Ετσι πάνε, αυτές οι διοργανώσεις. Σε κάθε παιγνίδι, κερδίζεις το επόμενο παιγνίδι. Συνέβη, το σερί των 16 ματς, μία χρονιά. Εφέτος. Αρμόζει, να είναι ο ετήσιος στόχος. Του χρόνου, πάλι. Οπως στα εστιατόρια one more of the same, please! Δεν λέω καν, του χρόνου 18. Λέω, πάλι 16. Και να κλείσει το 16ο, όπως έκλεισε αυτό την Πέμπτη. Σε μέθεξη. Με την ελπίδα μόνο, ότι τη Μεγάλη Τρίτη δεν θα έρθει κάτι άσχημο από το Πειθαρχείο της UEFA...
Ο λόγος που η καταμέτρηση έφτασε ως το δεκαέξι, έχει το ονοματεπώνυμο Ραζβάν Λουτσέσκου. Είναι, μετά το νταμπλ, το αήττητο κ.λπ., άλλο ένα μοναδικό στην ιστορία του ΠΑΟΚ επίτευγμα που συνδέεται με το συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο. Τι έχει ο Λουτσέσκου, που δεν το είχαν οι πριν από αυτόν και οι μετά από αυτόν; Μία ατάκα του Αλέξανδρου Πασχαλάκη, λακωνική, πυκνή, έδωσε μία ολόκληρη απάντηση. Εμπεριστατωμένη. "Αυτή τη χρονιά δεν ένιωσα πίεση". Διότι μεριμνούσε να απορροφά όλη την πίεση από τους παίκτες, ο προπονητής. Πιθανόν, για τον έξω κόσμο ασήμαντο. Οπωσδήποτε για τον...μέσα κόσμο του γκρουπ, ανεκτίμητο.
Στο υπό συζήτησιν επίπεδο ανταγωνισμού, ο ΠΑΟΚ φάνηκε πως είναι εκεί κοντά. Ακόμη όμως, όχι ακριβώς εκεί. Τον απέκλεισε, αντίπαλος ανώτερος στα αθλητικά/ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά. Κλαμπ, ας μη το αναλύσουμε. Η Ολεμπίκ θα παίξει τον έβδομο ευρωπαϊκό ημιτελικό, στα χρονικά της. Ο ΠΑΟΚ ευρωπαϊκό ημιτελικό, δεν έχει παίξει στα δικά του χρονικά ποτέ. Οπότε, καμία...τύψη λοιπόν; Τίποτα, που μετά ζεις για να το μετανιώνεις; Εάν υπάρχει μία τύψη, αυτή είναι η συγκυρία που (στην προοπτική της ρεβάνς στην Τούμπα) κάπως συρρίκνωνε το gap.
Η Ολιμπίκ ταξίδεψε στη Θεσσαλονίκη με 11+2 ποδοσφαιριστές, περίπου...όπως ο Παναθηναϊκός τις προάλλες στου Χαριλάου στον αγώνα των πλέι-οφ, οι υπόλοιποι μπήκαν στο γκρουπ για την εμπειρία. Μία "στρατηγική παράτασης" όπου ο ΠΑΟΚ είχε να κάνει τις 5+1 αλλαγές ενόσω η ΟΜ θα είχε τις δικές της "εξής δύο" και τέλος, μπορούσε να εξωθήσει τα πράγματα στο σημείο που οι Γάλλοι είναι ρεαλιστικά πιθανό ότι δεν θα άντεχαν να τα βγάλουν πέρα. Ας πούμε, αυτό που κι ο Τσόλο ήθελε, στη δική του στρατηγική εναντίον της κατάκοπης Μάντσεστερ Σίτι, να καταφέρει.
Ετσι κι αλλιώς οι Γάλλοι είχαν ήδη συνειδητοποιήσει πως η άνεση και οι πολυτέλειες στον πόλεμο, η...άπλα που λέμε, τελείωσαν με το που τελείωσε το πρώτο ημίχρονο στη Μασσαλία. Η στατιστική του ΠΑΟΚ στην Τούμπα, τα expected goals και όλα αυτά, μέσες-άκρες ισούται με τη στατιστική της ΟΜ στο Βελοντρόμ. Αλλ' οι νίκες αυτής της διπλής παρτίδας, δεν μοιράστηκαν. Μία και μία. Πήγαν και οι δύο, υπέρ της ΟΜ. Ο ΠΑΟΚ τους άφησε να ζήσουν, δεν κόλλησε το μυαλό τους στον τοίχο. Οι γκολκίπερ έπιασαν, και ο Πασχαλάκης εκεί και ο Μαντάντα εδώ. Λάθη που μπαίνουν στα highlights έγιναν, και εκεί και εδώ, και από τους μεν και από τους δε.
Η μεγάλη εικόνα, καταληκτικά, είναι ότι ο ΠΑΟΚ αποκλείστηκε από ένα παίκτη, τον Παγέτ. Εκεί, ο Παγέτ έκανε αριστουργήματα. Εδώ, έκανε γκολ το μοναδικό on-target τελείωμα της ΟΜ. Ο ΠΑΟΚ δεν είχε ανάγκη, αριστουργήματα. Για να μοιράζονταν οι νίκες μία και μία, ο ΠΑΟΚ είχε ανάγκη τον ένα "διαπιστευμένο" finisher να βάλει τη μπάλα μέσα. Τον προσέλαβε πέρυσι το καλοκαίρι και τον έχασε...πέρυσι το καλοκαίρι επίσης. Σε μια περίοδο 60 αγώνων, η μέση στατιστική καριέρας του Νέλσον Ολιβέιρα δηλοί πως φυσιολογικά (λίαν μετριοπαθώς) ο Πορτογάλος φορ αυτή τη στιγμή, στο συγκεκριμένο "προφίλ παιγνιδιού" του ΠΑΟΚ, πάνω-κάτω θα έγραφε 15 γκολ και 5 ασίστ.
Ελειψαν στον ΠΑΟΚ, τέτοια νούμερα-γκαραντί, μες στη ροή της σεζόν. Κάπως έτσι, στην ανάπαυλα της Τούμπας ο ΠΑΟΚ βρισκόταν στον ίδιο παρονομαστή όπως στην ανάπαυλα της Μασσαλίας. Δύο γκολ πίσω. Αλλά τότε, είχε μπροστά 135 λεπτά, τώρα μόνο 45. Τότε, είχε την επιλογή Ελ Καντουρί. Τώρα, όχι. Δεν είναι, ατυχία. Με τα χρόνια, από την τριβή (λόγω επαγγέλματος) με τους ειδικούς, έμαθα πως στον τραυματισμό, πολύ περισσότερο στον επαναλαμβανόμενο τραυματισμό, δεν νοείται και δεν υπάρχει τυχαιότητα. Τους καλύτερους γιατρούς να έχεις, πάλι "ακολουθείς" τον τραυματισμό. Ενώ χρειάζεσαι κάτι άλλο.
Τον επιστημονικό μηχανισμό, για να προλαμβάνεις τον τραυματισμό. Να βρίσκεις με ακρίβεια, τη δυσλειτουργία που οδηγεί στον τραυματισμό. Το αίτιο, όχι το αποτέλεσμα. Γιατί σίγουρα, κάποια δυσλειτουργία υπάρχει. Ο πολύ ωραίος άνθρωπος και πολύ ωραίος παίκτης Ομάρ, δεν εντάχθηκε στον ΠΑΟΚ σήμερα. Είναι στον ΠΑΟΚ, πέντε χρόνια αισίως. Είναι αυτονόητο πως η δυσλειτουργία έπρεπε, προ πολλού, να έχει εντοπιστεί και θεραπευτεί. Η υπ' αριθμόν ένα εισήγηση για τον ΠΑΟΚ της επόμενης ημέρας συνεπώς, θα ωφελούσε να είναι ακριβώς αυτός ο προηγμένος εξοπλισμός, άψυχος και έμψυχος.
Κοστίζει πολύ λιγότερο, από τα σωρευτικά "διαφεύγοντα χρήματα" για υπηρεσίες ποδοσφαιριστών που αμείβονται δίχως να παρέχονται. Εν ανάγκη, ας γίνει...μία μεταγραφή λιγότερη! Είσαι ο ιδιοκτήτης, υπολογίζεις το διαφεύγον κονδύλι, σου φεύγει το τσερβέλο. Οι Ιταλοί στα δικά τους lab, όλο αυτό το έκαναν συνείδηση πριν 30 χρόνια. Εμείς δεν γίνεται, στο 2022, ακόμη να μιλάμε για "ατυχίες" και για "γυάλινους" ποδοσφαιριστές. Οι ατυχίες και οι γυάλινοι, είναι οι αδαείς υπεραπλουστεύσεις των δημοσιογράφων και των οπαδών. Ο κόσμος, έχει προχωρήσει.
