Προφανώς η εθνική δεν είναι μία ομάδα που έχει κοινή διαχείριση με τα κλαμπ. Οι αγώνες με τη Σκωτία πάντως, δίνουν στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς το πάτημα να προχωρήσει πιο άμεση στη μετάβαση που νομοτελειακά θα συνέβαινε σύντομα.
Η σκέψη του στο πρώτο παιχνίδι, προφανώς εμπεριείχε την λογική της ομαλής μετάβασης. Εμπιστοσύνη στο υπάρχον γκρουπ με πινελιές νεότητας, όμως το πράμα δεν τράβηξε. Βρήκε την ευκαιρία στον επαναληπτικό, να δοκιμάσει την λογική της άμεσης μετάβασης στην επόμενη μέρα.
Χώρεσε τον Ντέλια, τον Καρέτσα, τον Τζόλη, τον Ζαφείρη, τον Μουζακίτη στο ίδιο σχήμα, άλλαξε τα μπακ του με αυτά που ταιριάζουν περισσότερο στον συγχρονισμό και το ταλέντο των μικρών, χρησιμοποίησε τον φορ που παίζει σε σωστούς χρόνους και είναι καλύτερος στο συνδυαστικό. Και το αποτέλεσμα ήταν μυθικό. Ο Γιοβάνοβιτς πλέον μπορεί να μπει στον αυτόματο πιλότο. Θα είναι τα πιο εύκολα και τα πιο ευχάριστα λεφτά της καριέρας του. Απλά αυτοί οι τύποι, δεν χρειάζονται χαλινάρι. Ξέρουν όλα τα βασικά του αθλήματος σωστά, έχουν το ταλέντο, άστους ελεύθερους και δεν θα σε εκθέσουν.
Η εθνική με μεγαλύτερο ηλικιακά παίκτη τον Γιαννούλη που δεν είναι 30, παρουσίασε ένα θέαμα τρομακτικό για κάποιους που θα την αντιμετωπίσουν. Και αυτό όχι μόνο γιατί υπήρξε το εμφατικό 0-3 χάρις στο ταλέντο της τριάδας πίσω από τον φορ και τις εξαιρετικές δημιουργικές στιγμές του Μουζακίτη και του Βαγιαννίδη στα δύο γκολ, αλλά κυρίως γιατί δεν φάνηκε στο κομμάτι της διαχείρισης πουθενά η απειρία. Έντεκα 30χρονοί, δεν θα μπορούσαν να διαχειριστούν τόσο έξυπνα μία νοκ άουτ αναμέτρηση.
Παλαιότερα έβγαζα εκνευρισμό γιατί έβλεπα πως δεν δίνουν άμεσα σημαντικό ρόλο στον Κωνσταντέλια. Του χρέωσαν ένα θέμα συμπεριφοράς, του χρέωσαν ανετοιμότητα, του χρέωσαν διάφορα για να δικαιολογήσουν πως αυτό το αριστούργημα δεν είναι έτοιμο να ανταπεξέλθει.
Στη δεύτερη μόλις εμφάνιση ως βασικός, πάρε γκολ και δύο ασίστ, πάρε no look ασίστ και άντε στην ευχή της Παναγιάς. Σε νοκ άουτ αναμέτρηση παρακαλώ…
Μπορεί ο Ντέλιας να είναι το κεντρικό πρόσωπο σήμερα, αλλά προφανώς και δεν είναι το μοναδικό. Ο 17χρονός Καρέτσας οργίασε, ο Ζαφείρης έπεισε πως μπορεί με τον πλέον εμφατικό τρόπο. Η απορία για τον Μουζακίτη για το αν μπορεί, είχε απαντηθεί στα δικά μου μάτια από τον ρόλο που έχει στην ομάδα του. Δεν υπήρχε λόγος για φόβο.
Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει. Η ένταση, το συνδυαστικό και οι επαφές είναι τα στοιχεία που κάνουν τη διαφορά. Όποιος δεν τα έχει, δεν μπορεί να ανταπεξέλθει. Και η εικόνα της σημερινής εθνικής, θα πρέπει να προβληματίσει κάποια άλλα παιδιά που έχουν μείνει πίσω στα στοιχεία αυτά ενώ είναι μεγάλα ταλέντα. Γιατί αυτοί που έπαιξαν, τα έχουν σε απόλυτο βαθμό και στους περισσότερους δεν έχουμε δει το ταβάνι τους.
