Είναι από τις βραδιές που αν εξελισσόταν εφιαλτικά όλοι θα μιλούσαν για "ντροπή", τώρα που προκρίθηκε όλοι λένε "Έκανε το καθήκον του". Ναι, ο Παναθηναϊκός δεν σκότωσε κάποιο θηρίο, σίγουρα όμως ξόρκισε τον κακό του εαυτό και κυρίως -κυρίως, αυτό- έμεινε ολοζώντανος για τη συνέχεια της σεζόν και στην Ευρώπη και στο πρωτάθλημα.
Αυτή είναι η αξία της συγκεκριμένης πρόκρισης, όχι ότι απέκλεισε τη Βίκινγκουρ από την Ισλανδία. Αν είχε αποκλειστεί θα άνοιγε η μαύρη τρύπα της εσωστρέφειας και θα τον κατέστρεφε. Θα τον κατάπινε. Ο κόσμος (με το δίκιο του θα έβριζε άπαντες), το κλαμπ θα έχανε (ξανά) τη γη κάτω από τα πόδια και σύντομα θα του έβγαινε το "κακό" και στο πρωτάθλημα.
Τώρα που έκανε το αυτονόητο κέρδισε μπόλικα "κανονάκια". Πήρε χρόνο για να πάει και στην Ελλάδα με νίκες μέχρι τέλος της κανονικής περιόδου, να έχει επιστροφές και να πάει πιο γεμάτος για να παίξει ρέστα στη φάση των "16" του Conference League κόντρα στη Φιορεντίνα ή τη Ραπίντ Βιέννης.
Τα κέρδη δεν είναι αμελητέα. Προφανώς η καταστροφή... πουλάει πιο πολύ στην Ελλάδα, αλλά μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Πρόκριση πήρε. Με άγχος μπόλικο γιατί άργησε να προηγηθεί κόντρα σε μια ομάδα η οποία αμυνόταν σωστά με... πούλμαν.
Πέτυχε δύο έξοχα γκολ ο Παναθηναϊκός, αλλά κυρίως είχε καθαρό μυαλό για τον τρόπο όσο έτρεχε ο χρόνος και το βάρος μεγάλωνε. Κι επειδή σύμπτωση που επαναλαμβάνεται δεν είναι σύμπτωση, ο Τετέ με το γκολ κόντρα στη Λανς και το 2-0 με τους Ισλανδούς υπογράφει έως τώρα την ευρωπαϊκή σεζόν του τριφυλλιού.
Καθοριστική για την διαφορετική εικόνας στο β' η συμβολή των δύο αλλαγών, του Βαγιαννίδη και του Σφιντέρσκι. Με αυτούς ο Παναθηναϊκός πήρε μέτρα στο γήπεδο, έβαλε αρκετούς παίκτες στην περιοχή και έφτασε στο 2-0.
Βεβαίως κορυφαίοι ήταν ο Μανόλης Σιώπης και ο Φίλιπ Μλαντένοβιτς. Ο Σέρβος αξίζει συγχαρητήρια καθώς παίζει συνεχόμενα ματς χωρίς ξεκούραση. Οσο για το γκολ με το δεξί ήταν απολαυστικό. Και πέταξε ένα τόνο άγχος από τις πράσινες πλάτες.
"Ολα τα λεφτά" για ακόμη ένα ματς ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ Μανόλης Σιώπης. Σα να παίζει χρόνια στον Παναθηναϊκό είναι μονίμως ο καλύτερος παίκτης του. Τρέχει ασταμάτητα, βγάζει φοβερό πάθος, μεταδίδει σιγουριά στους συμπαίκτες του, είναι μια μεταγραφή η αξία της οποίας έχει μόνο θετικά.
Ο Σιώπης μοιάζει βγαλμένος από το απόσπασμα του ύμνου του Παναθηναϊκού: "Που λεβέντες είναι όλοι με καρδιά". Μια ποδοσφαιρική απάντηση από ένα ΠΑΛΙΚΑΡΙ σε όσους πιστεύουν πως αμυντικά χαφ πρέπει να παίζουν μόνο όσοι έχουν π.χ. το μπόι του Αράο. Η ψυχή του Σιώπη τον κάνει να φαίνεται στο γήπεδο γίγαντας δύο μέτρων!
