Είσαι στους αδύναμους σε προκριματικά Champions League. Σου έρχονται ως πιθανοί αντίπαλοι, η Γκενκ και η Ντνίπρο. Όσο κι αν λέμε για την κακή παράδοση με τους Βέλγους, είτε η μία είτε η άλλη, είναι ομάδες που πρέπει να τις περάσεις. Αν θες να μιλάς για επιστροφή στην Παναθηναϊκή κανονικότητα. Κι επειδή δεν είναι πλέον μια νέα ομάδα, που θα έχει περιορισμένο μπάτζετκι αυτό θα την καθιστά αδύναμη στην ενίσχυση και στα υλικά που θα έχει για να προχωρήσει.
Γκενκ και Ντνίπρο είναι τεράστια ευκαιρία, ξεκάθαρα τα πράγματα. Όχι εύκολο φυσικά, μην το πάμε στο άλλο άκρο. Όμως έρχεται η ίδια η μοίρα και σου λέει «μεγάλε, ξύπνα». Γιατί να ξυπνήσεις; Επειδή όπως ακριβώς είναι τεράστια ευκαιρία, θα θεωρηθεί συγχρόνως και αποτυχία το να μην είσαι εσύ έτοιμος την ώρα που πρέπει. Ναι, μπορεί να αποκλειστείς χτύπα ξύλο. Όμως να αποκλειστείς έχοντας κάνει εσύ όλα όσα πρέπει κι όπως πρέπει.
Η κλήρωση της 21ης Ιουνίου εκ των πραγμάτων είναι ευκαιρία και υποχρέωση. Ταυτόχρονα είναι και καμπάνα ολόκληρη όχι απλά καμπανάκι. Πρώτες μέρες Ιουνίου σε μια περίοδο που θεωρητικά θα «έτρεχες» τις μεταγραφές για να έχεις φέρει τουλάχιστον 3-4 παίκτες, βασικές σου επιλογές, μέχρι την προετοιμασία. Αρχίζει σε λιγότερο από 10 μέρες και στις 25 του μήνα υπάρχει αναχώρηση για το βασικό στάδιο.
Δεν αναφέρουμε τις ημερομηνίες επειδή έκανε τη δήλωση ο Γιάννης Αλαφούζος. Είναι λάθος να λέμε απλά φέρε 3-4 παίκτες επειδή το είπε ο ιδιοκτήτης. Το θέμα είναι να φέρεις μέχρι το βασικό στάδιο της προετοιμασίας ακόμη περισσότερους από 3-4, επειδή το χρειάζεσαι. Επειδή θες προσθήκες ποιότητας που θα σε ανεβάσουν επίπεδο. Θα σου δώσουν όλα εκείνα που σου λείπουν ποδοσφαιρικά, ηγετικά. Μετατρέποντας τον Παναθηναϊκό στην ομάδα που οι άλλοι θα συζητούν ως πιθανό αντίπαλο που πρέπει να αποφύγουν πάση θυσία. Απλά η εκπλήρωση του ήρθαν 3-4 μέχρι τότε, δε λέει κάτι. Το ποιοι θα είναι και φυσικά πόσο γρήγορα θα έρθουν, λέει τα πάντα.
Μέχρι τώρα τί έχουμε; Έφυγε ο Κουρμπέλης, αρχηγός και βασικός παίκτης σου. Ο καλύτερος χαφ της ομάδας ειδικά στους τελευταίους μήνες της σεζόν. Έφυγε ο Σάρλια. Έφυγε ο Σάντσες. Ήρθε ο Ζέκα. Συναισθηματική κίνηση, ποδοσφαιρικά έχουμε αισιοδοξία πως θα δώσει πράγματα. Όχι όμως ως η λύση που θα σου αλλάξει τα δεδομένα και τη ζωή.
Για το επίπεδο της ενίσχυσης και της ποιοτικής αναγκαιότητας που υπάρχει, ο Παναθηναϊκός μέχρι τώρα δεν έχει κάνει κάτι. Δε γίνεται να μη γεννιέται ο φόβος λοιπόν, επειδή το περσινό παράδειγμα είναι ακόμη νωπό στις μνήμες όλων. Τότε που είχες τη δυσκολότερη κλήρωση και πήγες να παίξεις με τη Σλάβια Πράγας μετά από 5 χρόνια απουσίας απ’ την Ευρώπη, έχοντας ως λύσεις τον Βαγιαννίδη και τον Καμπετσή. Καλά χρυσά τα παιδιά, όμως δεν ήταν σε θέση να επαναφέρουν τον Παναθηναϊκό στο σημείο που πρέπει να βρίσκεται.
Κι αν πάλι σκεφτούμε πως εντάξει, σιγά την Γκενκ ή σιγά την Ντνίπρο που θα πρέπει να κάνουμε και τόσες μεταγραφές για να τις περάσουμε, σκεφτείτε το απλά: Οι Ουκρανοί που θα ήταν η ιδανική κλήρωση, έχουν χαφ αυτόν που εσύ είχες ως πρώτη επιλογή την περασμένη σεζόν και δεν κατάφερες να αποκτήσεις (Μπλάνκο), ενώ ο φορ τους (Ντόβμπικ) είναι διεθνής Ουκρανός με 15 εμφανίσεις 6 γκολ, έχει τουλάχιστον διπλάσια αξία απ’ τον δικό σου στράικερ στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο και τη σεζόν που ολοκληρώθηκε είχε 39 ματς 29 γκολ και 8 ασίστ.
Ο Παναθηναϊκός πρέπει να τρέξει. Φαινομενικά είναι πολύ νωρίς αρχές Ιουνίου, πρακτικά δεν είναι καθόλου όταν σε 1,5 μήνα από τώρα έχεις τα ματς που θα κρίνουν πάνω απ’ τη μισή σου σεζόν. Μια σεζόν που δεν πρέπει κανείς να ξεχνάει πως δεν πρόκειται για περίοδο που πρέπει απλά να δείξεις αγωνιστική βελτίωση, δεν πρέπει απλά να παρουσιάσεις εξέλιξη. Πρέπει να επανέλθεις σε Ευρωπαϊκούς ομίλους σε όσο καλύτερη διοργάνωση μπορείς, πρέπει να πάρεις το πρωτάθλημα. Όχι να το διεκδικήσεις, να το πάρεις. Αυτά για να γίνουν, πρέπει να εκπληρώσεις την βασικότερη προϋπόθεση: Ενίσχυση του ρόστερ με ποιότητα και προσωπικότητα που θα γίνουν σημεία αναφοράς κι όχι απλά καλές προσθήκες.
Ξέρουμε κι απ’ τα προηγούμενα χρόνια πως ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς καθυστερεί. Ξέρουμε επίσης πως αυτός έφερε τον Παναθηναϊκό στο σημείο της ελπίδας, γέμισε το γήπεδο, έκανε τον φίλαθλο του Τριφυλλιού να σηκώσει κεφάλι. Οπότε οποιαδήποτε συζήτηση μπορεί να σκεφτεί κάποιος για τον Σέρβο, σταματά σε αυτό το επίπεδο, της σκέψης. Συν τοις άλλοις, ο ίδιος ανέφερε στην τελευταία συνέντευξη Τύπου πως αυτή τη φορά θέλει κι ο ίδιος να «τρέξει» το πράγμα γρηγορότερα. Κοινώς αντιλήφθηκε το λάθος το περσινό με την καθυστέρηση στις επιλογές.
Την ίδια ώρα, πρέπει να δούμε και τι γίνεται συνολικά. Αυτή τη φορά δε μιλάμε μόνο για τον Ιβάν που πρέπει να βρει, να ψάξει, να ρωτήσει, να μάθει, να ξεψναχνίσεικαι μετά να αρχίσουν διαπραγματεύσεις. Δε μιλάμε και για μια ομάδα που είναι στα τάρταρα και πρέπει να πείσει παίκτες πως έχει φιλοδοξία. Ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα που έχασε στο τέλος τον τίτλο-όπως τον έχασε-είναι η ομάδα που θα παίξει προκριματικά Champions League. Με βάσιμες ελπίδες θα προχωρήσει.
Παράλληλα, είναι η ομάδα που ξέρει εδώ και μήνες που θα χρειαστεί ενίσχυση. Ήξερε πως θέλει τεράστια αναβάθμιση στα χαφ, ήξερε πως θέλει στόπερ, ήξερε πως θέλει δεξί μπακ, ήξερε τα πάντα. Θεωρητικά δε βρισκόμαστε στο 2021. Υπάρχει σκάουτινγκ, υπάρχουν άνθρωποι που έπρεπε να παρακολουθούν παίκτες και να έχουν έτοιμες λίστες. Γνωρίζοντας και τα θέλω του προπονητή φυσικά. Έτσι ώστε να τρέξουν πιο γρήγορα οι διαδικασίες. Υπάρχει η προσθήκη ενός τεχνικού διευθυντή με μοναδικό σκοπό αυτό ακριβώς: Να τρέχει γρηγορότερα τις διαδικασίες. Μέχρι τώρα είμαστε μόνο στην θεωρία. Ο χρόνος πιέζει για πράξεις.
Προφανώς κι εμείς που είμαστε εκτός ομάδας, δεν ξέρουμε ακριβώς τι γίνεται στο θέμα της πορείας των προσπαθειών για ενίσχυση. Τόσο αναφορικά με τα ονόματα που πρέπει να είναι παίκτες γεμάτοι ποιότητα και ηγετικά στοιχεία, όσο και το σημείο που βρίσκονται οι διάφορες υποθέσεις. Βλέπουμε όμως πως έχουμε φτάσει σχεδόν μια βδομάδα πριν την έναρξη της προετοιμασίας και απλά φαίνεται σα να έχει χαθεί χρόνος. Κάτι που μόνο ως καλό σημάδι δεν μπορεί να εκληφθεί, λες κι ο Παναθηναϊκός δεν έμαθε απ’ τα λάθη του στο συγκεκριμένο τομέα.
Μόνο που αυτή τη φορά το διακύβευμα είναι τεράστιο. Η πίεση υπερβολικά μεγαλύτερη, όπως και η ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί. Σημείο για να πούμε πως ο Παναθηναϊκός έμεινε στάσιμος, δεν υπάρχει. Ή θα γίνουν όσα πρέπει και το Τριφύλλι θα κάνει αυτό το καθοριστικό βήμα προς τα πάνω, ή θα μιλάμε για τεράστιο πισωγύρισμα. Μοιάζει αρκετά αυστηρό να λέγεται αρχές Ιουνίου, όμως τα δεδομένα είναι ξεκάθαρα. Κι εδώ που τα λέμε, καλύτερα να είμαστε αυστηροί, παρά στο τέλος να ψάχνουμε να βρούμε τι έφταιξε.
