Για ένα ακόμη ματς, ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς προβλημάτισε στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα με την απόδοσή του, κυρίως από τη μέση και μπροστά, ωστόσο δύο εξαιρετικές στιγμές ήταν αρκετές για να του δώσουν την ώθηση που χρειάστηκε ώστε να ξεπεράσει το εμπόδιο της σοβαρής και επικίνδυνης Αντβέρπ, με 2-1. Οι Πειραιώτες, με τα γκολ των Ελ Αραμπί (52') και Ρέαμπτσιουκ (87') στο δεύτερο ημίχρονο, πήραν έτσι τη δύσκολη νίκη που τους φέρνει στην κορυφή του 4ου ομίλου μετά την ισοπαλία στο άλλο ματς, γλιτώνοντας το... έμφραγμα.
Όσον αφορά στην εικόνα του ματς, παρότι η Αντβέρπ είναι μια ομάδα που αρέσκεται στο γρήγορο ποδόσφαιρο και προσπαθεί συνήθως να χτυπήσει στην κόντρα, σε αυτό το ματς επέλεξε να παίξει με διπλή ζώνη άμυνας και σε αργό τέμπο προκειμένου να μην αφήσει τον Ολυμπιακό να κάνει το παιχνίδι του που συνήθως είναι πολύ πιο αποτελεσματικό όταν βρίσκει κενούς χώρους. Αυτό η επιλογή της είχε φυσικά αντίκτυπο σε όσα συνέβησαν στο πρώτο ημίχρονο. Η πίεση των Βέλγων στο ξεκίνημα, ώστε να σπάσει την κυκλοφορία μπάλας του Ολυμπιακού ήταν αποτελεσματική, όμως οι «ερυθρόλευκοι» σταδιακά κατάφεραν να πάρουν τον έλεγχο του αγώνα και να κάνουν κατοχή μπάλας, ψάχνοντας με υπομονή και παιχνίδι από τις πτέρυγες (κυρίως την αριστερή) τις ευκαιρίες τους.
Για σχεδόν όλο το πρώτο ημίχρονο βέβαια, για την ομάδα του Μαρτίνς έλειψε η κίνηση στον χώρο και οι πάσες ήταν ένα κλικ πιο αργές απ' ότι χρειαζόταν ώστε να διασπαστεί η μαζική βελγική άμυνα, ενώ δεν έλειψαν και κάποια βιαστικά λάθη που έσπασαν τον επιθετικό ρυθμό των γηπεδούχων. Γενικά, πλην λίγων εξαιρέσεων, στον Ολυμπιακό έλειψε και πάλι για αρκετή ώρα, η αποτελεσματική δημιουργία και γενικότερα οι επιθετικές ιδέες, σε ομαδικό ή ατομικό επίπεδο. Το αποτέλεσμα όλων αυτών -πλην εξαιρέσεων και πάλι- ήταν η Αντβέρπ να αμύνεται αποτελεσματικά στα πρώτα 45 λεπτά του αγώνα. Σε αυτό το πρώτο ημίχρονο παίχτηκε ένα μοιρασμένο ματς, με τις δύο ομάδες να έχουν από 2-3 αξιόλογες στιγμές αλλά γενικά τον Ολυμπιακό να μην έχει την βελτιωμένη εικόνα που θα περίμενε να δει ο Πέδρο Μαρτίνς και κυρίως από τη μέση και μπροστά.
Στο δεύτερο ημίχρονο πια, ο Ολυμπιακός βρήκε τη μία καλή στιγμή δημιουργίας (από τον Μαντί) και ταυτόχρονα την εξαιρετική εκτέλεση του Ελ Αραμπί, στην του πρώτη φάση (52'), ώστε να μπει μπροστά στο σκορ. Βέβαια, όταν το κατάφερε στη συνέχεια οι «ερυθρόλευκοι» δεν διαχειρίστηκαν όπως θα έπρεπε το ματς. Έδωσαν χώρο και χρόνο στον αντίπαλο να κάνει παιχνίδι και τελικά το πλήρωσαν αφού οι ούτως η άλλως επικίνδυνοι στην επίθεση Βέλγοι, κατάφεραν να ισοφαρίσουν με πανομοιότυπο τρόπο και την κεφαλιά του Σαμάτα στο 74'. Παρά τις μαζεμένες αλλαγές του Μαρτίνς, η Αντβέρπ ήταν και πάλι αυτή που είχε τις καλύτερες επιθετικές στιγμές, αφού πλέον ο Ολυμπιακός είχε χάσει την αυτοκυριαρχία του.
Στο δίλεπτο 84-86 δύο σουτ των Βέλγων πέρασαν ελάχιστα δίπλα από τα δοκάρια του Βατσλίκ και ενώ όλα έδειχναν ότι ο Ολυμπιακός θα ήταν τελικά και... ευχαριστημένος με την ισοπαλία όπως εξελισσόταν το ματς, ήρθε η λύτρωση! Ο Ρέαμπτσιουκ πέτυχε στο 87' το γκολ της... ζωής του και έβαλε τις καρδιές όλων στο Λιμάνι στη θέση τους, γλιτώνοντας την για μια ακόμη φορά προβληματική ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς από το σοκ της γκέλας στην πρεμιέρα του ομίλου. Αντιθέτως, μετά το 1-1 στο άλλο ματς, μπαίνει και... καβάλα στο άλογο στη δεύτερη αγωνιστική του ομίλου!