Να πούμε πως δεν το φοβόμασταν; Θα βγούμε ψεύτες. Ο Άρης είναι η ιδανική ομάδα για αυτοχειρίες. Θες σε ματς που κρίνουν τίτλο; Σε ματς που είναι ικανά να συνεχίσουν σερί, για να τον κρατήσουν ψηλά; Θες σε τέτοια παιχνίδια που κρίνουν έξοδο στην Ευρώπη; Οι παίκτες του Άρη παθαίνουν "τσό-τσό" και ξενερώνουν τον κόσμο της ομάδας. Έχει καταντήσει, πια, παράδοση.
Οι παίκτες του Μαρίνου Ουζουνίδη δείχνουν να μην έχουν καταλάβει στο 100% το τι συνέβη απόψε. Με τον Αστέρα να πλησιάζει στο -4 και να δείχνει ορεξάτος να το κυνηγήσει ως το φινάλε. Από την πλευρά των κιτρινόμαυρων έχουμε τον Νταρίντα να λέει στις δηλώσεις, μετά το ματς, "It's ok".
...It's NOT ok my friend! Και ευτυχώς το είπε ο Νταρίντα, που είναι μονίμως τίμιος, και δεν το είπε κανείς άλλος. Δυστυχώς ο Άρης έπρεπε σήμερα να "καθαρίσει" την πεντάδα. Έστω και αν κέρδισε και ο Αστέρας στην Κρήτη. Τουλάχιστον έπρεπε να συνεχίσει με 4/4 και να δείξει άτρωτος. Αντ' αυτού έδειξε νωθρός και κουρασμένος. Έδειξε να στερεύει από φαντασία και καθαρό μυαλό και παρουσιάστηκε κατώτερος των περιστάσεων. Επομένως, μόνο "ΟΚ" δεν είναι τα πράγματα.
Λέγαμε από την αρχή πως το 5-8 είναι αρκετά μίζερο και άδικο για τον Άρη. Δώστε μας όμως και το επιχείρημα από την μεριά σας, ως παίκτες, για να το υποστηρίξουμε όλο αυτό. Περιμέναμε από τον Άρη να κάνει το 6/6 και να "κλείνει" στόματα. Όχι να μπούμε πάλι σε διαδικασία μαθηματικών και άγχους.
Ο κόσμος κουράζεται και ξενερώνει, πολύ περισσότερο από τους παίκτες. Πως θα ζητήσεις γεμάτο γήπεδο με Αστέρα, αν συνεχίσει η ομάδα το ντεφορμάρισμα που ξεκίνησε από το προηγούμενο ματς; Πως θα πάρει ο κόσμος διαρκείας, αν η τελευταία εικόνα που βλέπει είναι να μην εκδηλώνεις επίθεση για να κερδίσεις στο 92';
Η ομάδα της Θεσσαλονίκης πρέπει να αρχίσει να παίρνει λύσεις από τον πάγκο της. Ανεπίτρεπτο να γίνονται ΠΑΛΙ 3 αλλαγές. Ανεπίτρεπτο να μην υπάρχει αξιόπιστη λύση και να βλέπουμε τον προπονητή να μην εμπιστεύεται πρόσωπα και καταστάσεις. Άδικο έχει;
Σημείωση: Ο Παναγίδης γιατί έλειπε σήμερα από τις διαθέσιμες λύσεις; Πόσο χειρότερος θα ήταν σε έστω ένα ματς όλη την σεζόν;
Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, ο Άρης σήμερα ήταν άναρχος, προβληματικός στην άμυνα. Εκτός αν είδαμε άλλο ματς με τον κόουτς, όπου ο Ρόουζ δεν αποτελούσε πηγή κινδύνου σε κάθε κατεβασιά του Ατρομήτου. Τι να πω... πάω πάσο αν κάνω τόσο λάθος. Ήταν κουρασμένος και πληγωμένος στο κέντρο και ασύνδετος στην επίθεση. Αυτό δεν αναιρεί πως στα προηγούμενα παιχνίδια ήταν πιο δουλεμένος και ποιοτικός. Πρέπει όμως να βρεθεί αυτο το κομμένο καλώδιο, που οδηγεί σε τέτοια μπλακ άουτ που κοστίζουν.
Προφανώς και ένας Μορόν ή ένας Μεντίλ δεν αρκούν. Καμία ομάδα δεν μπορεί να βασιστεί στην ατομική ποιότητα για σειρά αγώνων, ώστε να πετύχει στόχους μιας σεζόν. Θες συνέπεια και σταθερότητα. Θες μέταλλο, το οποίο ελπίζουμε πως θα δούμε του χρόνου. Γιατί φέτος, όσο και να διορθωθεί το πράγμα, οι πληγές από την αρχή της χρονιάς δεν κλείνουν εύκολα...
Κλείνοντας, να αναφέρω πως εύχομαι να μην πάω αγχωμένος και με κομπιουτεράκια, για ραδιοφωνική μετάδοση στο Βικελίδης, τελευταία αγωνιστική, με τον Αστέρα. Γιατί όσο θα ξενερώσω εγώ, άλλο τόσο θα ξενερώσει περαιτέρω ο κόσμος.
Ο ίδιος κόσμος που θα κληθεί να πάρει το διαρκείας του για την επόμενη σεζόν. Ο κόσμος που κάνει υπομονή και δεν γουστάρει τόσο τα "It's OK...".
ΥΓ Αγαπητέ Πάμπλο, ο Ραζβάν μάλλον θα μείνει και του χρόνου. Δεν χρειάζονται λοιπόν τέτοιες δηλώσεις εντυπώσεων... Ας παίξει ο καθένας αυτό που μπορεί και ο κόσμος κρίνει ποια είναι καλύτερη ομάδα γενικότερα.
