Ο Ολυμπιακός άργησε περίπου μια ώρα να μπει στο ματς της Λεωφόρου, όμως στο φινάλε έκανε τη δουλειά του, αφού ακόμη και μισή ώρα ποδοσφαίρου από την ομάδα του Μεντιλίμπαρ αποδεικνύεται αρκετή στις περισσότερες περιπτώσεις. Ο Παναθηναϊκός πάντως ήταν η μοναδική ομάδα που έτρεχε για πολλή ώρα στο ντέρμπι, την ώρα που οι «ερυθρόλευκοι» στην κυριολεξία περπατούσαν. Επίσης, η ατυχής -όπως και ο ίδιος εμμέσως πλην σαφώς παραδέχθηκε μετά το ματς- επιλογή του Βάσκου τεχνικού, να ξεκινήσει τον μονίμως εκτός τόπου και χρόνου Καρβάλιο, ανάγκασε την ομάδα του να παίζει με παίκτη λιγότερο -και μάλιστα χαφ. Προφανώς ενώ ακολουθεί ευρωπαϊκός τελικός, οι περισσότεροι παίκτες πάντα θα φυλάγονται, θα προστατεύουν τον εαυτό τους και -αν θέλετε- και την ομάδα τους. Όμως στη Λεωφόρο οι Πειραιώτες ίσως το παράκαναν, κάτι που το κατάλαβαν προφανώς μετά το δεύτερο γκολ του Παναθηναϊκού. Ρυθμός δεν υπήρχε, ένταση δεν υπήρχε, πάθος δεν υπήρχε, δημιουργία δεν υπήρχε και η επόμενη ευρωπαϊκή σεζόν βρισκόταν στον αέρα.
Μια αλλαγή του Ιμπόρα και ακόμη μια του Γιόβετιτς ήταν τα δύο στοιχεία που τα βελτίωσαν όλα. Η... αριθμητική υπεροχή του Παναθηναϊκού αποκαταστάθηκε, ο Ιμπόρα έδωσε ασφάλεια, ψυχραιμία και σωστές πάσες, ο Γιόβετιτς έδωσε παρουσία στην αντίπαλη περιοχή και τράβηξε μαζί του παίκτες και χώρους, για τους οποίους ο Ποντένσε «ζει» ποδοσφαιρικά και που εν τέλει τους αξιοποίησε μεγαλοπρεπώς. Αρχικά με μια απίθανη γκολάρα που μας γύρισε πίσω 25 χρόνια όταν ο Ζιοβάνι είχε πετύχει ακριβώς το ίδιο γκολ στο 4-1 επί του ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ, από την ίδια απόσταση, αλλά από την άλλη γωνία της περιοχής. Έπειτα και με μια ασίστ την οποία βγάζει ακριβώς επειδή έχει λίγο χώρο παραπάνω από ότι συνήθως για να κινηθεί, με τους Πειραιώτες να έχουν πια έξτρα παίκτες στην περιοχή των «πρασίνων». Το 2-2 φυσικά και δεν είναι λόγος για να πανηγυρίζει κανείς στον Ολυμπιακό, ειδικά μετά τη σεζόν αυτή σε εγχώριο επίπεδο. Ωστόσο, ήταν αυτό που χρειαζόταν η ομάδα και εν τέλει αυτό που πήρε. Εξασφάλισε το ευρωπαϊκό εισιτήριο για την επόμενη σεζόν, αφού πλέον ό,τι και να συμβεί στον τελικό της OPAP Arena, έχει στην τσέπη την παρουσία στον 2ο προκριματικό γύρο του επόμενου Conference, με τα ματς να είναι στις 25 Ιουλίου και 1 Αυγούστου.
Βεβαίως, με μια άλλη ανάγνωση, η 3η θέση στη φετινή Super League ήταν εν τέλει και αυτό που άξιζε ο Ολυμπιακός, αφού σίγουρα δεν θα μπορούσε να ελπίζει σε κάτι καλύτερο, παρά την τρομερή βελτίωση της εποχής Μεντιλίμπαρ. Και αυτό είναι θέμα αριθμών: στα 12 ντέρμπι σε κανονική διάρκεια και πλέι-οφ, οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν 3 νίκες, 2 ισοπαλίες και 7 ήττες με τη σειρά των αποτελεσμάτων να είναι η εξής: I Η Η Η Η Ν / Η Η Ν Η Ν Ι
Κοινώς, πρώτη νίκη σε ντέρμπι μετά από 1 ισοπαλία και 4 ήττες. Και ξεκίνημα σε πλέι-οφ με δύο ακόμη. Προφανώς λοιπόν, η 3η θέση ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να πάρει στο φινάλε, σώζοντας μια μέχρι πριν 3 μήνες τραγική έως θλιβερή σε επίπεδο ποδοσφαίρου και αποτελεσμάτων, χρονιά. Ένα θέμα που αξίζει ίσως να γίνει τις επόμενες μέρες πια, είναι να βρεθεί και πόσο πίσω πρέπει να πάμε στον χρόνο για να βρούμε διάστημα 12 ντέρμπι με Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, με μόλις 3 νίκες του Ολυμπιακού. Εάν φυσικά υπάρχει...
Ακόμη και μετά από μια τέτοια σεζόν όμως, το μεγάλο ερώτημα που τώρα δεν έχει καμία σημασία είναι φυσικά το τι κατάληξη θα είχε η φετινή κούρσα του τίτλου εάν ο Μεντιλίμπαρ είχε έρθει έστω και ένα δίμηνο νωρίτερα. Βεβαίως, η ιστορία γράφεται από τους παρόντες, μέσα στα γήπεδα. Το πρωτάθλημα τελείωσε, η ιστορία γράφτηκε -ο Ολυμπιακός πήρε αυτό που άξιζε- και ο τίτλος πήγε δίκαια στην Τούμπα και τον ΠΑΟΚ. Μια ομάδα που στο κρίσιμο σημείο έκανε τις νίκες που χρειάστηκε, πήρε τα ντέρμπι-τελικούς και συνολικά σε βάθος χρόνου έδειξε να παίζει, έστω και στις λεπτομέρειες, το καλύτερο ποδόσφαιρο και από τους τέσσερις, παρά τα διαστήματα του ντεφορμαρίσματος που πέρασε και αυτή.
Ο Ολυμπιακός, σε εγχώριο επίπεδο, μένει να θυμάται φέτος όσα τραγικά έκανε επί ένα εξάμηνο σε όλα τα επίπεδα. Οφείλει να τα θυμάται για να μην τα επαναλάβει. Όμως όλα αυτά τώρα ανήκουν στην Ιστορία. Μια Ιστορία την οποία σε 10 μέρες στην OPAP Arena, θα έχει την ευκαιρία να την εμπλουτίσει με τη μεγαλύτερη στιγμή της, με την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τροπαίου. Η χρονιά στην Ελλάδα τελείωσε με μια 3η θέση που πάντα για τον Ολυμπιακό είναι αποτυχία, όμως η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα...
