Η, απαράδεκτη εν μέσω πανδημίας, εικόνα της, συνωστισμένης από κόσμο, πλατείας στην Ομόνοια ανέσυρε ευχάριστες εικόνες από τις μνήμες των οπαδών του Τριφυλλιού, όταν ο αθηναϊκός σύλλογος ήταν η αφορμή για χιλιάδες ανθρώπους να συρρέουν μαζικά στο πιο δημοφιλές μέρος συνάντησης στη χώρα.
Τουρνικέ δεν τοποθετήθηκαν ποτέ στην Ομόνοια ή στους δρόμους που καταλήγουν στην πλατεία που ορίζεται ως σημείο άφιξης ή τερματισμού όλων των χιλιομετρικών αποστάσεων στην Ελλάδα. Συνεπώς, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ποια είναι τα ρεκόρ προσέλευσης στην κεντρικότερη κυκλοφοριακή αρτηρία της Αθήνας. Σύμφωνα με βίντεο και φωτογραφίες, πάντως, η πρόκριση του Παναθηναϊκό στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών της περιόδου 1970-71, η κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ του 1987 από την Εθνική Ελλάδας, η κατάκτηση, επίσης, του Euro 2004 από το ποδοσφαιρικό αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και η νίκη του Τριφυλλιού στο Άμστερνταμ επί του Άγιαξ, το 1996, αναμφίβολα ξεχωρίζουν σε όγκο από κάθε άλλη αντίστοιχη περίπτωση.
«Η συγκέντρωση της Ομόνοιας ήταν η πρώτη που συνέβαινε στη χώρα μας για αθλητικό γεγονός. Τόσα χρόνια από τότε πέρασαν και όμως τόσο εφάμιλλο, αυθόρμητο ξεσήκωμα λαού δεν ξανάγινε. Η Αθήνα «σείστηκε», τα κλάξον των αυτοκινήτων συνεχώς κορνάριζαν ρυθμικά δημιουργώντας μια αποθεωτική εμφάνιση καρναβαλιού, όμοια του Ρίο Ντε Τζανέιρο», γράφει ο Μανώλης Τσιτήλος στο βιβλίο του «Ο Παναθηναϊκός στο Γουέμπλεϊ» (1991). Στο ίδιο πόνημα, αναφέρεται ότι «εκατό χιλιάδες κόσμος συγκεντρώθηκε μέσα σε μία ώρα από τη λήξη του επικού αγώνα στην Ομόνοια, όπου μεταβάλλεται σε τόπο πανηγυρισμών, συζητήσεων και πισίνας!». Υπερβολή; Μπορεί και όχι! Όποιος και αν είναι ο ακριβής αριθμός, ένα είναι σίγουρο: πρόκειται για την πρώτη μεγάλη -και ίσως την πολυπληθέστερη ever- αθλητική συνάθροιση στην ιστορική πλατεία. Οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού, μάλιστα, όπως μαρτυρούν και οι ίδιες οι εικόνες, εγκαινίασαν το συντριβάνι της Ομόνοιας με τον δικό τους τρόπο... Οι πανηγυρισμοί όλων των Ελλήνων φιλάθλων ξεπέρασαν τα όρια. Δεν ήταν, φυσικά, μόνο η Ομόνοια. Την ημέρα εκείνη, ολόκληρη η πρωτεύουσα κατακλύστηκε από ανθρώπους όλων των ηλικιών. Εκτός από τους δρόμους, δυστυχώς, γέμισαν και τα νοσοκομεία (καταγράφηκαν δεκάδες καρδιακά επεισόδια λόγω της αγωνίας για την έκβαση του παιχνιδιού, ενώ υπήρξε ακόμα και νεκρός, και μάλιστα οπαδός της ΑΕΚ, σύμφωνα με το βιβλίο «Λεωφόρος Αλεξάνδρας 160»).
Στις 28 Απριλίου 1971... βράχηκε η Ομόνοια, αλλά στις 20 Απριλίου 1985 «κάηκε», σύμφωνα με το «Έθνος»! Περίπου δέκα χιλιάδες άνθρωποι (όπως έγραψε στο ρεπορτάζ της η εφημερίδα) κατέκλυσαν την πλατεία και τους γύρω δρόμους της, πανηγυρίζοντας την πρόκριση του Παναθηναϊκού στις τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, έως τις πρώτες πρωινές ώρες. Μάλιστα, κάποιοι αποπειράθηκαν να βουτήξουν στο συντριβάνι, αλλά με απογοήτευση διαπίστωσαν ότι δεν είχε νερό!
«Ο ΠΑΟ πάει για νέο Γουέμπλεϋ. Πανηγύρι σ’ όλη την Ελλάδα». Τα πρωτοσέλιδα ακόμα και πολιτικών εφημερίδων της εποχής φιλοξενούσαν φωτογραφίες των «πράσινων» οπαδών, οι οποίοι κατέκλυσαν την Ομόνοια έπειτα από τις επικές προκρίσεις του Συλλόγου Μεγάλου επί της Γιουβέντους και της Χόνβεντ (όταν ο Παναθηναϊκός ανέτρεψε, ουσιαστικά, ένα εις βάρος του 5-0 στα μισά του β΄ ημιχρόνου, στον πρώτο αγώνα της Βουδαπέστης, γεγονός πρωτόγνωρο στην ιστορία των ευρωπαϊκών κυπέλλων). Ο τότε δήμαρχος της πόλης και οπαδός της ομάδας, Μιλτιάδης Έβερτ, είχε μεριμνήσει, και το συντριβάνι αυτή τη φορά ήταν γεμάτο με νερό για να εξυπηρετήσει τους πιο τολμηρούς...
Την περίοδο 1995-96 (και αφού είχαν προηγηθεί πανηγυρισμοί για κατακτήσεις ποδοσφαιρικών Κυπέλλων Ελλάδας, με πιο έξαλλους εκείνους της 12ης Μαΐου 1993, όταν ο Παναθηναϊκός κέρδισε 1-0 τον Ολυμπιακό, με τέρμα του Κριστόφ Βαζέχα), οι Αθηναίοι φίλοι του Παναθηναϊκού έσπασαν όλα τα ρεκόρ παρουσίας στην πλατεία Ομονοίας, την οποία επισκέπτονταν πιο συχνά και από την τουαλέτα τους! Αρχής γενομένης από το «διπλό» στο Πόρτο (1-0, με το αριστοτεχνικό γκολ του Δημήτρη Μάρκου), στις 18 Οκτωβρίου 1995, το Κέντρο «πρασίνισε» άλλες πέντε φορές, σε διάστημα μικρότερο από ένα μήνα!
Αναλυτικά:
- Στη δραματική πρόκριση του μπασκετικού Τριφυλλιού στο Final-4, όταν η ομάδα του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, στις 14 Μαρτίου 1996, κέρδισε 65-64 την Μπένετον στο Τρεβίζο (με κόψιμο του Στόγιαν Βράνκοβιτς, 5΄΄ πριν από τη λήξη και με ονειρώδη εμφάνιση από τον Ντομινίκ Ουίλκινς, ο οποίος πέτυχε 26 πόντους), παρότι βρέθηκε πίσω στο σκορ με διψήφια διαφορά πόντων. Με τη νίκη του στο Palaverde (το οποίο θύμιζε πολύ το Boston Garden των Celtics λόγω του παρκέ που διέθετε), ο Παναθηναϊκός έγινε η μοναδική ελληνική ομάδα (μαζί με τον Άρη το 1988-90) με τρεις συνεχείς παρουσίες σε Final-4 (1994-1996). Οι «πράσινοι», όμως, το έχουν καταφέρει ακόμα μία φορά, μεταξύ 2000-2002...
- Στη νίκη-πρόκριση επί της Λέγκια Βαρσοβίας, στις 20 Μαρτίου, με το συγκρότημα του Χουάν Ραμόν Ρότσα να επικρατεί 3-0 (Βαζέχα 2, Μπορέλι), εξασφαλίζοντας μια θέση στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
- Στην αξέχαστη νίκη 1-0 μέσα στο Άμστερνταμ επί του πρωταθλητή Ευρώπης και Κόσμου, Άγιαξ, στις 3 Απριλίου.
- Στην επικράτηση επί της ΤΣΣΚΑ Μόσχας με σκορ 81-71, στον ημιτελικό του Final-4 του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος μπάσκετ που έγινε στις 9 Απριλίου στο Παλέ Ντε Μπερσί στο Παρίσι, ενώπιον 8.000 -τουλάχιστον- Ελλήνων.
- Έπειτα από την κατάκτηση του πρώτου Κυπέλλου Πρωταθλητριών σε οποιοδήποτε σπορ από ελληνική ομάδα: 11 Απριλίου 1996, Παναθηναϊκός-Μπαρτσελόνα 67-66, πάλι με κόψιμο του «Στόικο», του αγαπημένου σε όλους μας, Δαλματού γίγαντα...
Φυσικά, τα πανηγύρια στην Ομόνοια ακολουθούσε η υποδοχή της ομάδας στο αεροδρόμιο του Ελληνικού (όταν επρόκειτο για εκτός έδρας επιτυχία του Τριφυλλιού). Ο παροπλισμένος παραθαλάσσιος αερολιμένας έζησε και αυτός μαγικές «πράσινες» στιγμές κατά καιρούς, ακόμα και σε προχωρημένες και ακατάλληλες ώρες...
Έκτοτε, η πλατεία φιλοξένησε ουκ ολίγες φορές του φίλους του Παναθηναϊκού. Τα πέντε επόμενα ευρωπαϊκά κύπελλα της μπασκετικής ομάδας ήταν αφορμή να ξεχυθούν χιλιάδες «πράσινοι», από κάθε γωνιά του νομού, στην Ομόνοια. Αποκορύφωμα, το πέμπτο αστέρι του Βερολίνου, ίσως το πιο δραματικό Final-4 στο οποίο αγωνίστηκε η «αρμάδα» του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, η -κατά πολλούς- πληρέστερη ομάδα που εμφανίστηκε ποτέ στη διοργάνωση. Το τελευταίο «πράσινο» ραντεβού... στον «Μπακάκο» δόθηκε στις 9 Μαΐου 2011, όταν ράφτηκε το έκτο αστέρι στη λευκοπράσινη φανέλα του ιστορικότερου συλλόγου της χώρας. Η προσέλευση ήταν περιορισμένη σε σχέση με άλλες χρονιές, ίσως λόγω του ότι οι οπαδοί της ομάδας είχαν... συνηθίσει στους τίτλους και δεν τους προκαλούσε έκπληξη ότι ο Παναθηναϊκός είχε μετατραπεί σε «Μίδα» του ευρωπαϊκού μπάσκετ!
Τα τελευταία χρόνια, οι πομπώδεις παναθηναϊκές εξορμήσεις στην πλατεία Ομονοίας αποτελούν είδος προς εξαφάνιση. Ίσως επειδή οι επιτυχίες του Ομίλου είναι αισθητά λιγότερες και όχι τόσο τρανταχτές σε σχέση με τις παλαιότερες εποχές, ίσως και επειδή περιστασιακά επιλέγονται άλλοι τερματικοί σταθμοί «πράσινων» πανηγυρισμών, όπως το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, το ξενοδοχείο Divani Caravel (όταν φιλοξενούσε την ομάδα μπάσκετ), ο περιβάλλων χώρος του κλειστού «Νίκος Γκάλης» στο ΟΑΚΑ κ.ά.
Σήμερα, οι σπουδαίες ευρωπαϊκές νίκες και προκρίσεις στο ποδόσφαιρο και οι κατακτήσεις Ευρωλίγκας στο μπάσκετ τείνουν να γίνουν μακρινό όνειρο. Η Ομόνοια φόρεσε νέο συντριβάνι, το γέμισε με νερό και περιμένει το αγαπημένο της παιδί για να γιορτάσουν μαζί κάποια επιτυχία. Όμως, το «πράσινο καράβι» μπάζει ήδη, κινδυνεύοντας από πιο βαθιά νερά...
Τι χρειάζεται, αλήθεια, ο Παναθηναϊκός για να επιστρέψουν κάποια στιγμή οι φίλοι του στην Ομόνοια, πανηγυρίζοντας ξανά μεγαλειώδεις θριάμβους, όπως παλιά; Η απάντηση κρύβεται, με κάποιον μαγικό τρόπο, στην ίδια την πλατεία: ομόνοια…
