Κατήγγειλε ότι «στην ΕΠΟ υπάρχουν πολλά περιττώματα». Ουδείς ασχολήθηκε. Ούτε κάποιος από τους παρισταμένους του ζήτησε διευκρινίσεις.
Επειδή η πεποίθηση της φίλαθλης κοινής γνώμης είναι ότι πράγματι η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία μαστίζεται από παθογένειες και από εκφυλιστικά συμπτώματα, ο κ. Μπαλτάκος είναι υποχρεωμένος -ως δημόσιο πρόσωπο- να κατονομάσει τα «περιττώματα». Ετσι ώστε να συνεισφέρει στην πολυπόθητη εξυγίανση και κάθαρση του ποδοσφαίρου της χώρας.
Πάντως, πριν την καταγγελία του, ο απερχόμενος πρόεδρος της ΕΠΟ όφειλε να κάνει την αυτοκριτική του. Πως δέχτηκε να μένει σιωπηλός και άπραγος ενώπιον μιας τέτοιας κατάστασης.
Ο καταγγελτικός λόγος είναι εύκολος όταν φεύγεις από κάπου. Είναι δύσκολος όταν είσαι εκεί. Προφανώς ο κ. Μπαλτάκος επέλεξε τον εύκολο δρόμο στη διετή θητεία του. Ίσως η εξήγηση να βρίσκεται και στην πολιτική του διαδρομή, τότε που έκανε έναν φίλο του, πρώην πρωθυπουργό, τον Αντώνη Σαμαρά, να μην θέλει να τον ξαναδεί στα μάτια του.
Είναι και το άλλο: Παραδέχτηκε ότι ανέλαβε πρόεδρος, χωρίς να γνωρίζει έστω ένα μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής! Δηλαδή ο πρωθυπουργός να μην ξέρει τους υπουργούς του. Όταν ρωτήθηκε γιατί δέχτηκε κάτι τέτοιο, απάντησε με παιδική αφέλεια: «Για την αδρεναλίνη»!
Το πιο εντυπωσιακό είναι άλλο: Ευχαρίστησε για τη στήριξη τον Αχιλλέα Μπέο και τον Μάκη Γκαγκάτση. Ξέχασε τον Δημήτρη Μελισσανίδη, ο οποίος ήταν ο άνθρωπος που τον κατέβασε με αλεξίπτωτο στην ΕΠΟ. Η αγνωμοσύνη δεν είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα σοφού ανδρός.
Ταυτόχρονα παρέλειψε να ευχαριστήσει τον αναπληρωτή πρόεδρο Παναγιώτη Δημητρίου και τον αντιπρόεδρο Στέργιο Αντωνίου. Και οι δύο έκαναν ό,τι μπορούσαν επί δύο χρόνια για να δικαιολογήσουν τις προεδρικές γκάφες.
Η θητεία Μπαλτάκου λειτούργησε στο ελληνικό ποδόσφαιρο ως πισωγύρισμα και έκανε και αυτόν που τον επέλεξε, να το μετανιώσει. Στη νέα εποχή απαιτείται τόλμη και ευθυκρισία, η οποία πράγματι ενυπάρχει στην παραγοντική οξυδέρκεια και αξιοσύνη του Μάκη Γκαγκάτση. Όμως -δυστυχώς- δεν βρίσκεται σε επιλογές όπως αυτή του Αχιλλέα Μπέου, ο οποίος αλλάζει τους φίλους σαν τα πουκάμισα.
