Ο μέσος οπαδός του ΠΑΟΚ έχει ανοσία δεκαετιών. Έχει αιώνια αντισώματα. Έχει δει την ομάδα του με Τσαουσίλα, με Μαριφαλίεφ, με Αμαφούλε, με Φοφανά, με Άλαν και Μπαϊάνο.
Έχει βάλλει κολλύριο στα μάτια για να αντέξει επιθετικούς όπως ο Φρούντζα, ο Αμαφούλε, ο Τόργκελε, ο Σάλμον, ο Νιμανί και ο Μίλτον «Τάισον» Νούνιες.
Έχει πάθει αναφυλαξία σε κάθε επαφή της μπάλας από τον Κουμαλό, τον Ραμπούτλα, τον Σκαρντίνα, τον Βιβιάν
Έχει χρειαστεί υπογλώσσιο κάθε φορά που έπρεπε να κάνουν μία επέμβαση ο Μάινταν, ο Σαμοτούλσκι, ο Μπρκιτς και ο Ρέι.
Έχει αντέξει με Κοζμίνσκι, Άλεξιτς, Τσερνίσοφ, Γιόχανσον, Μπέρτχολντ, Μιλάνκο, Πίρβου, Αντινόλφι, Σεγκάρα, Τάχα, Ρεμπόσιο, Λεβέκ και Μουλέν.
Έχει δει, έχει ζήσει τα πάντα, αυτό που δεν περίμενε με τίποτα είναι πως θα ξαναζούσε κάτι τέτοιο. Πως θα χρειαζόταν να ανασύρει από την μνήμη του, εποχές που κάθε παιχνίδι έμοιαζε με μικρή ή μεγάλη περιπέτεια. Κάθε 90λεπτο θα ήταν και μία δοκιμασία για την σωματική και την ψυχική του υγεία.
Μέσα σε τρία μόλις χρόνια οι invincibles, οι τύποι που δεν έχαναν πουθενά κι από κανέναν, έγιναν μία ομάδα που δεν μπορεί να κερδίσει κανέναν, μία ομάδα που μπορεί να ηττηθεί από τον οποιοδήποτε.
Ο ΠΑΟΚ μετρά ήδη 5 ήττες στο πρωτάθλημα μετά από 12 αγωνιστικές. Επίδοση άλλων εποχών.
Ο διακόπτης έπεσε. Το καύσιμο τελείωσε. Η μηχανή έσβησε. Ο ΠΑΟΚ είναι πια η χαρά του κάθε πικραμένου, η ομάδα που δίνει ελπίδες σε όποιον παίζει ποδόσφαιρο.
Ο Βόλος έζησε την απόλυτη αναλαμπή στην Τούμπα, όταν το 4-1 έγινε 4-4. Έκτοτε έκανε πέντε ήττες στα επόμενα έξι παιχνίδια του, δεν ξανακέρδισε ποτέ, ο Γκιγέρμο Αμπασκάλ που τόσο επαινέθηκε για την δουλειά του βρίσκεται πια στο ταμείο ανεργίας.
Ο Ατρόμητος ήταν η μοναδική ομάδα της Super League δίχως νίκη, την βρήκε απέναντι στον Δικέφαλο, την αμέσως επόμενη αγωνιστική έφαγε εξάρα στην Τρίπολη.
Ο Ευθύμης Κουλούρης είχε να σκοράρει 2,5 χρόνια, ξαναβρήκε το χαμένο του ένστικτο απέναντι στην πρώην ομάδα του.
Ο Άρης που είχε να κερδίσει στην Τούμπα από το 2010, το έκανε φέτος.
Τα «δεύτερα» της ΑΕΛ, με παιδιά άγνωστα στο ευρύ κοινό όπως ο Σουλούκος, ο Μαϊδανος, ο Θεολόγος, ο Γκοτζαμανίδης και ο Γλυνός έζησαν για ένα βράδυ το όνειρο τους απέναντι στον ΠΑΟΚ που πήρε την ισοπαλία με φάουλ προσευχή του Κούρτιτς στα χασομέρια.
Ο Ιωνικός είχε την δεύτερη πιο στείρα επίθεση στο πρωτάθλημα (8 γκολ μετά από 12 αγωνιστικές), αίφνης αναστήθηκε απέναντι στην μοναδική ομάδα που δίνει ελπίδα σε όλους.
Ο Χοσέ Κάνιας που μετρούσε 2 γκολ σε 211 παιχνίδια πρωταθλήματος στην καριέρα του, βρήκε δίχτυα μετά από τον Σεπτέμβριο του 2019, φυσικά στο πρώτο του ραντεβού απέναντι στην πρώην ομάδα του.
Ο άγραφος Κολομβιανός Λένις που δεν είχε γκολ ή ασίστ στην Ελλάδα, κατάφερε στο ίδιο παιχνίδι να θυμίζει Ραφαμέλ Φαλκάο και Ντουβάν Ζαπάτα μαζί, με γκολ, δοκάρι, κερδισμένο πέναλτι και άλλες δύο μεγάλες χαμένες ευκαιρίες.
Σημειολογικά, ο επόμενος αντίπαλος του ΠΑΟΚ είναι η Λίνκολν. Η ομάδα από το Γιβραλτάρ που δεν έχει πάρει ούτε βαθμό μετά από 5 παιχνίδια ομίλου και ψάχνει ένα ιστορικό αποτέλεσμα σε μία συγκυρία που ίσως δεν παρουσιαστεί ξανά στην ιστορία της. Μία συνθήκη που προκαλεί τρόμο.
Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι τυχαίο, δεν οφείλεται στην κακοδαιμονία, το κακό φεγγάρι, τον ανάδρομο Ερμή, τις συναστρίες, το κακό μάτι, τις συμπτώσεις. Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ είναι καθαρά ποδοσφαιρικό -πρώτιστα θέμα ποιότητας και μετά σύνθεσης χαρακτηριστικών, κινήτρων, φόρμας, διάθεσης, ενέργειας.
Ο Δικέφαλος οφείλει να πάρει άμεσα πολύ γενναίες και πιθανώς σκληρές αποφάσεις σχετικά με το έμψυχο δυναμικό του, να δει κατάματα την αλήθεια, αν δεν θέλει να απουσιάσει από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις μετά από 12 συνεχείς παρουσίες.
Αν δεν κερδίσει την Λαμία την επόμενη αγωνιστική, μπορεί να βρεθεί άμεσα εκτός εξάδας και ζώνης πλέι-οφ! Σκληρό, αλλά αληθές.
Ο ΠΑΟΚ δεν προκαλεί πια τον φόβο στους αντιπάλους του, κάθε πόντος από εδώ και πέρα θα έρχεται με… αίμα.
