Κανονικά θα έπρεπε να περιμένω το φιλικό με την Αλκμάαρ για να γράψω, όμως κάποια πράγματα πρέπει να θιχτούν και κάποιες ανορθογραφίες να διορθωθούν.
*Το κείμενο διαβάζεται με ιδρωμένο φανελάκι, κάτω από το ερκοντίσιον (το οποίο ελπίζουμε να δουλεύει) και πάει φίνα με νταμπλ μπιλ, στο φιλικό που ολοκληρώθηκε, με το "Σπιρτόκουτο". Εξ ου και ο τίτλος*
Ο Άρης ηττήθηκε και στο 2ο φιλικό του, στο πλαίσιο της καλοκαιρινής του προετοιμασίας και, παρά την εμφανή βελτίωση του σε κάποιους τομείς, δείχνει πως βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο και με...πολλά βήματα προόδου μπροστά του.
Αρχικά, να πούμε για άλλη μια φορά το "κλισέ", πως τα φιλικά δεν έχουν σημασία και είναι για τους προπονητές. Καλώς ή κακώς οι ομάδες είναι ακόμη ανέτοιμες από τρεξίματα και δεν έχουν στάλα ομοιογένειας, αν αγωνίζονται με δύο ενδεκάδες ανά ημίχρονο. Επομένως σοβαρά συμπεράσματα δεν πρέπει - και δεν μπορούμε να βγάλουμε.
Σημείωση: Όχι μόνο συμπεράσματα δεν μπορούν να βγουν, αλλά πονούν και τα ματάκια μας να τα βλέπουμε. Εναλλακτικός τίτλος του κειμένου μάλιστα θα ήταν το "Τα φιλικά είναι μπόμπα - Δείτε - Δείτε να τυφλωθείτε!", αλλά καλοκαίρι είναι, μην αρχίσουμε τις προκλήσεις και το έτζινες από τώρα...
Η ομάδα του Μαρίνου Ουζουνίδη λοιπόν έχει αρκετά θετικά στοιχεία, όμως ταλαιπωρείται και από αντίστοιχα "πολλά" αρνητικά.
Αρχικά, η φυσική κατάσταση των παικτών δείχνει σε νορμάλ επίπεδα για το σημείο που βρισκόμαστε. Ούτε "πετάει" η ομάδα - ούτε "σέρνεται". Τόσο - όσο λοιπόν! Αυτό βέβαια θα το κρίνουμε στο πρώτο επίσημο, εκεί όπου πρέπει να εμφανιστούν άπαντες στα σωστά επίπεδα και να πάρουν την πρόκριση για την επόμενη φάση των προκριματικών. Για να μην έχουμε... αναγούλες.
Κατόπιν, αρκετά νέα παιδιά παίρνουν χρόνο στα παιχνίδια και δείχνουν να βελτιώνονται λεπτό - το λεπτό. Δεν περίμενε κανείς από τον Άρη του πρώτου φιλικού, με Χαρούπα - Νινγκ και Ζουλ να βγάλει "μάτια". Όμως μέχρι και το τέλος του δευτέρου, σημερινού, αγώνα, είδαμε άπαντες να προσπαθούν περισσότερο, να έχουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα πόδια τους και να μην είναι τόσο "τρακαρισμένοι" υπό το βάρος των ευκαιριών που παίρνουν και είναι κρίσιμες για την μετέπειτα καριέρα τους. Περιμένω, επομένως, να δω περισσότερα και να διαπιστώσω πόσα λεπτά και "αν" θα παίρνουν στα επίσημα, για να τους κρίνω. Όλοι έχουν μέλλον. Αρκεί να επιμείνουν...
Ακολούθως, δεν βλέπω πολύ ζεστό και ορεξάτο τον Μορόν. Αυτό. Ήθελα απλά να το αναφέρω, συνεχίζουμε.
Παρατηρώ, δε, μια αστάθεια στο αμυντικό δίδυμο , όποιο και να είναι αυτό. Ενώ η "παλιά φουρνιά" των εξτρέμ δείχνει να είναι το ίδιο ράθυμη με πέρσι. Με μοναδική εξαίρεση φυσικά τον "μπρίζα" Γιαννιώτα. (Με τα καλά του και τα στραβά του...)
Σημείωση 2η: Ειδικά αυτό με τα στόπερ να το δούμε λίγο. Θα είναι ίσως η πρώτη χρονιά, μετά από καιρό, που το ζευγάρι Μπράμπετς - Φαμπιάνο θα σπάει συχνά. Αυτό σημαίνει πως όλοι οι κεντρικοί αμυντικοί θα πρέπει να είναι έτοιμοι να "κουμπώνουν" με όλους. Και όχι αυτή η εικόνα που είδαμε στο φιλικό με την Λίβινγκστον, που ήταν λες και βλέπονταν πρώτη φορά...
Σαφώς και περιμέναμε καλύτερο κέντρο από τον Άρη, με την επιστροφή του Μόντσου. Ξεχώριζε σαν τη μύγα μες στο γάλα. Όμως η αναζήτηση των "ΤΟΠ" παικτών για το "6", το "8" και το "10" έχει φέρει μια μικρή καθυστέρηση (την οποία παραδέχθηκε και ο Ουζουνίδης), η οποία δεν μπορεί να αγνοηθεί. Καλά τα χαφ των 8 μυρίων! Καλές οι επαφές και η διαπραγματευτική ικανότητα του Ρέγιες! Όμως ο Άρης θέλει παίκτες τόσο για την πρώτη γραμμή - όσο και για την... δεύτερη. Βλέπω, λοιπόν, πως για τις εφεδρείες τις έχουμε αφήσει σε δεύτερη μοίρα και αργούμε... λίγο. Άραγε ο Ζουλ και ο Πάβισιτς θα είναι στον πάγκο στα επίσημα; Τι πλάνο υπάρχει για τους 5-6 χαφ που πρέπει να διαθέτει η ομάδα για να μην έχει πρόβλημα μέσα στη σεζόν; Γιατί πέρσι είχε...3. Και έτρεμε η ψυχή μας!
Προς Θεού, δεν λέω πως τα πράγματα πάνε άσχημα, όμως ας χτυπήσουμε το καμπανάκι τώρα που είναι ακόμη νωρίς, για να αρχίσουν να έρχονται επιτέλους και οι "κόφτες". Γιατί το να βρούμε τον "αντι-Σιφουέντες" και να είναι παιχτάρα, δεν φτάνει!
Αναφορικά με τον Μαρίνο Ουζουνίδη, είχαμε τονίσει και από την περσινή σεζόν πως η κριτική προς το πρόσωπο του θα ξεκινήσει στην επόμενη. Πέρσι παρέλαβε καμμένη γη. Φέτος όμως χτίζει ο ίδιος από την αρχή. Ως τώρα δείχνει ψύχραιμος και μεθοδικός. Γκρινιάζει εκεί που πρέπει και λέει αυτά που έχει στο μυαλό του. Μέσα σε δύο μέρες βελτίωσε αρκετά λαθάκια και ελπίζουμε πως στο επόμενο φιλικό, την Τετάρτη, θα έχει βελτιώσει τα διπλάσια. Η στήλη όμως περιμένει να δει και να αναδείξει τα πάντα φέτος. Του ευχόμαστε τα καλύτερα στο τιμόνι του Άρη λοιπόν...
ΥΓ Ντιόγκο Ζότα σε ευχαριστούμε για όλα. Ήσουν πραγματικό κόσμημα και δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ!
