Περίπου ένα μήνα πριν, ο Παναθηναϊκός έδινε την πρόβα τζενεράλε για τη φετινή αγωνιστική περίοδο στο γήπεδο της Λεωφόρου απέναντι στη Ράγιο Βαγιεκάνο.
Μία ισπανική ομάδα σαφώς υποδεέστερου βεληνεκούς της Βιγιαρεάλ σε παρεμφερές μοντέλο παιχνιδιού αλλά με μικρότερο εύρος ποιότητας στο έμψυχο δυναμικό της.
Στο ματς με τη Βαγιεκάνο, ο Παναθηναϊκός είχε μεγάλα διαστήματα που δεν μπορούσε να ακουμπήσει τη μπάλα. Απλώς παρακολουθούσε τους Ισπανούς και τον τρόπο παιχνιδιού τους, με συνέπεια να ηττηθεί με 1-0 αν και το αποτέλεσμα δεν είχε μεγάλη σημασία στα τέλη Αυγούστου που βρισκόμασταν.
Περίπου ένα μήνα αργότερα ο Παναθηναϊκός έκανε φύλλο και φτερό τη Βιγιαρεάλ στο κατάμεστο ΟΑΚΑ. Μϊα ομάδα που το ποδοσφαιρικό της επίπεδο και το βάρος της φανέλας της τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί σημαντικά.
Δείγμα αποτελεί το γεγονός ότι πριν από 1,5 χρόνο, η ίδια ομάδα που έγινε μια χαψιά από τον Παναθηναϊκό, αγωνιζόταν στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι στη Λίβερπουλ.
Και την αμέσως προηγούμενη αγωνιστική περίοδο κατακτούσε πανηγυρικά το Γιουρόπα Λιγκ.
Κάθε άλλο σχόλιο για τους Ισπανούς είναι περιττό. Κι αν υποτίμησαν τον Παναθηναϊκό, όπως φάνηκε από την ενδεκάδα που κατέβασαν, κακό του κεφαλιού τους. Πλήρωσαν την αλαζονεία τους, όπως την πλήρωσε και η Μαρσέιγ στη Λεωφόρο με όσα ακολούθησαν.
Τον Παναθηναϊκό της Ευρώπης οφείλεις να τον σέβεσαι. Οταν δεν το κάνεις, θα έχεις μεγάλο πρόβλημα.
Τι μεσολάβησε όμως και από εκεί που το τριφύλλι δεν μπορούσε να κοντράρει τη Βαγιεκάνο τον Αύγουστο, ισοπέδωσε στα ίσια κοτζάμ Βιγιαρεάλ; Διότι οι πράσινοι δεν νίκησαν απλώς 2-0 αλλά κυριάρχησαν σε απόλυτο βαθμό στο χορτάρι, έχοντας ένα εκπληκτικό δεύτερο ημίχρονο, έχασαν κραυγαλέες ευκαιρίες για διπλάσιο σκορ και όλα αυτά χωρίς σκοπιμότητα, ηρωϊλίκια, καθυστερήσεις και γραμμές μαζινό. Στα ίσια και παλικαρίσια.
Αυτό που άλλαξε είναι όσα προηγήθηκαν στα προκριματικά της Ευρώπης. Οι προκρίσεις επί της Ντνίπρο και κυρίως επί της Μαρσέιγ, αλλά και η εξαιρετική εικόνα και ο αποκλεισμός στη λεπτομέρεια απέναντι στην Μπράγκα, τη μοναδική ομάδα που δεν υποτίμησε ούτε ένα δευτερόλεπτο τον Παναθηναϊκό σ' αυτό το επίπεδο.
Η μαγική λέξη «αυτοπεποίθηση» είναι το κλειδί. Πολλοί μπορεί να μην το έχουν συνειδητοποιήσει, αλλά είναι πολλοί οι παίκτες της ομάδας που τώρα αποκτούν παραστάσεις από ευρωπαϊκό επίπεδο. Και μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι μπορείς να αντεπεξέλθεις σε αυτό το επίπεδο είσαι -φυσιολογικά- μαγκωμένος. Οταν δείξεις στον εαυτό σου ότι μπορείς... απογειώνεσαι.
Δείτε τον Ιωαννίδη τι ματσάρες κάνει, ακόμη κι ο Μπρινιόλι παίζει για πρώτη φορά στην καριέρα του ευρωπαϊκά ματς.
Αυτές οι βραδιές αποτελούν παρακαταθήκη για τα μελλούμενα. Ορόσημο. Τέτοιου επιπέδου επιτυχίες δίνουν φτερά στα ποδάρια. Σε ατσαλώνουν. Σου επιβεβαιώνουν ότι μπορείς. Σου διώχνουν το φόβο και σε μπολιάζουν πίστη.
Αυτές οι βραδιές δεν ανεβάζουν μόνο το πρεστίζ του συλλόγου. Ανεβάζουν και το πρεστίζ των παικτών.
Συν τοις άλλοις όλοι οι πράσινοι έχουν καταλάβει το πραγματικό μέγεθος του Παναθηναϊκού μετά το back to back κατάμεστο ΟΑΚΑ. Η Λεωφόρος είναι το σπίτι του τριφυλλιού κι όλοι την έχουν στην καρδιά τους, αλλά όταν βλέπεις να μαζεύονται για πλάκα 60.000 άνθρωποι εμπεδώνεις σε πόσο μεγάλο σύλλογο ανήκεις.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς το γνώριζε εκ των προτέρων, έχοντας ζήσει τον Παναθηναϊκό σε άλλες εποχές όπου είχε έδρα το ΟΑΚΑ, αλλά οι περισσότεροι του έμψυχου δυναμικού της ομάδας, τώρα το αντιλαμβάνονται. Τεράστια δουλειά κι αυτό.
Δεν είναι, όμως, τα παραπάνω τα μοναδικά θετικά αυτής της σπουδαίας Παναθηναϊκής βραδιάς που βιώσαμε στο ΟΑΚΑ. Είναι και ουσιαστικά τα οφέλη. Βαθμολογικά. Η νίκη επί της Βιγιαρεάλ βάζει το τριφύλλι γερά στο κόλπο για την κατάκτηση μίας εκ των δύο πρώτων θέσεων του ομίλου.
Νίκησε την ομάδα-φαβορί για την πρωτιά στον όμιλο, την ανάγκασε να χτυπήσει με λύσσα τα ματς με τη Ρεν και τη Χάιφα και όταν κάνεις τέτοια νίκη πιστοποιείς προς πάσα κατεύθυνση ότι έχεις βάσιμες ελπίδες να… φοράς μακρυμάνικα και να συνεχίσεις το ευρωπαϊκό σου ταξίδι.
Προσθεδείτε κι απολαύστε το, θα συμπληρώναμε εμείς, όπως αναφέραμε από το καλοκαίρι ακόμα.
Τελευταίο αλλά όχι έσχατο. Το πιο λαμπερό παράσημο στο πέτο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν είναι το γεγονός ότι έδεσε κόμπο τον Μαρθελίνο, ούτε ότι πήρε το σκαλπ του Πατσετά. Δεν είναι οι σεμιναριακού τύπου προετοιμασίες των αγώνων, με την αμέριστη συμπαράσταση του Χρήστου Κόντη και των υπολοίπων συνεργατών του. Ούτε το υποδειγματικό του κοουτσάρισμα στη διάρκεια του αγώνα.
Το πιο λαμπερό παράσημο στο πέτο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι τα αποδυτήρια που έχει δημιουργήσει στην ομάδα. Δεν έχει νόημα πια να αναφερθούμε σε όσα συνέβησαν με τον Σπόραρ, ό,τι έκανε ο Σλοβένος στο Αγρίνιο, τα όσα δηλώνει ο Ιωαννίδης για τον Σπόραρ, το πώς έχουν πανηγυρίσει ο Τζούρισιτς και ο Μλαντένοβιτς τα επιτεύγματα των Μπερνάρ και Χουάνκαρ.
Το έχουν εμπεδώσει και οι τέρμα δύσπιστοι. Ο Παναθηναϊκός λειτουργεί ως οικογένεια στα αποδυτήριά του και όσο αυτό εξακολουθεί να υφίσταται και οι φίλοι της ομάδας στέκονται στο πλευρό του, δεν έχει να φοβάται τίποτα και κανέναν.
*Στην καρδιά του καλοκαιριού, το «Απόστολος Νικολαϊδης» γέμισε ασφυκτικά. Η πρόκριση είχε κριθεί σε μεγάλο βαθμό απ’ το σκορ του πρώτου αγώνα. Η Ντνίπρο δεν αποτελούσε τον πλέον «εμπορικό» αντίπαλο, αλλά στην ιστορική έδρα του Παναθηναϊκού, δεν έπεφτε καρφίτσα.
Με τη Μαρσέιγ ήταν αυτονόητο ότι η εικόνα θα επαναλαμβανόταν. Οπερ και εγένετο. Η Λεωφόρος ήταν «καμίνι». Ακολούθησε η επιστροφή στο ΟΑΚΑ. Εκεί το ερωτηματικό είχε να κάνει με τον όγκο των φιλάθλων. Στην Ελλάδα είχαμε να ζήσουμε κατάμεστο το Στάδιο από τα τέλη της δεκαετίας του 2010. Ποτέ και για κανέναν σύλλογο δεν είναι απλή υπόθεση η συγκέντρωση περισσότερων από 60.000 ανθρώπων, σε εποχές αδειών, για ματς προκριματικής φάσης, με την ακρίβεια στο θεό και τις λογικές προτεραιότητες που βάζει ο κόσμος, λόγω των δυσκολιών που αφορούν στην καθημερινότητα των οικογενειών.
Κι όμως, το «sold out» στο ματς με την Μπράγκα έγινε με χαρακτηριστική άνεση, ο κόσμος ήταν στοιβαγμένος σαν τσαμπιά ακόμα και σε θύρες εισιτηρίων των 100 ευρώ. Υπενθυμίζοντας σε όσους το είχαν ξεχάσει το μεγαλείο των φίλων του Παναθηναϊκού. Ακολούθησε η πρώτη αγωνιστική στο Γιουρόπα Λιγκ κόντρα στη Βιγιαρεάλ, όπου κόπηκαν περισσότερα από 57.000 εισιτήρια, τα περισσότερα ever σε ματς Γιουρόπα Λιγκ.
«Back to back» γεμάτο ΟΑΚΑ, ειδικά σε αναμετρήσεις αυτής της φάσης στη σεζόν, δύσκολα συναντά κανείς στο παρελθόν. Ο Παναθηναϊκός το πετυχαίνει.
Όχι απλά επειδή δίνει αγωνιστική ελπίδα στον κόσμο του. Αλλά διότι υπάρχει η δίψα. Ο ειδικός «δεσμός» με την Ευρώπη. Οι ευρωπαϊκοί αγώνες είναι στο «αίμα» των φίλων του Παναθηναϊκού. Είναι η έκρηξη ενός ηφαιστείου που ξυπνά. Αλλά αυτό που τελικά έχει σημασία είναι το ίδιο το ταξίδι κι όχι το φτάσιμο στο σκοπό. Ο δρόμος κι όχι το τέρμα, ο αγώνας κι όχι η Ιθάκη. Απολαύστε το.
