Αγχωτικά. Με ζόρι. Κι έχοντας φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Τάσου Μπακασέτα, ο Παναθηναϊκός ξεπέρασε την αντίσταση της Λαμίας στο ΟΑΚΑ και πέτυχε για πρώτη φορά στο φετινό πρωτάθλημα δεύτερη συνεχόμενη νίκη.
Με γιούχα στην ανάπαυλα των ημιχρόνων και μπινελίκι προς πάσα κατεύθυνση πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Τη διοίκηση και τους Αλαφούζο, Παπαδημητρίου και Τζαβέλλα, αλλά και τους παίκτες με το χιλιοειπωμένο «είναι βαριά του ΠΑΟ η φανέλα…». Απ’ τα πρώτα λεπτά του ματς. Προκαταβολικά. Για να θυμηθούμε τα (όχι και τόσο) παλιά.
Εχει τα δίκια του ο κόσμος με όσα θλιβερά έχουν δει τα ματάκια του και την αυτοκαταστροφική τάση της διοίκησης, αλλά το νέο προπονητή και τους παίκτες, δεν τους βοηθάνε ιδιαίτερα τέτοιες εκδηλώσεις ως προς την τόνωση της αυτοπεποίθησης και τη ψυχολογία τους.
Κανέναν στη δουλειά του δεν τον βοηθάει η αμφισβήτηση και το μπινελίκι. Δεν χωράει αμφιβολία περί αυτού.
Αλλά όταν είσαι στον Παναθηναϊκό θα πρέπει να έχεις τα κάκαλα για να αντέχεις τη σκληρή κριτική. Ακόμα και τις υπερβολές και τις ακρότητες. Είναι τεράστιος ο σύλλογος και οι απαιτήσεις.
Αν δεν λυγίσουν, αλλά πεισμώσουν και δείξουν άντερα, κι αν καταφέρουν και φτάσουν έως το τέλος της διαδρομής, βάζοντας τέλος στα χρόνια της ανομβρίας, τότε θα αισθανθούν βασιλιάδες. Αυτό θα πρέπει να κρατήσουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους. Τίποτα άλλο.
Διότι θα ζήσουν πράγματα που θα έχουν να τα λένε στα εγγόνια τους. Μην έχετε καμία αμφιβολία. Ετσι πάει.
Ολα τα ζούμε στα... άκρα.
Εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε-γέλασε.
Αλλά το ερώτημα είναι άλλο. Δηλαδή, έτσι και δέσει η ομάδα με τον Βιτόρια στο τιμόνι, έρθουν κι άλλες νίκες και φτιάξει λίγο το κλίμα, τι θα γίνει;
Αυτονόητη η απάντηση, με την ειδοποιό διαφορά ότι σε ένα πρωτάθλημα δεν παίζεις μόνος σου.
Η πραγματικότητα σήμερα είναι ότι με αυτή την προβληματική εικόνα έφτασε μάλλον απ’ το πουθενά, δίχως να έχει προσεγγίσει ούτε το 50% των δυνατοτήτων του, χωρίς να έχει βρει ακόμα τη φόρμα του ο κορυφαίος Ελληνας επιθετικός που διαθέτει, και με μόλις ένα γκολ από τα 9άρια του συνολικά, στο -2 από την κορυφή.
Οχι απλώς μέσα στο πρωτάθλημα. Καραμέσα. Το οξύμωρο είναι ότι εάν είχε νικήσει τον Αρη, που άξιζε με βάση την εικόνα του ματς, και δεν είχε γίνει το μοναδικό καραμπινάτο λάθος κανονισμού, με το τείχος στο φάουλ-γκολ του Αστέρα Τρίπολης, πιθανότατα να ήταν και μόνος πρώτος.
Ο Ρουί Βιτόρια δεν είναι μάγος. Στα δύο ματς πρωταθλήματος που κάθισε στον πράσινο πάγκο πέτυχε ισάριθμες νίκες. Δύο στα δύο. Ο προκάτοχός του είχε τρεις όλες κι όλες. Σε σύνολο εννέα αγωνιστικών. Στην ουσία του, το λες και πρόοδο.
Στην Σουηδία τα γκρέμισε όλα η ομάδα στο απαράδεκτο δεύτερο ημίχρονο που πραγματοποίησε, αλλά στο πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός με τον Πορτογάλο στο τιμόνι δεν έχει δεχτεί γκολ σε δύο 90λεπτα και οι ευκαιρίες των αντιπάλων είναι συνολικά τρεις. Δύο στον Βόλο και μία με τη Λαμία.
Αμφότεροι, βέβαια, είχαν αριθμητικό μειονέκτημα ενός ημιχρόνου, αλλά αυτό δεν αναιρεί ότι μία βελτίωση υπάρχει σε συγκεκριμένους τομείς. Στην κατοχή της μπάλας, με την επιλογή του Ουναϊ σε ρόλο πλέι μέικερ να βελτιώνει ξεκάθαρα τη μεταφορά από το αμυντικό στο μεσαίο τρίτο. Και στην ανασταλτική λειτουργία, στις φάσεις και στους κινδύνους των αντιπάλων.
Οχι όμως και στην παραγωγή υποσχόμενων ευκαιριών. Εκεί, στο επιθετικό τρίτο, χρειάζονται εμπνεύσεις και αυτοματισμοί, για να διασπαστούν καλά οργανωμένες/μαζικές άμυνες σε χαμηλό μπλοκ. Κι αυτό απαιτεί δουλειά και χρόνο.
Προς το παρόν, απέναντι στη Λαμία, καθάρισαν η ποιότητα συγκεκριμένων παικτών και τα χαρακτηριστικά τους. Ο Ουναϊ που κάνει την τρομερή κάθετη στον Πελίστρι. Το… τούρμπο του Ουρουγουανού που κέρδισε την αποβολή.
Το κερδισμένο φάουλ του Ιωαννίδη που ακόμα ψάχνει να βρει αγωνιστικό ρυθμό για να ξαναβρεί τη φόρμα του. Και το φάουλ-ζωγραφιά του Μπακασέτα, που επιτέλους άνοιξε λογαριασμό με γκολάρα-τρίποντο.
Κι αν το πρόγραμμα ήταν πράγματι ευνοϊκό για τον Ρουί Βιτόρια, είδαμε πόσο… καλά τα είχε πάει η ομάδα με τον Αστέρα Τρίπολης και την Καλλιθέα επί Αλόνσο, ή τις φάσεις που είχε δεχθεί από τον Λεβαδειακό στο μοναδικό γκολ 9αριού της ομάδας ως τώρα (Σπόραρ) που μάλιστα δεν πανηγυρίστηκε.