Η φράση έχει αποδοθεί στον Αβραάμ Λίνκολν, άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι αγνώστου πατρότητας. Είναι όμως μία διαχρονική αλήθεια από την οποία ουδείς γλιτώνει: «Μπορεί να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό. Μπορεί να ξεγελάς λίγους, όλο τον καιρό. Αλλά δεν γίνεται να τους ξεγελάς όλους, για όλο τον καιρό».
Κάποια στιγμή θα τα φέρει έτσι η ζωή που θα πέσουν οι μάσκες. Κάποια στιγμή θα τα φέρει έτσι η ζωή, που τα ψέματα θα αναιρούν πια το ένα το άλλο. Μόνο που στην περίπτωση που θα εξετάσουμε εδώ ισχύει αυτό που λέει λαϊκά ο θυμόσοφος λαός: «αυτοί μαρτυράνε χωρίς ξύλο»!
Από την ημέρα που ο Πέτρος Κόκκαλης ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του στις ευρωεκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ μαίνεται το μεγαλύτερο «ξεκατίνιασμα» (sic) στην πρόσφατη ιστορία της ολυμπιακής οικογένειας. Μαρινάκης εναντίον Κόκκαλη, σε μία μάχη χωρίς όρους, χωρίς κανόνες, χωρίς τακτ, με χτυπήματα κάτω από την ζώνη επί προσωπικού πια, με φόντο την πολιτική, τις μπίζνες, τον Ολυμπιακό. Μία μάχη μέχρις εσχάτων, όπου βγαίνουν στην φόρα σημεία και τέρατα.
Σε τέτοιο βαθμό που σηκώνει Εξεταστική Επιτροπή του Αθλητισμού. Διότι, μπορεί το ξεκατίνιασμα «Ολυμπιακού - Κόκκαλη» να προκαλεί ως ένα σημείο γέλιο, όμως από επίσημα Πειραιώτικα χείλη λέγεται (ή υπονοείται) πια ανερυθρίαστα ότι επί χρόνια έκλεβαν τον ιδρώτα των αντιπάλων!
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις του Βαγγέλη Μαρινάκη στην συνέντευξη που έδωσε στον Real FM και τον Νίκο Χατζηνικολάου, αφορά την σχέση του (διαβόητου) Θωμά Μητρόπουλου, με τον Σωκράτη Κόκκαλη και τον Ολυμπιακό. Επί λέξει αναφέρονται τα εξής: «Επί ημερών Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ οι εταιρείες του Σωκράτη Κόκκαλη έχουν λάβει τεράστια ποσά. Υπάρχει, επίσης, και σφιχταγκάλιασμα με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, μέσω της ΙΝΤΡΑΛΟΤ και του ΟΠΑΠ, αλλά και της Αγιάς Σοφιάς. Είναι γνωστή η παραχώρηση του Θωμά Μητρόπουλου, τόσο στον κ. Μελισσανίδη όσο και νωρίτερα στον Ιβάν Σαββίδη. Ο Θωμάς Μητρόπουλος και η παρέα του μας δημιούργησαν τεράστια προβλήματα και το πληρώσαμε. Για κάποιους ανθρώπους το χρήμα και το συμφέρον είναι βασιλιάς. Είμαι πάντα ειλικρινής προς τον κόσμο του Ολυμπιακού. Θα πρέπει να σκέφτονται όλοι πως ο Ολυμπιακός είναι υπεράνω χρημάτων, πολιτικών και συμφερόντων».
Αν ισχύουν όσα υποστηρίζει ο Βαγγέλης Μαρινάκης προκύπτει ένα ξεκάθαρο ερώτημα.
Αλήθεια, από που... παραχώρησε τον Θωμά Μητρόπουλο, ο Σωκράτης Κόκαλης; Από την Ιντρακόμ ή την Ιντραλότ;
Αν υποθέσουμε ότι ο Θωμάς Μητρόπουλος έχει τόσο μεγάλη εξωθεσμική δύναμη, ώστε να βοηθάει τον κ. Μελισσανίδη και τον Ιβάν Σαββίδη να κατακτούν ένα πρωτάθλημα, τότε μήπως έκανε και το ίδιο στα χρόνια της συνεργασίας του με τον Σωκράτη Κόκκαλη και κατ’ επέκταση με τον Ολυμπιακό;
Μήπως τελικά η «παράγκα» ήταν αυτή που έφερνε τους συνεχόμενους τίτλους και όχι «η καρδιά του πρωταθλητή» και «οι παιχταράδες που φέρνει ο πρόεδρος, ο οποίος κάνει επενδύσεις», όπως ήταν η μόνιμη επωδός;
Μήπως τελικά είχαν δίκιο όλοι όσοι φωνάζουν εδώ και χρόνια: «φέρτε πίσω τα κλεμμένα»;
Κι αν ο Βαγγέλης Μαρινάκης θεωρεί (ή υπονοεί ότι είναι) «λερωμένα» τα συγκεκριμένα πρωταθλήματα των ερυθρόλευκων, τότε γιατί δεν αλλάζει το κλασικό μότο «44 μόνοι μας και 38 όλοι σας»;
Γιατί δεν αφαιρεί το τέταρτο αστέρι στην φανέλα;
Και η πίτα ολάκερη και ο σκύλος χορτάτος δεν γίνεται…
Πριν αλέκτωρ φωνήσαι, ο Κώστας Καραπαπάς έπιασε δουλειά, γράφοντας την μακροσκελέστερη τοποθέτηση της καριέρας του. Ένα ιδεολογικό μανιφέστο 20 παραγράφων, αποκλειστικά αφιερωμένο στον Πέτρο Κόκκαλη με φουλ επιθετικό τόνο, που περιέχει μέσα μικρά «διαμαντάκια».
Μπροστά στην διάθεση του να πλήξει προσωπικά τον Πέτρο Κόκκαλη, ο Διευθυντής Επικοινωνίας της ΠΑΕ Ολυμπιακός δεν διστάζει να ισχυριστεί ξεκάθαρα ότι επί προεδρίας Σωκράτη Κόκκαλη στον Ολυμπιακό το παιχνίδι δεν παιζόταν επί ίσοις όροις!
Σε αυτή την τοποθέτηση μαθαίνουμε ότι ο Ολυμπιακός φέρεται να είχε βρει εναλλακτικούς τρόπους για να γεμίζει τα ταμεία του: «Τι έγιναν εκείνα τα 9 εκατομμύρια που μαζεύτηκαν στις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις Ολυμπιακών ανά την Ελλάδα που αντί να γίνονται στους Συνδέσμους Φιλάθλων τις οργάνωναν οι κομματάρχες του ΠΑΣΟΚ ανά περιοχή; Θες να μας πεις που πήγαν μιας και είσαι καλός στους λογαριασμούς;».
Σε αυτή την τοποθέτηση μαθαίνουμε ότι ο Ολυμπιακός φέρεται να έκανε υπερτιμολογημένες μεταγραφές: «Πως γίνεται ένας ποδοσφαιριστής στην Αργεντινή, ένας Αρτσούμπι π.χ. να κοστίζει στην Αργεντινή π.χ. 200,000 ευρώ και στην Ελλάδα 2 εκατομμύρια ευρώ; Δικό σου… επίτευγμα ήταν γι’ αυτό σε ρωτάμε. Κι έχουμε πολλά τέτοια παραδείγματα.».
Σε αυτή την τοποθέτηση μαθαίνουμε ότι την εποχή της παντοκρατορίας του Ολυμπιακού, στο γραφείο του προέδρου του φέρεται να έκαναν ουρά όλοι οι πολιτικοί της χώρας: «Όταν η Ιντρακομ γιγαντώθηκε από τότε που ο Σωκράτης Κόκκαλης αναμείχθηκε με τον Ολυμπιακό και οι πολιτικοί έκαναν ουρά στα γραφεία του.».
Εκεί προς το τέλος της, σε μία αποστροφή του λόγου του, ο Κώστας Καραπαπάς πετάει και το… αμίμητο: «Μα νομίζεις ότι απευθύνεσαι σε χρυσόψαρα»;
Η ίδια λοιπόν ερώτηση επιστρέφει προς τον ίδιο: «Μήπως νομίζετε ότι απευθύνεστε σε χρυσόψαρα»; Πιστεύετε ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο γεννήθηκε το 2009, που ο Βαγγέλης Μαρινάκης απέκτησε το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών του Ολυμπιακού; Πιστεύετε ότι ο κόσμος τρώει κουτόχορτο; Πιστεύετε ότι… περασμένα - ξεχασμένα;».
Με την ρητορική τους, με τον πύρινο λόγο τους εναντίον του Πέτρου Κόκκαλη (και κατ’ επέκταση του πατέρα του), ο Βαγγέλης Μαρινάκης και ο Κώστας Καραπαπάς με έναν μαγικό τρόπο καταφέρνουν να… λερώσουν ανεπανόρθωτα την ιστορία του Ολυμπιακού.
Άθελά τους (μάλλον όχι και τόσο...) αποτελούν πια τους κορυφαίους μάρτυρες όλων αυτών που επί σειρά είδαν να τους κλέβουν τον ιδρώτα, να βουτάνε τη χαρά των αντιπάλων, να τους εξωθούν στη διάλυση, πατώντας επί πτωμάτων, με κάθε τρόπο, χωρίς την παραμικρή δόση ήθους, βιάζοντας λογικές και συνειδήσεις επί δεκαετίες.
Δικαιώνουν πανηγυρικά όσους ωρύονταν - κι είναι μεγάλη τιμή για το SDNA που έγινε το πρώτο Μέσο στη σύγχρονη ιστορία του Τύπου που το έπραξε χωρίς φόβο και πάθος - και φώναζαν «φέρτε πίσω τα κλεμμένα».
