MENU

Διαβάστε παρακάτω αποσπάσματα από την αρθρογραφία των σημερινών αθλητικών εφημερίδων...

ΝΙΚΟΣ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ - LIVE SPORT

Η καριέρα του Μανωλά, στο επίπεδο που μας είχε συνηθίσει, τελείωσε με το που έφυγε από τη Νάπολι. Απλά στον Ολυμπιακό δεν κατάλαβαν το τέλος και πίστεψαν ότι με την κόκκινη φανέλα θα συνέχιζε αυτό που είχε καταφέρει στην Ιταλία. Αποδείχθηκε μία ακόμη άστοχη κίνηση, ύστερα από εκείνη με τον Παπασταθόπουλο, που έγινε και για λόγους εντυπώσεων, καθώς θεωρήθηκε τότε από όλους, ως διπλή νίκη του Μαρινάκη απέναντι στον Μελισσανίδη. Όμως, και οι δύο κεντρικοί αμυντικοί το μόνο στο οποίο διακρίθηκαν στο διάστημα της παραμονής τους ήταν η «ολυμπιακοφροσύνη» που πλασάριζαν σε κάθε ευκαιρία, προσπαθώντας να πατσίσουν την αγωνιστική ανεπάρκειά τους και να σβήσουν το ΑΕΚτζίδικο παρελθόν τους. Ξέρουμε, πια, ότι δεν αρκούσε. 

Σε βάθος χρόνου φαίνεται ότι ήταν λάθος, που -όπως όλα τα λάθη- πληρώνεται φέτος και μάλιστα με τρόπο ο οποίος (τουλάχιστον αυτή τη στιγμή) δεν γίνεται να διορθωθεί. Το θέμα είναι, όμως, τι γίνεται τώρα στον Ολυμπιακό. Η απόφαση (και του ίδιου του ποδοσφαιριστή) να φύγει για να αναζητήσει πιο χαλαρούς ρυθμούς, λιγότερες υποχρεώσεις και περισσότερα λεφτά στα Εμιράτα δημιουργεί σοβαρότερο από αυτό που υπήρχε μέχρι χθες στο κέντρο της άμυνας. Μείον ένας ποδοσφαιριστής, που δεν γίνεται να αντικατασταθεί και δεν ήταν χειρότερος από αυτούς που απέμειναν. Το ρόστερ, αντί να ενισχυθεί, αποδυναμώνεται, με δεδομένο ότι δεν υπάρχει διάδοχη κατάσταση.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ - METROSPORT

Μόλις ξεπετάχτηκε ο Τζόλης, πουλήθηκε. Μόλις ''έδεσε'' στην πρώτη ομάδα και πήγε να καθιερωθεί ο Τσιγγάρας, έφυγε δανεικός με οψιόν πώλησης. Ο Κούτσιας, του οποίου το ζήτημα, είναι ένα μεγάλο ξεχωριστό κεφάλαιο, πήγε τώρα δανεικός στον Βόλο, μολονότι το ρόστερ έχει πολλές τρύπες σε μεσοεπιθετικούς ρόλους. Για να παίζει πιο συχνά, είπαν. Για να ωριμάσει περισσότερο, είπαν. Για όλους αυτούς τους λόγους που πάντα λένε όσοι δεν θέλουν ή δεν μπορούν να για να αξιοποιήσουν ένα μεγάλο κομμάτι από ατόφιο χρυσάφι. Το ίδιο γινόταν πάντα στον ΠΑΟΚ. 

Τον Σαλπιγγίδη τον είχαν στείλει στη Λάρισα για να ''ψηθεί'', τον είχαν στείλει και στην Καβάλα για να ''πάρει παιχνίδια'', τον Αθανασιάδη τον είχαν ξεφορτωθεί στον Πανσερραϊκό για να ωριμάσει και άλλους παίκτες... ων ουκ εστίν αριθμός τους ταλαιπώρησαν με συνεχούς δανεισμούς, αντί να τους πιστέψει ο ίδιος ο ΠΑΟΚ, να τους δουλέψει ο ίδιος ο ΠΑΟΚ, να τους αναδείξει ο ίδιος ο ΠΑΟΚ και να ωφεληθεί από την πρόοδό τους ο ίδιος ο ΠΑΟΚ. Τρανταχτό τελευταίο παράδειγμα ο Γιαννούλης, ο οποίος, βέβαια, μόλις σταθεροποιήθηκε στον ΠΑΟΚ, πουλήθηκε κι αυτός.

ΠΑΝΟΣ ΛΟΥΠΟΣ - ΩΡΑ ΤΩΝ ΣΠΟΡ

Και μίας και ξεκίνησα με σοφές ρήσεις, υπάρχει και μία ακόμα που μου αρέσει πάρα πολύ. Την έχει γράψει ένας Έλληνας συγγραφέας, ο Μανώλης Δουκίδης. «Όσο πιο ψηλά καβαλάει κανείς το καλάμι, τόσο πιο πολύ κινδυνεύει να του χωθεί στον κ...». Έχοντας κάποιους συγκεκριμένους στο μυαλό μας, η αλήθεια είναι ότι μπορούμε να γράψουμε πάρα πολλά γνωμικά σοφών ανθρώπων. Εγώ χωρίς φυσικά να θεωρώ εαυτόν σοφό, θα σχολιάσω απλά ότι κάποια στιγμή στη ζωή, έστω και με καθυστέρηση, οι αλαζόνες, οι αχάριστοι, γενικότερα δηλαδή οι άθλιοι κάθε είδους, παίρνουν αυτό που τους αξίζει.

Και μάλιστα, όταν η αλαζονεία τους δουλεύει μέσα σε ένα ανόητο μυαλό, θα πάρουν η θα καταλήξουν σε αυτό που τους αξίζει, πολύ πιο γρήγορα απ' ότι θα περίμεναν. Αντί δηλαδή να τους πάρει κάποια χρόνια, μπορεί να τους πάρει απλά κάποιους μήνες! Πάσα ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις της πρόσφατης καθημερινότητας, είναι απολύτως συμπτωματική. Μπορεί και όχι... Στην ΑΕΚ θα θέλαμε πραγματικά να έρθουν για πολλά πρόσωπα και καταστάσεις οι στιγμές που ο καθένας και η καθεμία θα πάρουν αυτό που τους αξίζει. Που θα τιμωρηθούν η αλαζονεία και η αχαριστία με όποιο τρόπο κι αν εκφράστηκαν. 

ΤΑ ΝΕΑ

Δεν είναι ο Πονίτκα ο πρώτος παίκτης που έκανε ένα πολύ καλό Ευρωμπάσκετ και μέσω αυτού πήρε μεταγραφή. Έχουν υπάρξει κι άλλοι στο παρελθόν. Κάποιοι έκαναν τη διαφορά, κάποιοι άλλοι απλά αποδείχτηκαν “παίκτες Εθνικής ομάδας”. Γιατί υπάρχουν και τέτοιοι στο μπάσκετ. Παίκτες που στην Εθνική τους μπορεί να ηγούνται, αλλά στους συλλόγους να μη δείχνουν την ίδια εικόνα. Αποτελεί και θέμα της ίδιας της Εθνικής και πόση ποιότητα μπορεί να έχει.

Για παράδειγμα στην Πολωνία έκανε τη διαφορά και ο Σλότερ. Όταν αγωνιζόταν στον Παναθηναϊκό δεν τα είχε καταφέρει. Αν ο Πονίτκα... βγει στον Παναθηναϊκό, θα βγουν οι Πράσινοι πολλαπλά κερδισμένοι. Είναι ένα ρίσκο που άξιζε να το πάρουν, απ' τη στιγμή που είχαν ανάγκη από έναν ακόμα περιφερειακό. Και δείχνει και τη διάθεση που υπάρχει για να ενισχυθεί το ρόστερ και να γίνει περισσότερο ανταγωνιστικό. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Να εμφανίσει ο Ράντονιτς μία ομάδα που θα είναι ανταγωνιστική στην Ευρωλίγκα και να μη ζήσει ο Παναθηναϊκός μία σεζόν... μαρτυρική, ανάλογη της περσινής. 

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΠΕΤΟΠΟΥΛΟΣ - SPORTDAY

Η πρόταση της Σάρτζα ήταν δελεαστικότατη και ο Μανωλάς για να επιστρέψει στον Ολυμπιακό άφησε τον περασμένο Δεκέμβριο ένα ετήσιο συμβόλαιο της τάξης των 4,5 εκατ. ευρώ που είχε με τη Νάπολι. Αποφάσισε να φύγει διότι απλώς δεν γινόταν αλλιώς. Αυτό το «δεν γινόταν αλλιώς» νομίζω πως εξηγεί πολλά απ'όσα έγιναν στον Ολυμπιακό φέτος το καλοκαίρι. Τώρα που η περίοδος των μεταγραφών τελείωσε μπορούμε και να το εξηγήσουμε. Πολλοί αναρωτιούνται πως γίνεται ο Ολυμπιακός να βρέθηκε με 38 παίκτες και να διακρίνουν λάθη στον προγραμματισμό. 

Είναι εύκολο να λες ότι αν θες να αγοράσεις δέκα παίκτες πάρ'τους στις αρχές Ιουλίου: αλλά αυτό δεν γίνεται. Πρώτον διότι κάποιοι από αυτούς που θες για να πουν το «ναι» χρειάζονται πολύ χρόνο. Δεύτερον επειδή κάποιοι ήταν τότε πανάκριβοι και δεν αναφέρομαι μόνο στον Χάμες και στον Μαρσέλο αλλά και στον Σαμασέκου, στον Μπακαμπού, στον Μπόουλερ: ακόμα και ο Ντε Λα Φουέντε αρχικά δεν το συζητούσε. Δεν ξέρω τι θα προσφέρουν οι παίκτες αυτοί τελικά: Αυτό που λέω είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν είχε την πολυτέλεια να διώχνει παίκτες όσο αγωνιζόταν στα προκριματικά - πόσω μάλλον όταν υπήρξαν και τραυματισμοί που δυσκόλεψαν την δουλειά του Κορμπεράν. Έτσι έφτασε στους 38 παίκτες: αρκετοί καταλαβαίνοντας την δυσκολία στήλωσαν τα πόδια τους και είπαν «δεν φεύγω».

ΑΛΕΞΗΣ ΒΙΡΒΙΛΗΣ - ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ

Προφανώς και επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τα προβλήματα τραυματισμών που αντιμετώπισε στην Ιταλία. Όμως, πάλεψε με τον εαυτό του για να τα ξεπεράσει. Και να ξέρετε ότι εκείνο που τον πληγώνει είναι ότι δεν κατάφερε να πετύχει όλα όσα είχε ονειρευτεί στη δεύτερη θητεία του, γιατί προφανώς είχε φτάσει σε ένα αγωνιστικό επίπεδο που δεν μπορούσε να πιάσει τα στάνταρ που επιθυμούσε. Παράλληλα, θεωρούμε ότι ρόλο έχει παίξει και η κατάσταση του Ολυμπιακού. Ο Μανωλάς δεν ήρθε σε μια ομάδα που βρισκόταν στην καλύτερη φάση της σύγχρονης Ιστορίας της. Από τον Δεκέμβριο του 2021 έως και τώρα, οι Πειραώτες δεν θυμίζουν σε τίποτα την ομάδα που είχε φτιάξει ο Πέδρο Μαρτίνς πριν από κάποια χρόνια. 

Εννοείται ότι δεν λέμε ότι οι δρόμοι τους δεν έπρεπε να χωρίσουν. Παραπάνω γράψαμε ότι ήταν η πιο σοφή επιλογή και από τους δύο. Ούτε τσακωμένος φεύγει ο Μανωλάς με τον Μαρινάκη ούτε θεωρεί ότι δεν τον στήριξε ο σύλλογος. Με τον εαυτό του τα έχει περισσότερο και θεωρούμε ότι ορθώς κάθεται και κάνει την αυτοκριτική του. Απλώς, βάζοντας κάτω όλα τα δεδομένα, οφείλουμε να δούμε και την άλλη όψη του νομίσματος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

*Για να διαβάσετε ολόκληρο ένα άρθρο θα πρέπει να απευθυνθείτε στο περίπτερο της γειτονιάς σας. Ενισχύοντας την εφημερίδα που εκτιμάτε περισσότερο, δίνετε πνοή στην πολυφωνία του Τύπου.

Πρωινός Τύπος (24/9): «Διακρίθηκαν στην ολυμπιακοφροσύνη - Ρίσκο που άξιζε ο Πονίτκα»