Ο Παναθηναϊκός είχε νικήσει τον Μίλωνα στη Νέα Σμύρνη και στο παιχνίδι του League Cup με σχετική άνεση πριν λίγους μήνες. Βέβαια, η ομάδα του Σάκη Ψάρρα ήταν ακόμα αρκετά «ασχημάτιστη» και δεν είχε κοντράρει τους πράσινους. Η ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου έπαθε στο πρώτο σετ και έμαθε στα επόμενα καταφέρνοντας να πάρει μια απόλυτα σημαντική και καθόλου αυτονόητη νίκη.
Δεν είναι νέο πως ο Μίλωνας στην έδρα του είναι μια ομάδα ιδιαίτερα πιεστική που αξιοποιεί τους καλούς σέρβερ της. Αυτό έγινε και πάλι με πρώτο και καλύτερο τον Ράσελ που στο πρώτο σετ έδωσε πολύτιμη βοήθεια πρωτίστως από τη θέση του σερβίς. Σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια, όμως, ο Μίλωνας δεν είχε την ίδια συνέπεια και στις υπόλοιπες περιστροφές του. Από την άλλη πλευρά, ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που δεν πάσχει ιδιαίτερα στην υποδοχή.
Όλα άλλαξαν όταν η πίσω ζώνη των πρασίνων βρήκε σταθερότητα. Η τριάδα Πρωτοψάλτης, Φαν Χάρτερεν, Χανδρινός μπορεί να αντέξει στην πίεση ακόμα και όταν υπάρχουν απέναντι καλοί σέρβερ. Επιπλέον, ο Χανδρινός ξέρει καλά τις ιδιαιτερότητες ενός γηπέδου σαν το «Κροίσος Πέρσης» και αυτό ίσως να πρόσθεσε κάποιες πολύτιμες έξτρα λεπτομέρειες στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Όταν το βασικό όπλο του αντιπάλου περιορίζεται τότε όλα αυτόματα γίνονται πιο απλά.
Το τριφύλλι έχει την άνεση να διαθέτει έναν διαγώνιο που μοιάζει με υπολογιστή καθώς ο Νίελσεν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα δώσει στην ομάδα αυτά που πρέπει. Το ζητούμενο είναι τι μπορεί να πάρει η ομάδα από τους υπόλοιπους. Σε γενικές γραμμές ο Παναθηναϊκός διαθέτει μια ομάδα που έχει ικανότητες και ταλέντο στο επιθετικό της παιχνίδι. Το ότι σε ένα παιχνίδι σαν αυτό η υποδοχή δούλεψε καλά έδωσε την άνεση στον Έλγκερτ να παίξει πιο γρήγορα και αυτό οδήγησε στην αξιοποίηση του Γκάσμαν σε μεγάλο βαθμό. Ο Αμερικανός κεντρικός είχε σχεδόν όσες επιθέσεις είχαν και οι ακραίοι του κάτι που δείχνει πόσο καλά μοίρασε το παιχνίδι ο πασαδόρος αλλά και πόσο πολύτιμος και ουσιαστικός είναι ο Γκάσμαν.
Ο Γκάσμαν έχει γίνει ίσως ο πιο επιδραστικός παίκτης της ομάδας του αλλά σίγουρα αυτό δε θα μπορούσε να γίνει αν ο Πρωτοψάλτης και ο Φαν Χάρτερεν δεν έκαναν αρκετή «βρώμικη» δουλειά στην πίσω ζώνη. Και φυσικά ο πλουραλισμός στο σερβίς, σε αντίθεση με τον μονοδιάστατο Μίλωνα που χτυπούσε κατά βάση με τον Ράσελ, έβαλε ακόμα μεγαλύτερη πίεση στην ομάδα του Σάκη Ψάρρα. Ότι έκανε καλά δηλαδή ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να το κάνει ο Μίλωνας προσφέροντας πολλές καλές δεύτερες ευκαιρίες στην απέναντι πλευρά.
Η νίκη του Παναθηναϊκού είχε ουσία, χάρη στους τρεις βαθμούς που κέρδισε, αλλά επιπλέον πρόσφερε και ακόμα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Άλλωστε το παιχνίδι του πρώτου γύρου στο Μετς έδειχνε πόσο κοντά βρίσκονται οι δύο ομάδες κάτι που σε αυτή την περίπτωση δεν ίσχυε. Οι πράσινοι μπορούν να χαμογελάνε σε αυτή τη χρονική περίοδο γιατί έχουν καταφέρει να βρουν χημεία κα κυρίως να έχουν όλοι οι παίκτες συνεισφορά στο παιχνίδι κάτι που τους κάνει να έχουν κίνητρο, να προσφέρουν πράγματα και να γίνονται καλύτεροι κάθε εβδομάδα.
