Ο Νίκος Θωμαΐδης έβαλε το δικό του λιθαράκι στα τμήμα πυγμαχίας του Δικεφάλου, ένα τμήμα που έχει «χτίσει» τη δική του παράδοση εδώ και αρκετά χρόνια. Ανέλαβε ως προπονητής από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του (από το 1967 μέχρι περίπου το 1980). Κατά τη διάρκεια της θητείας του είχε πολλές επιτυχίες με τους αθλητές του, ενώ αρκετοί από αυτούς ήταν μέλη των Εθνικών ομάδων και μετέπειτα ακολούθησαν την προπονητική καριέρα.
Ο Νίκος Θωμαΐδης μαζί με τον αδερφό του Δημήτρη (προπονητής και βαλκανιονίκης, απεβίωσε πριν δύο χρόνια) ξεκίνησαν σε νεαρή ηλικία την πυγμαχία, ήταν πρωταθλητές για τέσσερα σερί χρόνια, (1957, 1958, 1959, 1960), αλλά στη συνέχεια η προπονητική τους καριέρα τους έφερε «αντιμέτωπους», πάντα όμως σε υγιή πλαίσια, καθώς ο ένας ήταν προπονητής στον ΠΑΟΚ και ο άλλος στον Ηρακλή. Μεταξύ των δύο ομάδων, υπήρχε πάντα ευγενής άμιλλα και συναγωνισμός και ήταν τα δύο τμήματα που εκπροσωπούσαν σταθερά τη Βόρεια Ελλάδα στις μεγάλες διοργανώσεις, όπως θυμάται ο ανιψιός του Νίκου Θωμαΐδη, και γιος του Δημήτρη, Στέφανος.
«Δείγμα των καλών σχέσεων των δύο ομάδων και του κλίματος οικογένειας μεταξύ αθλητών και προπονητών είναι και ένα παλιό περιστατικό, όπου οι δύο προπονητές ήταν αντίπαλοι. Σε τελικό, με τους αθλητές του ΠΑΟΚ και του Ηρακλή, ο τελευταίος έχανε στα σημεία, και ο πατέρας μου, Δημήτρης καθώς οι προβολείς ήταν στραμμένοι μόνο στο ρινγκ, πήγε από την πλευρά του ΠΑΟΚ και έριξε πετσέτα... με τον διαιτητή να κατοχυρώνει τον αγώνα υπέρ του Ηρακλή, αλλά στη συνέχεια φυσικά κέρδισε ο ΠΑΟΚ. Δεν υπήρχε τότε κάτι το οπαδικό. Ο θείος μου, ο Νίκος, ήταν δοτικός σαν άνθρωπος και με πολλή αίσθηση του χιούμορ», όπως αναφέρει στο SDNA, ο Στέφανος Θωμαΐδης, που συνεχίζει την ενασχόληση της οικογένειας με την πυγμαχία.
