Οι «ερυθρόλευκοι» ηττήθηκαν στη Πόλη από την ελλιπή Φενέρμπαχτσε. Πόσο ελλιπής όμως μπορεί να είναι μια τέτοια ομάδα που παρατάχθηκε με παικταράδες όπως ο Χένρι, ο Γκούντουριτς, ο Πολονάρα, ο Μπούκερ και ο Πιερ; Οι Τούρκοι έχουν ένα ιδιαίτερα γεμάτο ρόστερ, ωστόσο Ντε Κολό και κυρίως Βέσελιδεν μπορούν να αντικαταστήσουν σε καμία των περιπτώσεων.
Ο Ολυμπιακός πλήρωσε σε μεγάλο βαθμό την ανετοιμότητα και την έλλειψη ενέργειας που του κόστισαν από τη περιπέτεια των παικτών με το κορονοϊό. Προφανώς και δεν αποτελεί δικαιολογία, όταν όλες οι ομάδες έχουν πληγεί από αυτόν και φυσικά, όταν η Φενέρ είχε τη τύχη να έχει αγωνιστεί ήδη σε ένα παιχνίδι.
Ο ρυθμός στη Euroleague είναι το πιο σημαντικό στοιχείο. Οι ομάδες που θα μπορέσουν να τον διατηρήσουν για μεγάλο διάστημα θα έχουν και καλύτερα αποτελέσματα. Προφανώς και δεν μιλάμε για ρομπότ. Δεν είθισται να παίζει καμία ομάδα στα κόκκινα από τον Σεπτέμβριο μέχρι το Μάιο.
Πάμε όμως στο παιχνίδι. Οι «ερυθρόλευκοι» μπήκαν με περισσότερο μυαλό και είχαν υπομονή στο παιχνίδι τους, κάτι που τους χαρακτηρίζει από την αρχή της σεζόν. Κυκλοφορούσαν τη μπάλα με σύνεση και όποτε έβρισκαν τις κατάλληλες προϋποθέσεις επιτίθονταν με ένταση στο καλάθι των Τούρκων. Ένα καλάθι βέβαια που έμοιαζε αρκετά κλειστό κατά κύριο λόγο. Η Φενέρ δεν έδωσε τίποτα εύκολο στον Ολυμπιακό και πιο συγκεκριμένα φαίνεται και από τις προσπάθειες δύο(26) και τριών πόντων(27) ότι έκλεινε το ζωγραφιστό και οδηγούσε τους «ερυθρόλευκους» στη περιφέρεια.
Κάθε φορά που ο Ολυμπιακός είχε καθαρό μυαλό, δεν βιαζόταν να επιτεθεί και έβαζε τη μπάλα μέσα – στα mismatch που δημιουργούνταν από τις αλλαγές των Τούρκων –δημιουργούσε κάτι καλό. Είτε οι ωραίες συνεργασίες ψηλού-ψηλού, είτε κάποια skipπάσα στην αδύνατη πλευρά που έδινε ελεύθερο σουτ, είτε κάποια συνέχεια με dribble drive και extra πάσες.
Φυσικά οι «ερυθρόλευκοι» δεν πληγώθηκαν από την επίθεση τους που για ένα ακόμη παιχνίδι έμοιαζε ισορροπημένη, αλλά όχι με την γνωστή ένταση που τους χαρακτηρίζει. Ο Ολυμπιακός είχε τεράστιο πρόβλημα στην άμυνα και πιο συγκεκριμένα στους τομείς transition άμυνα και άμυνα στη μπάλα.
Η Φενέρμπαχτσε είναι ομάδα που παίζει αρκετά με αυτές τις αρχές βρίσκοντας ρυθμό και σκορ στο ανοιχτό γήπεδο, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με το ατομικό ταλέντο που διαθέτει τόσο από τη περιφέρεια, αλλά και από το χαμηλό post.
Αν επιτρέψεις στους Τούρκους να ανοίξουν το παιχνίδι με ένα εκ των δύο, τότε πολύ δύσκολα θα μπορέσεις να τους σταματήσεις – ειδικά αν είναι και πλήρης. Τους Τούρκους μπορείς να τους κερδίσεις είτε παίζοντας στο ρυθμό τους και με μεγαλύτερη ένταση, αλλά έχοντας και τη τύχη να είσαι πιο εύστοχος, είτε σπάζοντας τελείως το ρυθμό και το παιχνίδι τους μέσω της άμυνας.
Ο Ολυμπιακός ακολούθησε τη πρώτη συνταγή και παρά την ευστοχία του δεν ήταν σε κατάσταση να κοντράρει τη Φενέρμπαχτσε, που αγωνίστηκε σε πολύ υψηλότερο tempo χθες.
Το σημαντικότερο πρόβλημα βέβαια αφορούσε την άμυνα στη μπάλα.
Η Φενέρμπαχτσε με τον Φαλ να σκεπάζει τα καλάθια βρήκε λύσεις σε κάθε κατάσταση. Αρχικά χτυπώντας με τον Πιερ στο χαμηλό post, που είτε σκόραρε για τον εαυτό του, είτε δημιουργούσε για τους υπόλοιπους. Έπειτα ο Μπούκερ ο οποίος με το μακρινό του σουτ, ανάγκασε τον Γάλλο ψηλό να τραβηχτεί πιο έξω από τη ρακέτα και όσες φορές αργούσε να βγει στη close out, ο Αμερικανός τιμωρούσε. Μια έξυπνη τακτική από τον Τζόρτζεβιτς.
Από εκεί και έπειτα δεν υπήρχε κανείς – πλην Παπανικολάου – που να έβγαλε ένταση στη περιφερειακή άμυνα. Ο Χένρι έμοιαζε ότι μπορούσε να κάνει ότι ήθελε τόσο σε 1v1, όσο και σε pick-n-roll καταστάσεις.
Από εκεί και έπειτα ο Ολυμπιακός έχει τη τύχη να μην αγωνίζεται άλλο αυτή την εβδομάδα. Θα μαζέψει τα κομμάτια του και θα ανασυνταχθεί και είναι δεδομένο πως όταν έρθει η ώρα θα αποκτήσει και πάλι τη δαιμονιώδη φόρμα του!
