί ο τότε Ελληνας υπουργός Κοντονής μας διαβεβαίωνε για την ταχύτητα έκδοσης των αποφάσεων. Το ίδιο μας έλεγαν και αξιωματούχοι της ΕΠΟ, οι οποίοι πίστευαν πως μόνον έτσι θα λύσουμε το πρόβλημα στην ποδοσφαιρική δικαιοσύνη. Βλέπουμε το εντελώς αντίθετο. Οι αποφάσεις καθυστερούν και η αμφισβήτηση εξακολουθεί να είναι γενικευμένη».
Είναι αλήθεια ότι η Πολιτεία θωράκισε με νομοθέτημα την παρουσία τακτικών δικαστών στο ποδόσφαιρο. Όμως στο παρελθόν έχουμε δει τη FIFA να παρεμβαίνει στην ΕΠΟ σε τέτοια ζητήματα όταν παρατηρεί δυσκολίες στην εφαρμογή του νόμου. Θα είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνο αντί να πάμε δύο βήματα μπρος, να κάνουμε ένα πίσω.
