Για τον Νταμίρ Κάναντι ήταν η Δευτέρα μία τόσο έντονη ημέρα, μία ημέρα γεμάτη συναισθήματα. Βλέπετε η επόμενη του τελευταίου του αγώνα στον πάγκο του Ατρόμητου κόντρα στον ΟΦΗ το βράδυ της Κυριακής ήταν και η ημέρα που θα αποχαιρετούσε την Ελλάδα μετά από δύο χρόνια παρουσίας του εδώ. Εκτός αυτού, είχε και τα γενέθλιά του. Συμπλήρωσε τα 49 του χρόνια και όπως χαρακτηριστικά μας είπε, «όλα μαζί έπεσαν». Πέρασαν δύο χρόνια μέσα στο οποία δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως κόσμησε το ελληνικό ποδόσφαιρο. Άνθρωποι με την κουλτούρα και την νοοτροπία του σπανίζουν στα μέρη μας και ήταν πραγματικά τυχερή η ομάδα του Περιστερίου που τον είχε στον πάγκο της για τις δύο αυτές αγωνιστικές περιόδους.
Το πρωί της Δευτέρας κλείσαμε το ραντεβού μας για το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» και εκείνος ήταν συνεπέστατος. Check in νούμερο 146, η πτήση της Austrian Airlines με προορισμό τη Βιέννη προγραμματισμένη για τις 14:50. Λίγα λεπτά μετά τις 13:00 και ο Αυστριακός τεχνικός ήταν ήδη στην ουρά για να αφήσει τις αποσκευές του. Ήταν αρκετές, η αλήθεια είναι, μιας και έφευγε οριστικά από την Αθήνα. «Είναι μία τόσο δύσκολη ημέρα» ήταν μία από τις πρώτες του φράσεις. Έκλεινε ένα σημαντικό κεφάλαιο της ζωής του και παράλληλα σκεφτόταν πως αφήνει πίσω μία τόσο όμορφη χώρα με υπέροχους ανθρώπους, όπως μας εξήγησε. Στο πλευρό του ο φροντιστής του Ατρόμητου, Σαράντος Χατζηγιαννάκης, που τον συνόδευσε στο αεροδρόμιο.
Αφού, λοιπόν, τακτοποίησε όλες τις εκκρεμότητες των αποσκευών του και αποχαιρέτησε τον στενό του συνεργάτη με έναν θερμό και συναισθηματικά φορτισμένο εναγκαλισμό, ήταν η ώρα λίγο πριν περάσει τον πρώτο έλεγχο και πάει προς την πύλη του, να πει το τελευταίο του «αντίο» στην Ελλάδα μέσα από το SDNA. Όπως θα διαπιστώσετε διαβάζοντας τη συνέντευξή του, αισθάνεται πως φεύγει «πλούσιος» από εμπειρίες μετά από όσα έζησε όντας τεχνικός της ομάδας του Περιστερίου καθώς μεταξύ άλλων «έμαθε να αποδέχεται κάποια πράγματα».
Κρατάει τις θετικές στιγμές από αυτό το πέρασμά του από την Ελλάδα και αισθάνεται ευχαριστημένος που πέτυχε τους στόχους που έβαλε όταν πρωτοήρθε στα μέρη μας. Παράλληλα, αναφέρεται στους δύο λόγους για τους οποίους οι Περιστεριώτες δεν κατάφεραν να μπουν στην τριάδα του πρωταθλήματος τις δύο αυτές σεζόν, επισημαίνει το μεγαλύτερο κατά τη γνώμη του πρόβλημα που αντιμετωπίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο και όντας ρεαλιστής ξεκαθαρίζει πως για μία ομάδα όπως ο Ατρόμητος το οικονομικό θα αποτελεί πάντα ανασταλτικό παράγοντα. Για το τέλος; Αφήνει ανοιχτό παράθυρο επιστροφής του μία μέρα στην Ελλάδα, καθώς όπως χαρακτηριστικά λέει «μου άρεσε που δούλεψα εδώ».
Ένα βήμα πριν επιβιβαστείτε στο αεροπλάνο, ποια είναι τα συναισθήματά σας;
«Είναι σίγουρα ένα άσχημο συναίσθημα, δεν είναι μόνο ότι αφήνω το ελληνικό ποδόσφαιρο αλλά το ότι αφήνω εδώ πολλούς φίλους. Είναι μία στιγμή σίγουρα πολύ δύσκολη».
Όταν πριν δύο χρόνια ήρθατε στην Ελλάδα μπορούσατε να φανταστείτε πως θα έχετε αυτή την πορεία εδώ;
«Όχι. Στην αρχή οργανώθηκα με τους συνεργάτες μου και σίγουρα δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα μείνω τόσο. Είχαμε ακούσει πολλά για το ελληνικό ποδόσφαιρο αλλά πλέον ξέρω πως για να το καταλάβεις πρέπει να εργαστείς εδώ. Είμαι πολύ περήφανος που εργάστηκα εδώ και σίγουρα αποχωρώ πολύ πιο ώριμος και έχοντας μάθει πολλά. Εξέλιξα πέραν των γνώσεων μου στην προπονητική και την προσωπικότητά μου. Είδα πολλές καταστάσεις εδώ στην Ελλάδα και έμαθα από αυτές. Πολλούς νέους χαρακτήρες και αυτό είναι επίσης σημαντικό».
Αν σας ζητούσα να ξεχωρίσετε μία στιγμή από αυτή σας τη διαδρομή εδώ στην Ελλάδα ποια θα ήταν;
«Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μόνο μία. Υπάρχουν πολλές όμορφες στιγμές που έζησα εδώ. Μπορώ μόνο να ευχηθώ στο σύλλογο, στους ανθρώπους γύρω από αυτόν και στον κόσμο τα καλύτερα. Σίγουρα ήταν πολύ σημαντική η έξοδος για δύο συνεχόμενες σεζόν στο Γιουρόπα Λιγκ, όπως επίσης το ότι καταφέραμε να στείλουμε παίκτες στην Εθνική ομάδα. Πέρσι είχαμε στον Ατρόμητο τον καλύτερο τερματοφύλακα του πρωταθλήματος αλλά και τον καλύτερο παίκτη. Φέτος είχαμε τον πρώτο σκόρερ και καταφέραμε επίσης να εξελίξουμε κάποιους παίκτες όπως ο Γιαννούλης. Υπάρχουν, λοιπόν, πολλές καλές στιγμές».
«Στην Ελλάδα έμαθα να αποδέχομαι κάποια πράγματα…»
Αισθάνεστε να φεύγετε «σοφότερος» από την Ελλάδα μετά την διετή σας εμπειρία στον Ατρόμητο;
«Με βοήθησε πολύ να μεγαλώσω, ίσως και το να μάθω να αποδέχομαι κάποια πράγματα. Δεν ήρθα για να αλλάξω το ελληνικό ποδόσφαιρο αλλά για να πετύχω σε αυτό. Νομίζω πως ως προς αυτό τα κατάφερα και έτσι είμαι ευχαριστημένος».
«Οι διαιτητές και η αποχώρηση του Γιαννούλη δεν μας άφησαν να μπούμε στην τριάδα»
Μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια υπήρξαν στιγμές που ο Ατρόμητος χαρακτηρίστηκε ως η «Λέστερ της Ελλάδας». Εσείς το βλέπατε έτσι;
«Ήταν πολύ όμορφο, ήταν θα έλεγα μία ένδειξη σεβασμού στην προσπάθεια που κάναμε. Εμείς σε κάθε ματς προσπαθούσαμε να πάρουμε το καλύτερο αποτέλεσμα. Λέγαμε κάθε φορά πως για εμάς η τρίτη θέση είναι όπως για τις μεγάλες ομάδες το να κατακτήσουν τον τίτλο. Υπήρξαν μεγάλες ευκαιρίες ίσως όχι για να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα αλλά για να μπούμε στην τριάδα. Βρεθήκαμε πολύ κοντά αλλά δεν τα καταφέραμε και για αυτό ευθύνονται σε πολλές περιπτώσεις οι διαιτητές αλλά και το γεγονός πως φέτος χάσαμε την ισορροπία μας στο μέσο της σεζόν εξαιτίας της αποχώρησης του Γιαννούλη. Ήταν μία πραγματικά δύσκολη κατάσταση για την ομάδα».
«Όταν υπάρχουν τόσες επιθέσεις στους διαιτητές δεν γίνεται να σφυρίζουν ό,τι βλέπουν»
Η άποψή σας για την ελληνική διαιτησία;
«Θεωρώ πως το VAR θα βοηθήσει πολύ το ελληνικό ποδόσφαιρο τη νέα σεζόν. Και για τους διαιτητές πολλές φορές δεν είναι εύκολο με την πίεση που υπάρχει. Όταν ακούω για τόσες επιθέσεις προς τους διαιτητές καταλαβαίνω πως η πίεση είναι πολύ μεγάλη και δεν γίνεται να σφυρίζουν ό,τι βλέπουν. Πιστεύω πως το VAR θα βοηθήσει πολύ τους ίδιους τους διαιτητές πρώτα από όλους».
Τι πιστεύετε πως λείπει από ομάδες όπως ο Ατρόμητος προκειμένου να κάνουν ένα ακόμα βήμα παραπάνω; Είναι θεωρείτε καθαρά θέμα χρημάτων;
«Σκεφτείτε πως ο Ατρόμητος έκανε αυτή την πορεία παίρνοντας δανεικούς παίκτες από τον ΠΑΟΚ ή τον Ολυμπιακό. Παίκτες, δηλαδή, που δεν θα έπαιζαν στις ομάδες τους όπως ο Γιαννούλης, ο Ρισβάνης, ο Γιαννιώτης, ο Ουάρντα και ο Κουλούρης. Στην ομάδα μας πήραν χρόνο συμμετοχής και τώρα είναι έτοιμοι ποδοσφαιριστές. Δεν μπορούσαμε στον Ατρόμητο να δώσουμε 2 ή 3 εκατομμύρια για έναν παίκτη ή να πληρώσουμε μεγάλα συμβόλαια. Παρ’ όλα αυτά, στο κλαμπ υπάρχει σταθερότητα και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Έχει έναν πολύ καλό πρόεδρο και έναν πολύ καλό τεχνικό διευθυντή. Γίνεται πολύ καλή δουλειά και υπάρχει οικογενειακό κλίμα, αυτό είναι το σημαντικότερο στοιχείο στον Ατρόμητο».
Ποιο θεωρείτε πως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου;
«Θα έλεγα πως το σημαντικότερο πρόβλημα είναι ότι όλοι κοιτούν το αποτέλεσμα. Θέλουν η επιτυχία να έρθει γρήγορα και δεν έχουν υπομονή. Πρέπει πρώτα από όλα να χτίζεις το μέλλον. Να κοιτάς πως θα εξελιχθείς σε όλα τα επίπεδα για να φτάσεις στον στόχο. Να δίνεις μεγάλη σημασία στις Ακαδημίες αφού αυτές μπορούν να φέρουν τους αυριανούς παίκτες της πρώτης ομάδας».
Ποια ήταν η καλύτερη ελληνική ομάδα αυτή τη διετία που ήσασταν εδώ;
«Στο τέλος θα έλεγα πως η ομάδα που παίρνει το πρωτάθλημα είναι η καλύτερη. Άπαξ και μία ομάδα παίρνει τους περισσότερους βαθμούς δεν της λείπει κάτι για να θεωρηθεί καλύτερη».
Οι δικές σας σκέψεις για το μέλλον; Ποιο θα θέλατε να είναι το επόμενο βήμα σας;
«Προς το παρόν επιστρέφω στην Αυστρία, στην οικογένειά μου. Είμαι σε συζητήσεις με κάποιες ομάδες και θα δούμε μέσα στο επόμενο διάστημα τι τελικώς θα γίνει. Ίσως θα ήθελα να περάσω έναν – δύο μήνες με την οικογένειά μου αλλά δεν μπορώ να αποκλείσω και το ενδεχόμενο να βρω ομάδα πιο άμεσα».
«Ίσως επιστρέψω κάποια στιγμή»
Σκέφτεστε την επιστροφή σας στην Ελλάδα στο μέλλον;
«Για την ώρα, όχι. Παρ’ όλα αυτά, μου άρεσε που δούλεψα εδώ, μου άρεσε η ζωή εδώ. Έτσι, δεν μπορώ να αποκλείσω το να επιστρέψω κάποια στιγμή και να αναλάβω και πάλι ελληνική ομάδα».
Σε εκείνο το σημείο τον ευχαριστήσαμε, του σφίξαμε το χέρι και τον αποχαιρετήσαμε. Κάναμε μαζί του λίγα ακόμα μέτρα μέχρι τον έλεγχο της Αστυνομίας και του ευχηθήκαμε «Καλό ταξίδι». Μαζί, του εκφράσαμε και την ελπίδα μας να επιστρέψει μία μέρα στην Ελλάδα. Έχει ανάγκη η χώρα μας και το ποδόσφαιρό μας από ανθρώπους σαν τον Νταμίρ Κάναντι.
