Η πολιτεία κινητοποιήθηκε, έκλεισε τα γήπεδα και άλλαξε τον αθλητικό νόμο. Οι διαιτητές προχώρησαν σε απεργία και υποχώρησαν όταν η ΕΠΟ υποσχέθηκε να εφαρμόσει συγκεκριμένα μέτρα για την προστασία τους.
Ένα από τα μέτρα ήταν η αύξηση των προστίμων στους ποδοσφαιρικούς παράγοντες για τις δυσμενείς κρίσεις προς τους διαιτητές. Μάλιστα η διοίκηση Μπαλτάκου είχε δεσμευτεί να εναρμονίσει το σχετικό πλαίσιο με αυτό της UEFA μέσα στην επόμενη σεζόν
Είναι προφανές ότι οι εμπρηστικές δηλώσεις των προέδρων λειτουργούν σαν το φυτίλι. Δημιουργούν συνθήκες απαξίας για τους διαιτητές και στρέφουν την οργή του κόσμου προς αυτούς για να κρύψουν τα πραγματικά προβλήματα των ομάδων. Η πειθαρχική αντιμετώπιση των ακραίων τοποθετήσεων υπήρχε πάντοτε, αλλά δεν εφαρμόζονταν.
Εκείνη την εποχή όλοι πίστεψαν ότι οι παράγοντες θα βουτούσαν τη γλώσσα στο μυαλό. Εγινε ακριβώς το αντίθετο. Συνέχισαν να προκαλούν το δημόσιο αίσθημα, να καταφέρονται εναντίον συγκεκριμένων ρέφερι και να ενεργοποιούν το θυμικό των φανατικών.
Γιατί συνέβη αυτό;
Το πλαίσιο των πειθαρχικών διώξεων είναι στην αρμοδιότητα του ποδοσφαιρικού εισαγγελέα. Αν δεν παρέμβει, τότε ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ο παραβατικός πρόεδρος διαβαίνει τον Ρουβίκωνα χωρίς να βραχεί. Δυστυχώς οι ποδοσφαιρικοί εισαγγελείς μοιάζουν να μην παρακολουθούν τα τεκταινόμενα. Αποφεύγουν επιδεικτικά να παρεμβαίνουν και όταν το κάνουν, ασχολούνται με τα μικρά ψάρια και όχι με τα μεγάλα.
Τα δικαιοδοτικά όργανα του ποδοσφαίρου από το 2015 συγκροτούνται με τακτικούς δικαστές. Για να λειτουργήσουν χρειάζονται είτε καταγγελίες είτε εισαγγελικές διώξεις. Οσο υφίσταται αυτή η γενικευμένη αβελτηρία στο ερευνητικό τμήμα του πειθαρχικού δικαίου, άλλο τόσο θα αυξάνονται και θα πληθύνονται οι ποδοσφαιρικοί παράγοντες που το παίζουν αρχιδιαιτητές και έχουν το θράσος να απαιτούν από την ΚΕΔ ποιος θα σφυρίξει και ποιος όχι.
