Αυτή η νίκη δεν ήταν σαν τις προηγούμενες. Μετράει παραπάνω από τρεις βαθμούς, είναι αυτό που έψαχνες για να σηκώσεις το κεφάλι σου και να ανέβεις ξανά στο τρένο της Ευρώπης και έχει πάνω της φαρδιά πλατιά του σφραγίδα του ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ. Το γράφω με κεφαλαία για να καταλάβει και ο τελευταίος τι βρίσκεται πλέον στον πάγκο της ομάδας. Κι αν ούτε αυτό δεν αρκεί για να του δοθεί ένα respect να θυμάστε που και που και τι περιφερόμενο θίασο παρέλαβε.
Ο “παππούς” στο δίλημμα “Μακέντα ή Καρλίτος;” απάντησε… “Καμπετσής” και τους ξέρανε όλους. Μαζί και τους Αρειανούς που άλλα περίμεναν και άλλα τους ήρθε. Τους το πήρε το πορτοφόλι ο… πορτοφολάς (για τα… ρουμάνικα του ημιχρόνου ντε, τέτοια δεν του λέγατε;) και πάμε για άλλα. Μια καλή νίκη ήταν άλλωστε και τίποτα παραπάνω. Ντέρμπι μεταξύ Αρη - Παναθηναϊκού δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει ούτε και σε εκατό ζωές. Για να μην μπερδεύονται μερικοί. Αλλο να… το κάνεις ντέρμπι και άλλο να είναι.
Μεγάλη νίκη λοιπόν για τον Παναθηναϊκό, η έκτη στα οκτώ τελευταία παιχνίδια, δίχως να φας ξανά γκολ και μάλιστα βγαλμένη μέσα από ένα κάρο προβλήματα. Αυτό που έμοιαζε απίθανο, η έξοδος δηλαδή στην Ευρώπη μέσω πρωταθληματος, αρχίζει να έρχεται και πάλι κοντά. Και δεν σκότωσες κανένα θηρίο τους τελευταίους μήνες. Μόνος σου είχες βουτηχτεί στην απαξίωση, μόνο σου σηκώθηκες και πάλι στα πόδια σου. Σε μια στιγμή πάντως που σχεδόν κανείς δεν το περίμενε και με τις κακουχίες να σε έχουν λυγίσει.
Με το κοουτσάρισμά του ο Μπόλονι απέδειξε επίσης ότι είναι ένας ΔΙΚΑΙΟΣ προπονητής. Κανείς δεν έχει καπαρωμένη θέση στην ομάδα και θα παίζουν οι πιο φορμαρισμένοι. Ε αυτή τη στιγμή και ο Καμπετσής και ο Εμμανουηλίδης και ο Ιωαννίδης είναι σε καλύτερη κατάσταση και από τον Μακέντα και από τον Καρλίτος και από τον Χατζηγιοβάννη. Τους έδωσε την ευκαιρία, ρισκάροντας ΠΟΛΥ και… δικαιώθηκε. Πανηγυρικά.
Δεν χρειάζεται να λέμε και πολλά. Σκεφτείτε τι είχε να ακούσει ο προπονητής του τριφυλλιού αν δεν του έβγαινε αυτό που δοκίμασε. Βλέπετε για κάποιους οι καλύτεροι είναι ΠΑΝΤΑ αυτοί που δεν παίζουν. Εκτός από τον Αρη λοιπόν ο κόουτς έβγαλε νοκ άουτ και τους προπονητές του… πληκτρολογίου. Επαγγελματίες και Ερασιτέχνες. Ήταν, είναι (και εύχομαι πλέον να μην είναι) εύκολο θύμα ο Ρουμάνος. Αυτός δεν την κατέστρεψε άλλωστε την ομάδα; Εχετε ακούσει για κανέναν άλλο; Και ούτε θα ακούσετε…
Για να μην έχουμε τίποτα παρανοήσεις αυτός είναι και ο λόγος που μπήκε ο συγκεκριμένος τίτλος. Κατά τα άλλα το προφανές πας να κάνεις και ακόμα… δεν. Πέντε πόντους πίσω από τον τέταρτο Αρη είμαστε για να μην ξεχνιόμαστε, αλλά δεν θα ποινικοποιήσουμε και την (έστω και πρόσκαιρη) χαρά. Την θέλαμε αυτή τη νίκη, την πήραμε και προχωράμε. Μπράβο σε όλους, μπράβο όμως κυρίως στον Καμπετσή που βρήκε δίχτυα, μπράβο και στον καλύτερο Ελληνα γκολκίπερ που κατέβασε τα ρολά. Για μένα ξέρετε ποια ήταν η καλύτερή του… απόκρουση; Σε έναν τσαμπουκά στο πρώτο ημίχρονο στη μεσαία γραμμή όταν έφτασε ως εκεί. Ενας για όλους και όλοι για έναν
ΥΓ: Μεγάλη φάση δεν έγινε αλλά ο… κορυφαίος σε αντιμετώπιζε λες και έπαιζες με τον Ολυμπιακό. Οχι πως δεν το περιμέναμε, αλλά μην το περνάμε και στο ντούκου. Να τα λέμε κι αυτά.
ΥΓ1: Δεν φαντάζομαι να υπάρχει άνθρωπος που δεν αντιλήφθηκε για ποιον χτύπησε η καμπάνα του Αλαφούζου. Θεσμικά ΚΑΛΑ έκανε, αλλά με την παρούσα κατάσταση άσε κάποιο άλλο στέλεχος να το κάνει. Μίλα ΠΡΩΤΑ εσύ για όλα τα άλλα που ακόμα περιμένουμε να σε ακούσουμε και μετά βγάλτους κι αυτούς στη σέντρα. Διότι και δίκιο να έχεις (που το… ακούμε χρόνια ότι ισχύει) το χάνεις και τρως
ΥΓ2: Για τις δήθεν μαγκιές σε όλη τη διάρκεια του ματς καμία έκπληξη. "Με όποιον δάσκαλο καθίσεις..." δεν λένε;
